Zorlamaya gelmiyor hic mi hic
Ne aklim ne kalbim, hic..
Isin ilmi teknigi bu ve böyleyim iste
Isin acikcasi
Bak buralarda yikilmis yerle bir olmussa degirmen
Sense kapinin kolu, zilin tokmagi  derdinden
Maliyeti kendini bile etmez emeksiz zahmetsizligin kiyi kenarindan
Ve ayni zamanda bir sonun baslangicini
Yok yere atesleyen yangin müsterisi gibi
Kendime karsi koyamiyorum iste tam oralarda bir yerde
Gitsem de dursam da
Bir taraftan efkar bozup zaptedilmez ayarsiza gecip gidiyorum
Bir taraftan ufak tefek hosrörü sefkat yumusakligini maruz gören
Kolyesine ayaz takarken serpilmis bir kolonya damlasi gibi
Sineye cekerek
Nazdan cilveden kavli kararda kendini animsatan
Her isin en zor yerini tutup üstesinden gelmeye yol götürür mektup bildirir
Alisik olmadigim bir husus da degil yani,  bir tabure cekiyorum
Degil miyim ki delisiyken, hem de kac birine
Lambanin isigini kisarak sokaktaki kara kisa sudaki ay isigina
Dalgasina seyrine sofralar kurup bir güzel
Sölyle bir güzel topragin alnindan öperek yagmur bulutunu sehre götüren
Harcini kariyor sevgisini besliyor hediyesini düslüyor
Esigine coktan vardigim askin cinlayan sesini kalbimde duymasam
 Ne sagim ne fani
Kimim kimsemi diyemiyorum..
 
Seyfi Karaca………..Kasim / 21