‘’Kurþun dökülüyor parmaklarýma

Orda bir duvak var, açamýyorum

Sarý tarlalardan yürüyüp geldim

Keklikler, sülünler aðladý bana

Yaðmur yaðdý; sel gitti yüreðimden

Ah, bütün selleri nasýl da sevdim

Ey sonsuzluk bakiresi, ey rüya

Göremedim duvaðýný bir türlü…’’(N. Genç)

Ayracý idin ömrün

Göðünse duvaðýnda saklý Tanrý

Aþkýn hicretinde doðan

Günü ansýzýn muþtulayan

Bir öðütse özlem

Aþka serili ömrün

Tek tanýðý Ýlahi Ateþ ve þiir

Rüyalarýmý mest eden tek yabancý zinhar

Tutuklu kaldýðým ufkun son duasý

Bir nida ise yaþamak

Olmalý da ödenen kefaret

Tesellisi günün bazense züðürt tesellisi þüheda günün ve parmak uçlarýnda seviyorum ben hayatý.

Þehir gözlü adam.

Þiir sesli hazan.

Þer yüklü iblis ve þarlatan güneþ…

Ah, aþkýn þahikasý bir ateþ ve iþte depara kalkan ruhum…

Sessizliði yutkunuyorum, ruhun rotasýnda delik bir heybe içinden firar eden göçmen kuþlar…

Ah, göçebe ruhum beden denense fiyakalý bir yalnýzlýk bazen dar ebatlý bazen geniþ bazen nefesi kokan bazen hasreti koklayan bir yobaz misali…

Günü öðüttüm de geldim, yabancý ve öðün atladým ben bir ömür ta ki aþkýn sofrasýna tüneyene kadar ve kuþkanatlarýnda yüreðimin deliþmen rüzgâra özendim ve tek öykündüðümdü hazan ve uydurduðum öyküler…

Ýklim devindi.

Aþk bir salýndý ki sýrtýmdaki dik yokuþta.

Bense dik baþlý mizacýmla özlem soludum aþký soldurdum aslýnda iflah olmayan bir hayalperesttim ben iman gücüne sadýk ve devirdiðim kadehleri berduþlarýn aþka sadece Ýlahi Aþka öykünen bir meczup emsalsiz varlýðýmla bazen susan bazen yerli yersiz haykýran ve hicaz makamýnda þarkýlar biçtim haletiruhiyemdeki yoksunluk ile izini sürdüm martavallarýn.

Göðün komplimaný idi tutulan güneþ ve tutuklu kaldým aþk mahkemesinde müebbet yediðim yetim mizacýmda ansýzýn aksýran bir derviþ ve müptelasý olduðum gizemin bense gizil tekkem ve gaza gelen yalnýzlýðýmla kulaçladýðým kubbenin esintisi o gülüþte açan tek çiçek olma ünvanlýmla asla ihanet etmedim adýma.

Ýhanet etmedim atalarýma akranlarýma bazense zulmettim içimdeki müzede saklý o ganimete hani babadan miras ne varsa ihtimamla koruduðum adým namýmsa alýp da yürümüþken tekil bir zihniyette çoðalan içimin merhalesi coþan yüreðin kubbesi aþký tavaf eden yalnýzlýk bildirgesi…

Mahzun gülüþüm.

Emsalsiz düþüþüm ve hayallerim.

Bir randýmansa aldýðým her yalnýzlýðýn da tükettiði o batarya hani aþkýn hicrinde tek tanýk iken ruhumun kukumav kuþlarý ve beynamaz esintiden düþen payýma belki de ýrkçý bir tehditti yüreðime saplanan kurþun ve iþte dindim bir gün ansýzýn dirildim de bir þiir öncesi belki de aþkýn atýðý ve atýlý idi özlem ne zamanki þevk ile ansam þüheda mazimi ve günden arda kalan bir öðreti ne zamanki sussam benim yerime konuþan koruyucu meleklerim ve hidayetin öncüsü içimde infilak eden hüzün ve ahvali…

Yalnýzlýðýn bir mahlas olacaðýný asla düþünmemiþtim hatta yakarmamýþtým da Yaratana.

Serinkanlý bir katil olmayý dilerdim çünkü dünde kalan çok leþim var.

Ýçimde devinen iklim týrnaklarýný geçirmiþken anda saklý bir kudret adeta mukadderatýn isinde sisinde unutulmuþluðun kitabýný yazdýðým ve çatýrdayan göðün de ayak sesiyle irkilip sonun baþlangýcýna duyduðum saygý ve tembihliyken büyüklerimden.

Söz konusu olan ne tek bir duygu ne de duyum belli ki yetersizim insan iliþkilerinde yine de sevginin ve sevmenin en güçlü bað olduðuna hep de inanmýþýmdýr.

Külüstür bir gece misafirliðe gelen belki bir yitim.

Kodaman kanatlarý var efkârýn da karanlýðýn da ve düþ gücüm hükmediyor geceye asýlý kaldýðým her anda infilak ediyor gök kubbe ve tek þahidi benim içimden geçenlerin elbet bir de zabýt aldýðýna kani ve yetindiðim kadar doðanýn ve kâinatýn mucizeleriyle.

Balçýða dolan su.

Methiyeler dizilesi masumiyet.

Bir beyit kadar kýsa ve yine bir beyit kadar anlam dolu ve sonsuz olan ömür.

Gücüme gidiyor kimi zaman yaþamak ve yaþadýðým duygularýn boðazýna sarýlýp doðramak istiyorum buna sebep olan yüreðimi ama içim elvermiyor içimdeki suçsuz çocuðu öldürmek.

Öldürdüðüm dünüm ömrüm yetmedi mi hem?

Belli ki ben yetmedim cihana ve start aldý yine iblisin kinayeleri ve zulmü.

Haþat olmuþ ise duygular ve hazan mahsulü olsa ne ki hayat?

Diri bir beden ne ki ölü bir ruhun eþlik ettiði?

Dingin bir ruh ne iþe yarar hem ölü bedenin hala teyakkuzda olduðu sanrýsý ile halüsinasyonlar gören varlýðýn verdiði son taktik iken evrene…