Yüreğimin Heybesinde Umudu Taşıyorum...

 2014 – Sayfa 5 – Divanyolu Dergisi

Güz mü geldi baharı yaşamadan, içimde biriken hüzünleri, bahar yapraklarına asmayı düşünürken baharın kokusuyla kokmalarını sağlamak için, çiçeklerin arasına serpiştirmeyi beklerken güz mü geldi? Donmasınlar içimdeki hüzünler, başka bahar için yanımda saklarım. Şaşkında değilim, güz mevsimi elbette gelecek lakin benim yazdan haberimin olmaması, şaşırttı! Düşlerimle de beklerim yaz ayını, üşümesinler diye bekletirim koynumda.

 

Bunca koşuşturmanın ardında, az yorgun kalsam da hiç önemli değil, yorulmak gerek yaşamı canlı tutmak yaşadığımı hissetmek için, tükettiğim çaba damarlarımda akan kanla azalsa da karşılığı muhakkak bir yerde karşıma çıkacak. Geride bıraktığım izleri, terk edilen birisi olarak değil,  arayan birisinin izleri olarak bırakıyorum, aramak gerektiği için, aramak gerek bulanlar arayanlardır demek için…

 

Yüreğimin heybesinde umudu taşıyorum yollarda çiçeklerle ekerken tohumlarının arasına yerleştiriyorum tek tek yolda geçenleri az gülümsetmek için, yoksa başka ne amacım olacak, yaşamak böyle değil midir ki, geride bir gülümseme bırakmak değil midir ki? Bazılarının buna yaklaşırken çekinceleri olsa da aman ne gerek var yan gel yat rahatına bak diyenler olsa da bu doğru değildir ki! Çığlıklara koşamazsam, çığlıklar beni parça parça eder biliyorum ben parçalanmayı seçmiyorum ve bunu da burada ifade ediyorum, koşabilir miyim neden olmasın ki?

“Umuş - Edip Cansever

“Bütün iyi kitapların sonunda

Bütün gündüzlerin, bütün gecelerin sonunda

Meltemi senden esen

Soluğu sende olan

Yeni bir başlangıç vardır

 

Parmağını sürsen dünyaya, rengini anlarsın

Gözünle görsen elmayı, sesini duyarsın

Onu işitsen, yuvarlağı sende kalır

Her başlangıçta yeni bir anlam vardır.

 

Nedensiz bir çocuk ağlaması bile

Çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır”

 

Yolun bir başı ortası ve sonu varken, ortasını hoşlukla doldurmak varken yangınlarla yangın yerine çevirmek ne fayda sağlayacak? Birde bunun ötelerde hesap vermesi var ki Rabbim Rahmetiyle Rahmetine erişenlerden eylesin. Bakalım dünyamıza o boşlukları feryatlarla göçmen kardeşlerimize reva gördükleri şiddeti tasvip etmemiz mümkün değil, her platformda nefretle –Zalim- olduklarını haykırsak ta bunu duyan, Rabbimizin var olduğu, hesabını en şiddetli bir şekilde vereceğini bilirken, bizlerin aramızdaki kopukluğu bizler bir an önce kardeşlik bağıyla birleştirmemiz gerekir ki, Rabbimde bizden bunu bekliyor. İnşallah bu bağı güçlendiririz okunan bu ikindi ezanının hürmetine inşallah, selamlarımla.

 

Mehmet Aluç


( Yüreğimin Heybesinde Umudu Taşıyorum... başlıklı yazı kul mehmet tarafından 20.11.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.