Şubat ayazlarıyla üşüyen, mahzun kış gecelerinde,
Sararmış hasretini seriyorum yatağımın üstüne,
Sana sustuklarımla dolu yastığıma koyuyorum başımı,
Hatıralarımıza sarılıp yatıyorum soğuk odamda,
Zıpkın yemiş rüyalarımda seni arıyorum,
Yokluğunun kâbusuyla bölünüyor,
Can çekişen uykusuz uykularım.
Bakışlarından yâdigâr kalan hüzünlerin,
Elemiyle uyanıyorum her şafakta.
Gündüzleri vuslat hayâlini sarıyorum yüreğime,
Bizi arıyorum sevdanın buz tutmuş sokaklarında.
Tan yerinin huzur veren meltemlerinden,
Kokunu dolduruyorum âhınla bîzar ciğerlerime.
Umutlarımızın ayaklar altına alındığı şehrin
Yürümekten aşınmış yorgun kaldırımlarında,
Yanan yüreklerin dumanıyla boğuluyorum ,
Görmeden bastığım ihanet çukurlarında.
Mâtemimle, metânetimin boynunu kırıyorum,
Hüzzam bestelerin, ağlayan notalarında kahroluyorum.
Adımladığım yollar, çıkmaz sokaklara götürüyor beni,
Cumbalı evlerin pencerelerinde oturan,
Asırlık ninelere soruyorum adresini,
Gören tanıyan, bilen yok, benden başka seni.
Sensizliğin muamma coğrafyasında,
Seni ararken, ben bende kayboluyorum.
Yok Leyla yok! Vaz geçtim artık, seni aramıyorum,
Unut gitsin, aşkın kanatlarında, baharı yaşadığımız günleri,
Pişman olup da bir gün, sakın dönme geri,
Ben çoktan yaktım, benden gittiğin gemileri.
İlâhi aşkın huzurunu yaşıyorum,
Seni kaybettigim günden beri.
#aslanyılmaz#sürgünadam#
(
Gemileri Yaktım başlıklı yazı
sürgünadam tarafından
13.11.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
