Güneş vursa açan taze gönül dalıma
Dal benim açan yaprak benim yanılma
Gökte yağan yağmur düşer toprağıma
Köküm yerde damarım dallarda yanlış anlama
Rengim topraktan haktan alırım karışmam
Başka çiçeklerin rengi ile yarışmam
Asıl özüm neyse bende oyum ki yanılmam
Köküm yerde damarım dallarda yanlış anlama
Neleri anlatır açan yaprağım yeşil haliyle
Boyum kısa diye uzansın demem Selvi’ye
Yüreğimde toprağı saran kol uzanır sevgiye
Köküm yerde damarım dallarda yanlış anlama
Çiçeklerin kokusun çekerim içime açınca
Kuruyan yapraklarım düşer sararınca
Yeşertmek için yazı beklerim kararınca
Köküm yerde damarım dallarda yanlış anlama
Hüzün damarlarımda toprağa süzülür gider
Hak Mevla yeşertir beni dallarımla hep sever
Muhteşem yeşillikle tatlı meyvemi herkes yer
Köküm yerde damarım dallarda yanlış anlama
İçimde bulamazsınız bir kargaşa sakin limanım
Kış gelir üşürüm titrerim yaz gelecek bilirim
Kar yağdı diye küsmem beni sarar çok severim
Köküm yerde damarım dallarda yanlış anlama
Elma ya da armut ağacığım ne fark eder ki
Açmak meyve vermek amacım bu yeter ki
Belim bükülür zaman içinde ölüm keder mi ki
Köküm yerde damarım dallarda yanlış anlama
Halleri hak Mevla’m bilir telaşa sakın kapılma
Az halden hale geçince unutuldun hiç sanma
Mehmet Aluç