Uyutmam gereken gerçekler var elbet gerekçeleri ile saklý belki de içinde saklandýðým mahzenin devasa kitaplýðýnda unutulmuþ, yan gelip yatan tozlu bir kitaptan da farký yoktur hayatýmýn.

Ne bir ütopya tahayyül ettiðim ne de sözüm ona baþarýlý addedilen tahsil hayatýmýn sonrasýnda içine düþtüðüm hayat denen gayya kuyusu ve ben hala ailenin göz bebeði biricik Gül’ü iken gülmeyi haram edenlerden aldýðým intikam:

Elbet tüm dünyayý her canlýyý hatta nesneleri bile kolaylýkla sevebildiðim.

‘’Öðretilerin de caný cehenneme’’ dememek adýna bir ömür kendimi zor tutmuþken ve bana sunulan imkânlar bazen bir kitap bazen bir hazine tutarýnda sahip olduklarým ama en kýymetli hazinem iken benimsediðim içimdeki sefil çocuk hali hazýrda çok þanslý belki de imkânlarýn sonsuzluðunda imkansýz kýlýnan her þey adýna mücadele verdiðim.

Soyum.

Sopum.

Ýstanbul’a kök salmýþ ailem hatta soyadým bile Ýstanbul’un Çamlýca semtini telaffuz ederken.

Ýklimlerden payýma düþen ikilemler her anlamda düzgün ve doðru bir insan olmanýn kaidesi ile yetiþtiðim yetiþtirildiðim askeri karargâhta eve geliþ gidiþ saatlerimin dahi dakikalarla ölçüldüðü ve bir dakika dahi eve geç kalmanýn büyük felaketlere yol açtýðý.

Örtüþtüðüm tek bir insan izleði olmadý ne dün ne bu gün.

Toplumun dayatmalarý ise asla sonlanmadý.

Derken çað atladýk bense hala odasýnda ip atlayan kýz çocuðu olma þerefine nail olmanýn ertesinde kendimi asla yetiþkin olarak hissetmedim elbet yeþerdim elbet büyüdüm ama hala takýlý kaldýðým ilk gençlik yýllarým ve hala içimde tükenmek bilmeyen bir coþku ve sevgi.

Yazýya baþlarken aklýmdan geçen o kadar çok þey vardý ki ve elimde Kafka’ya ait bir araþtýrma inceleme kitabý.

Öykündüðüm tek insan da olmadý desem yeridir hani ne de olsa bir ömür mesuliyetlerim vardý hali hazýrda aktif olarak çalýþmasam da öðrencilik rütbemi de kitaplýðýmda saklý tutarken.

Ve aklýmýn raflarýnda saklambaç oynayan yedi cüceler.

Cüssem ne ki?

Ya da neye ve de kime cüret edebilirim?

Üstelik kimi suçlayabilirim ki sonuçta bana sunulan güzel bir hayatýn rövanþýnda hesap soruyorum mazime ama yetmiyor…

Birilerine bakýnýyorum saðýmda solumda ve bingo!

Elbet zaman kaybý ve de irtifa kaybettiðim: ne iþim  olur ki saðýmla solumla ve de dünümle ama geliþim mademki aralýksýz iþleyen bir süreç ben de iyi bir yazar olmak adýna mutlulukla mücadele veriyorum belki de asla gerçekleþtiremeyeceðim hayallerimin peþinde aslýnda kalem de benim peþimde iken zaman zaman sorguluyorum iþte hayatýmý…

‘’Bugün birçok eski, iðrenç kâðýdý yaktým.’’(Kafka)

Elbet benim de yaktýðým çok gemi oldu ve bu aralar hiç mi hiç kendime acýmadan yazdýðým beðenmediðim ve görücüye çýkardýðým onlarca yüzlerce sayfan yazý ve þiiri de gözümü kýrpmadan çöp sepetine atýyorum.

Beðenilmekten, sevilmekten öte kendime karþý sorumluluklarým var madem üstelik sadece bu güne dair de deðil kendimi bildim bileli.

Hoyrat bir mizacým var kendime asla ve hiçbir koþulda da acýmamýþken en sevdiðim ise bir ömür beynime yatýrým yaptýðým ve psikoloji ile yakýndan ilgilendiðim yýllarda keþfettiðim bir özelliðim:

Beynimizde kullanýlmayan o atýl kapasitenin maksimum seviyesine ulaþýp insanlýðýmý ve beden direncimi tetikleyen bir emir-komuta zinciri ile beynime verdiðim emirler sayesinde pek çok þeyi gerçekleþtirip kendimi aþmanýn verdiði o haz ve de acý.

Örnekleme gidecek olursak.

Örnek aldýðým tek bir insan olmadý aslýnda tümevarýmdý örnek aldýðým: haiz olduðum ne varsa katladýðým ve duygularýmý bir ömür bastýrmýþ olsam da sonunda mantýðýmýn infilak ettiði o gün ve iþte kendimi yazarken bulduðum týpký öncesinde de defalarca gerçekleþen hangi hayalimse insanüstü bir çaba gösterip kýsa zamanda kendime kendimi kanýtladýðým.

Elbet ödül de devreye girdi mi:

Hani baþarýnýn bir adým sonrasý daha çok insanýn sizi sevmesine imkân tanýyan tersi de olmuþken elbet:

Yol aldýkça istikbalim adýna yine kendime yatýrým yaptýðým ansýzýn sizi sevmeyenlerin de sayýsý artabilmekte ama bu, benim ilgi alanýma asla girmedi girmez de. Mümkündür üzüntü duymak sonunda sevgi ile beslediðim bir ruhum var benim aslýnda çoðumuz da böyleyiz lakin gayemi bilip de yolumdan da sapmadým mý zaten sevgi de mutluluk da inanýlmaz bir hýzla büyümekte.

Katýlmamam mümkün mü Kafka’ya?

‘’… Düzenli, bomboþ, çýlgýnca yaþamýmýn da haklý bir yönü var. Çevremdeki durgun boþluða bakmaktansa, kendi içimdeki ikili konuþmayý sürdürebilirim. Benim için, iyi olmanýn yolu budur ancak.’’

Tedirgin bir gerçek olmaktansa haþmetli bir hayal kurmanýn sunduðu o çekicilik ve çocukluðumdan bu yana da inanýlmaz engin iken hayal gücüm ve günbegün biçim deðiþtiren farklý rollere bürünen hayallerim.

Bir yandan da düþünmeye sevk eden fikirleri T. Özlü’nün:

‘’Düþününce, yetiþtirilmemin bana çok zararlý olduðunu saptýyorum. Bu sitem, birçok insanadýr, anama, babama, birkaç akrabaya, evimizin bazý konuklarýna, bir yýðýn öðretmene.’’

Yalnýz olmadýðýmý bilmek çok güzel bir duygu gerçi an itibari ile yaþamayan iki yazarýn hayatlarýndaki zorluklar ve çýkarýmlar sayesinde teselli buluyorum yine de hakkýný yiyemem üzerimde emeði olan insanlarýn ve ben mutluluðu hep farklý algýladým diðer insanlara göre.

Hem ailemin eðitimime verdiði önem hem de hayatýmdan çalýnanlar ve iþte açýk ara farkla dünümü güne iþliyorum aslýnda yarýn mizaçlý hayallerimde mutlu olmanýn yollarýný arýyorum ve her þeye her zorluða raðmen de vakýfým mutluluðu en azýndan severken ve yazarken mutluyum ben.

Baþarýnýn ne anlama geldiði ise tartýþýlýr hele ki tüketim odaklý yirmi birinci yüzyýla da ait olmadýðým su götürmez bir gerçek ve beni bana sevdiren illa ki çocuk ruhumda saklý o devasa ayraç hayatý sevgiyle ve yazmakla eþ tuttuðum öncesinde ise odaklandýðým ne ise: gerek öðrenciliðim gerek mesleki kaygý ve çabalarým elbet para kazanmayý becerememekten ziyade reddetmiþ bir gafil ve de sefil olarak kalemin direncimi arttýrdýðýný söylemeden geçemeyeceðim.

Çaða uyum saðlamanýn haricinde kalem bana uyum saðlarken ve bu sayede okuyucum sayesinde pek çok þeyi de alt ettiðim ve aþtýðým aþikâr elbet detaylarý da bende saklý kalmak koþuluyla…

Ve yalnýzlýðýn hezimet deðil cesaret ve asalet yüklediði týpký Kafka’nýn da vurguladýðý üzere:

‘’Yalnýzlýk, bana hiçbir an eksilmeyen bir güç veriyor.’’