Düşlerin menzilindeyim, içime hükmeden acılarım var ve daraltmayı beceremediğim acısı hüzün penceremin ve konan kuşlar var uzağıma aslında benim yüreğime konan ve konakladığım hayatın cilvesine aldırmadan büyük bir ciddiyetle seviyorum, aşkın rakkasesiyim ve neşri belki de na’şıyım.

 

 

 

Nüksedense tek hece içimdeki lehçede

Bozguna uğrayan fukara yüreğim

Bazen sönen hayallerim

Uçtuğum ne ki ölüm öncesi?

Uçurduğum sözcükler üstüne konduğum

Hangi şiirse şirin gözüken gözüme

Hangi mevsimde saklıysam

Ben latif bir rüzgârım

Aslında latife ettiğim içimdeki ıssızlık

Sessizliğime namzet bir çiçeğim ben…

 

Kaydığım gökyüzünden

Müphem bir varlık

Şatafatlı yalnızlığını giyinmiş bir yıldız

Işıyan gözlerim

Ah, üşüyen yüreğimde saklı mevsim

Aşamadığım dağlar

Hala mı prangalar mevcut bedenimde?

 

Benliğim özgür en azından

Özümle sözüme sadık bir neferim ben

Bir gladyatör

Belki de muhbir bir imge

Sevecen dilinde sevginin

Kaytardığım ömür

Öğrenci kimliğimle salındığım kayrası kaderin

Kandığım her insan her söz

Kandırıldığım bir oyun olsa da hayat

Hala pekişen yaşama sevincim…

 

Bazen sönen yıldızım

Bazen sökün eden acılarım

Bazense kotardığım bir edim

Sevgi nasıl latif bir esinti

Sevmek yaşamanın meali

Kansam ne ki sevmedikten sonra?

 

O yüzden sorgulamıyorum ben yeryüzünü

Melek olmaksa sınandığım kadar dirayetin yansıması

Nasıl ki sözümün arkasındayım

Yüreğimin de o geniş arazisinde saklı bir n/esirim ben.

 

Şiir olup solduğum soluduğum

Bir renkse yazdığım

Her hikâyeden firar eden

Başkahraman

Yaşasın yazgım yaşasın kaderim.

Kederime dahi meftunum

Akla zarar bir heceyim ben:

Dileyen gül, desin

Dileyense aşk ile beni eşleştirsin.

 

Ağladığımsa bariz

En çok severken, yazarken

Hükmeden Rabbime meftun

Aşkı aşkla kürediğim

Aşina olansa yüreğime

Kaçıp kovalandığım her iklim

Büyüttüğümse içimde için için

Bazen içerlediğim

Bazen iksir bildiğim şiirlerim ve kocaman sevgim

Hem severken asla müsaade istemedim ben evrenden

Şahidimse sadece Rabbim ve eşlik eden kalemim.

 

Kale’m asla yıkılmayacak

Çünkü sevgiyle ördüm ben tuğlalarını

Bazense kırılan surlarım ve sözcüklerim ve kalbim

Kanadığım ve kandığıma vakıf

Kanatmadan kandırmadan sevdiğim ve yazdığım

Ölüm ise ucunda ömrün

Korkusuzca göç edebilirim

Çünkü en çok Rabbimi sevdim.

 


( Kale' M Asla Yıkılmayacak... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 25.10.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.