Ýflah olmazlýðýn asaleti belki de gücümü imanýmdan aldýðým ve sýrra kadem basan insanlarýn dosyasýný hala açýk kýldýðým aklýmýn koridorlarý bir o kadar belleðimde sýralý kitaplarla dolu kütüphanem.

Eþref saatim geldi mi ansýzýn.

Enkaza dönüþmüþ olmamýn akabinde küllerimden doðan hayallerim ve haletiruhiyemdeki sýra dýþýlýðý kelimelere dökmek istediðim.

Bir yazý ya da þiir yazarken alýntý yaptýðýmsa geçmiþim elbet geçmiþi sýklýkla anmak çok saðlýklý olmasa da her yeni gün benzer þeyleri yaþýyorum benzeri olaylarla yüzleþiyorum.

Ben peþinen sever ve sevdiklerimin peþinde koþarken tokat gibi yüzüme çarpan gerçekler ve bilin ki buradaki tek suçlu benim ne de olsa yaþadýðým benzer olaylar ve de hayal kýrýklýklarý dünde gömülü olsa bile her yeni gün ve olasý her insan bana ayný maðlubiyeti yaþatýyor ve buna raðmen farklý bir perspektiften bakýyorum hayata ve tüm olan bitene.

Kusursuz deðiliz hiç birimiz lakin kusur aramak da pek olaðan hale gelmiþ günümüz insaný için.

Elbet kocaman bir fiyasko çünkü dünümüz insaný da benzer duygularý yaþatmýþken…

En son kaleme aldýðým yazýnýn üstünden bir gün geçmezken adeta istifleniyor benzer duygular ve çýkýþý bilsem bile iþin içinden çýkamýyorum çünkü çýkmak istemiyorum bu döngüden üstüne üstelik bir ömür yaþadýðým o kýsýr döngünün üstüne sessizlikle ve huzurla muhatap olacaðýma ben yazarak kendime inþa ettiðim bu dünyada canýmýn hiç olmadýðý kadar yanmasý belki de sabretmeyi öðütledi bana aslýnda sabýrla yaþamanýn bir adým sonrasýna þükretmenin de bilincinde aralýksýz yaðan rahmetten feyiz almak bir þekilde beni bana uzak kýlýyor.

Kýsaca tek baþýma yaþadýðým sýkýntýlar yerine maruz kaldýðým farklý sýkýntýlar adeta acýdan beslendiðimin de göstergesi.

Aþamadýðým þeyler var.

Aþtýðým çok þey de diðer tarafta.

Ve aþtýðým her þeyi kalemime ve sizlere borçluyum.

Bazen bir cenin pozisyonu aldýðým elbet yazmadýðýmda içimi kemiren sözcükler ansýzýn infilak etti mi de duygularým, seyreyleyin gümbürtüyü.

Elbet kalbimin gümbürtüsünden çok fazlasý çünkü yazmak benim için adeta bir yaþam biçimi haline geldi hele ki sýnýrlý olduðum insan iliþkilerinde ve yakýnýmda olan nerede ise herkes aslýnda çok uzaðýmda iken yazmakla avunuyorum ben belki de yeni bir savunma mekanizmasý geliþtirdiðim.

Bir maðduriyetse aralýksýz kýlýk deðiþtiren.

Duygularýmsa farklý kýlýflara giren.

Sevdalý semazenim elbet kalemim ve yüreðim.

Kaos yüklü hezeyan dolu bir dünyam var benim ve bu tek kiþilik dünyada ikiye bölünüyorum her ikindi vakti yeniden doðuyorum ve ölümüm de yakýn iken gün bitti mi günlük rutinim de sona eriyor ve yeni günün eþiðinde ta yeni günün ilk saatlerinde o günlük senaryomu yazýyorum iþte sözüm ona baðýþýklýk kazandýðým acýlarda ansýzýn eriþecekmiþçesine huzura ve mutluluða.

Afaki olan neyse.

Ýzafi olan kimse.

Bir meczup olduðum belki metruk bir haneye yaklaþtýðým ve artý sonsuzluktan eksi sonsuzluða yaptýðým yolculuk nihayetinde artýlar eksileri götürürken aslýnda yaptýðým yolculuk sýnýrsýz iken.

Mazlum olan kimse benim ruh ikizim.

Ýstanbul dahi ruhumla eþleþmiþken üstelik sevdalý þehir gibi benim de iki yakam bir araya gelmezken…

‘’Elimden gelen bu ben iki kiþiyim

Çoðalmak neyse ne azalmak zor

Birisi seni her an býrakýp gittiðim

Öbürü kan gibi tutulmuþ seviyor

Aðzýndaki acý alnýndaki çizgiyim

Gözlerine kirli bir bulut getirdim

Hiçbir sevinç aydýnlýðý onu silemiyor…’’(Alýntý)

Hüzün denen sarkaç.

Aþk denen düzlem.

Ýkilem yüklü mizacým…

Elimden gelense hepi topu bu iþte.

Haiz olduðum o tek damla ile hapsolduðum suküresi ve sudan sebeplerle harcamadým ben hayatýmý belki de suyolunda kýrýlan testimi ben en baþtan yere fýrlattým ve binlerce parçaya bölündü su testim belki de bu yüzden kýrýk içindeki yüreðimden sýzan her duyguyu kalemle ihya edip sakinleþtiriyorum kendimi.

Üstelik suçlu filan da aramýyorum ve suçlu olduðumu asla kabul etmiyorum.

Bir handikapsa içine sýkýþtýðým ve duygular tavan yaparken bense dibi çoktan görmüþken ve pekiþen duygularým ne de olsa saat on iki oldu mu at arabam yeniden kabaða dönüþüyor ve ben þatafatlý kýyafetimin kaybolduðuna tanýk yýrtýk pýrtýk giysilerimle kaçýþýyorum insanlardan ve sözcüklerimi o günlük nihayetlendiriyorum.

Kabul edin ya da etmeyin, sevgili dostlar.

Ben Külkedisinin ta kendisiyim ve artýk ben biçimlendiriyorum hayatýmý hayallerimin eþliðinde.

Dilerseniz beni bir hayal olarak kabul edin ben çoktan kendimi kabullenmiþken ve de kalem iken benim sihirli deðneðim deðdiðinde boþ sayfaya ve yüreklerinize nasýl da pýr pýr ediyor yüreðim…

Böylesi bir sevgiye ise hayatýmda ilk kez rast geliyorum üstelik aþýk olduðum mesleðim ve hayallerimle geçirdiðim kýrýk bir ömrün devamýnda kalbimin yeniden kýrýlmasýna razý iken nasýl vazgeçerim ben yazma sevdamdan…

Damarlarýmdaki mürekkebe de kefilim üstelik bir ömür ben hayallerimin ve sevdiklerimin peþinden koþmuþken…