Bir vazgeçiþin öyküsüydü gecenin uykulu gözlerinde yaðan o yaðmurun da güncesi idi yaþýma nasýl da hazýrlýksýz yakalanmýþtým.

Mabedimde saklýydý matemim ve mahremim ve melankoli asla dilememiþtim evrenden lakin kökü dünde saklý öykülerim vardý benim içine hapsolduðum oysaki her hikâye özgürlüðün ifadesiydi zannýmca elbet siz yazdýðýnýz takdirde.

Ýfa edebildiðimden fazlasý yüreðimden sýzan ve dýþarýdan gelen o siren sesi ve sus pus kalýveriyorum iþte olduðum yerde.

Mevsimin fýtratý mý nedir içimde infilak etmek üzere olan o sessizliðin üzerinden de çokça zaman geçmemiþken ve kaybettiðim zamanlarýn telafisi adýnadýr belki de bu bitimsiz coþkum ve yazma aþkým ve sevecen bir rüzgâra teslim oluyorum nerede ise her gece yolculuða çýkýyorum kainatta üstelik yol yorgunu olma ihtimalim de yok ne de olsa vücudum diri ve dingin ruhumsa asýlý gök kubbede ve kalbimdeki gümbürtülü atýþ ile tüm evrene talip olabiliyorum.

Tavaf ettiðim aþikâr.

Hayata tav olduðum da.

Heyecanla bekliyorum her gece yolculuðumda nerelere gidip neler yazacaðýmý ve hala yazýyor olabildiðimi de yüzde yüz kabullenememiþken çünkü yazdýðým hiçbir þeyi beðenmiyorum ve görücüye çýkarmadan metinlerimi ve de þiirlerimi acýmasýzca tek tuþa basýp silmek hiç de zor olmuyor hani bir o kadar yastýk altý yaptýðým yazýlar ve þiirler saklý belleðimde elbet bilgisayara da depoladýðým.

Kýtlýk çýkacakmýþ gibi istiflediðim yüzlerce binlerce cümle ve masa üstümün daðýnýklýðý ile beynimin de savurganlýðý eþleþirken ve iþte kendimi iyi hissettiðim o an týpký üniversite yýllarýmda deli gibi not alýp da masaya yýðdýðým yüzlerce sayfa ve finaller öncesi odamda kampa girdiðim ve rüþtümü ispatladýðým.

Bilgi ve kitapta sýnýr tanýmadýðým o kadar aþikâr ki bir de severken bu yüzden bonkörüm ben: hem yazdýðýmda hem kitap alýþveriþine çýktýðýmda hem de insanlara yaklaþýp bir o kadar onlarý uzaktan sevdiðimde hele ki insan iliþkilerinde kurduðum yakýnlýklar bir süre sonra infilak ederken ve nerede ise ölümle örtüþen o sonlar ve nice yaþayan ölü biriktirdim þüheda mazimde ve esintisi hala dün gibi.

Savurmayý seviyorum bir o kadar savrulmayý da.

Sevmeyi seviyorum ve yaþadýðým hayal kýrýklýklarýndan kendime ders çýkaramadýðým gibi nihayetinden kendimi kabullendiðim ve yüzleþtiðim de tek gerçek.

Dokunulmazlýðý olan varlýklar var hayatta bir de hayatta olmayanlar.

Ruhumun dokunulmazlýðý pek izafi deðil hani yüreðimdeki doku kaybýna da baktýk mý eyvahlar olsun.

Renkler coþkulu týpký kalem gibi.

Duygular frensiz týpký kendimi yok saydýðým ve yok sayýldýðým gibi artýk yokluðu hiçliðimle örtüþtürüp varlýðýmý da hiçliðe kurdum mu sorunlarý aþmayý iyi kötü beceriyorum son zamanlarda gerçi dýþarýdan görünen tablo insanlara pek inandýrýcý gelmiyor ama en azýndan kendimi kandýrmayý sonlandýrdým kendimi sevip sevmeme hususunda ve kalbimin de varlýðýmýn da rüþtünü ispatladým iyi kötü.

Dönen çarklar.

Çarklarýn un ufak ettiði.

Elbet sistemdeki döngüyü hiç birimiz sonlandýramazken en azýndan sevebiliyor olmakla kendimizi siperimizde koruyor ve hayatta olan duruþumuzu da tescil ediyoruz bu baðlamda ters giden hiçbir þey için de kendimizi suçlamamýþ oluyoruz…

Keþke yaþamak da yazmak kadar kolay olsaydý en azýndan coþkunun ibresi yaþama sevincini gösterirken demek oluyor ki hiçbir þey için geç deðil.

Unutmayý diliyorum unutulmuþ olmamý ama unuttuklarým beynimde yaptýklarý kazýda yeni bulgular sunuyor bana.

Buyurgan bir yüreðim:  üzgünüm kendim.

Büyümediðim nasýl da belli oluyor deðil mi?

Üzgünüm annem.

Ruhum Çýfýt çarþýsý ve beynim ayný bilgisayarýmdaki masa üstü gibi binlerce evrakla dolu iþte.

Ýtiþ kakýþým kaç zamandýr ve asla hafýzama format atamýyorum.

Ola ki uyuyayým alt bellek devreye giriyor üstelik rüyalarýmý güncelleyemiyorum hele ki çöp kutumu da boþaltma imkâným yokken.

Ah, sevgili þehir öyle mi?

Günde kaç vakit çöpleri toplamaya geliyorlar üstelik geri dönüþümle pek çok þeyin atýðý katýk olarak sunuluyor doðaya.

Doðal bir afetim ben ve yüreðimin ambarý týkýþ týkýþ.

Aralýksýz gagaladýðým sevgi ve umut elbet kendimi zengin ve heybetli hissediyorum içine týkýldýðým o arpa ambarýnda.

Arpadan olacak muhtemelen içimde þahlanan atýn ölümü ve doz aþýmýndan dolayý kurdeþen döküyorum kaç senedir.

Alerjimin olduðu pek çok kimyasal ürün ve beynimin salgýladýðý sayýsýz hormon.

Adrenalinden bol miktarda üretim.

Serotin ve de endorfin aklýnýza ne gelirse.

Ve çikolata yemeden de mutlu olabilen insanlardaným en çok da kendimle yüzleþip içimdeki çocuðun o masum yüzünü okþadýðýmda.

Elimde deðil iþte.

Virüs belasýndan bu yana tabi olduðumuz kurallar ve iþte tek dokunabildiðim yine kendim iken.

Kimlik numaramý ve cep telefonumu ezberlemeye yeltendiðim günden beri aralýksýz hücuma geçen onlarca telefon numarasý tüm sevdiðim insanlarý zihnime kazýmýþken üstelik adlarý ve soy isimleri ile de tescilli iken.

Sefil kendim.

Ah, sevdalý kendim.

Kendimim de kendimin en yakýn dostu ve baþ düþmaný kendimi bildim bileli üstelik.

Öykündüðüm yine kendim.

Öldürdüðümse sefil nefsim.

Sakil duran her neyse aralýksýz kurcaladýðým ve kurguladýðým yüzlerce hikâye görücüye çýkarmadýðým yastýk altý yaptýðým…

Ah, bir de dilaltý þiirlerim.

Nüktedan ve de savurgan ve iþte beynimde kullanmadýðým ne kadar bellek varsa yazmaya baþladýðým günden beri faaliyete geçen beynimin atýl haznesi.

Bense hazine bulmuþ gibi mutluyum en çok da kendimi deþerken…

Üstüne üstelik haletiruhiyem evrim geçirirken kendimi hatýrladýðým ta o dört yaþýndaki çocuk halim.

Ýþ bu raddeye geldi madem mümkün mü yazmaktan vazgeçmem?

Vazgeçtiðim o kadar çok saklý ki atýl olarak defolanmýþ aklýmýn ambarýnda en çok bastýrdýðým iç sesim ve bir ömür dýþ sese maruz ve de tabi kalmýþken.

Sürüncemede çok duygum var günbegün þekillenen.

Ýnsan sevgimi keþfettiðim ilk günden beri tüm dünyayý kucaklayabilirken bir oda dolusu ya da bir sokak dolusu insan nasýl olup da sahiplenmemiþler sahi onlara verdiðim sevgiyi ve de duyduðum güveni?

Karýnca misaliyim her gece yolculuða çýkýyorum küçük adýmlarla ve telaþla nükseden iç sesimden nasiplenip bol bol hayal kuruyorum bir o kadar cümle.

Cümleten haberiniz olsun hani.

Cümleten de selamlýyor sizi tüm cümlelerim.

Sessizliðim sizi yanýltmasýn hani: içimde kopan kýyameti bastýrmak az buz iþ deðil bu baðlamda yazmak benim tüm aþ’ým ve de Aþk’ým.