Uyuduðum günlerin çok ertesinde bense uzaðýndayým renklerin hatta karanlýða bile bel baðlamýþken ve iþte bin bir güçlükle hayatýmý yeni baþtan kurup alarmý da kurmuþken.

Nükseden gece.

Gecenin bir öncesi.

Huzursuzluðuma þerh düþen gölgeler ve apartmandaki o ölüm kokusu üstelik bilmezken yakama yapýþacaðýný.

Bense beylik söylemler nezdinde hayatýmýn ýrksýz özlemlerinde sözüm ona özet geçiyorum hayata ve yalnýzlýðýmý sahiplendiðim kadar biliyorum da yalnýz olmadýðýmý ama sonuçta ben bir insaným ve tek baþýma yaþamanýn verdiði öz güven ve huzur çoktan ihlal edilmiþ.

Sýr küpü insanlar.

Serlerde saklý yeminler.

Asla dile getiremem o süreç zarfýnda yaþadýðým zorluklarý ve ben sadece kýbleme ve Mevla’ma sadýk haysiyetimle ve onurumla bir yaþam sürme telaþýndayým ve þükür bunu baþarýyorum.

Yetim nazireler uçuþuyor havada.

Havada aðýr bir gýybet kokusu var üstelik her ne kadar tek baþýma bir yaþam sürsem de caným ailem bana çok yakýn oturuyor ve her gün annem eksik etmiyor varlýðýný benden.

Amaçsýzca yaþadýðým bir hayat ve henüz çok gencim ama çoktan emekli etmiþken kendimi yaþamaktan.

Sayýsýz özel ve ailevi sebepten dolayý bir baþýma yaþamaya mecbur kýlýnmýþken ve hayal dünyam firarda dostlarým çoktan göç etmiþ.

Can dostum, kardeþimden çok sevdiðim kadýn arkadaþým…

Uzun süredir görüþmediðim sadece telefonlaþtýðým ama canýmdan öte sevdiðim.

Otuz yýllýk bir dostluk: hem ayný sýnýfý ayný sýralarý paylaþtýðým akabinde onun hayat yolculuðunda tek destekçisi ben iken.

Ben ne kadar muhafazakârsam o da benim gibi ve sevdiði adamla evlenmiþ mutlu bir yuvasý var ben ona bir ömür destek çýkmýþken…

Süre gelen problemler: maddi manevi anlamda çöküþ yaþadýðým üstelik kalemimle henüz tanýþmadýðým ve ben hiçleþtiðim bu dönemde sadece nefes alýyorum sadece aðlýyorum ve insan olmanýn ötesinde yaþadýðým maðduriyet ile kimseye de bir þey diyemiyorum.

Ah, o deðerler yok mu?

-Ses etme.

-Herkese saygý ve sevgi dolu yanaþ.

Elbet bunu zaten hep ön planda tutmuþken ve ben dünyaný en zararsýz insaný iken.

Bir sürü problem boðuþtuðum.

Annemin yavaþtan baþlayan saðlýk sorunlarý.

Kardeþimse çok genç ve kolaysa laf anlat.

Yalnýz yaþadýðým o dönem ve evimdeki tek misafir erkek kardeþim: ona bile þüphe ile bakýyor komþular. Ýyi de erkek kardeþim evime gelemez mi?

Elbet geliyor seyrek de olsa ve iþte o dönem her þeyin baþlangýcý iken sonuçta oturduðum ev bize ait ve ben kiracý olmadýðým halde ses etmeden yaþayan sessiz kendi halinde bir insan iken…

Sonra apartmana yeni taþýnan birileri ve ben kadýnýn baþ düþmaný ilan ediliyorum oysaki genç bir çift apartmana yeni taþýnanlar ama nereden bilebilirim þizofren bir kadýn komþunun bana saracaðýný?

Bana yaptýðý zulüm ve asýlsýz yalanlarý.

Evdeki tek ses, kafesteki muhabbet kuþum öyle ki sefil kuþun ötüþü bile kadýna batmakta.

Her þey üst üste geliyor iþte ve ben sadece birileri ile konuþma ihtiyacý hissediyorum ve çocukluk arkadaþýmla ite kaka bir arkadaþlýðý güdüyoruz.

Hep ben iken seven taraf.

Hep ben iken alttan alan.

Hep benken suçlu durumuna düþtüðüm ve iþte kalemin teþrifi.

Kýsacýk þiirler yazýyorum ve kýsa denemeler ama üstünde bile durmuyorum lakin yazmanýn verdiði huzur baþlamýþ iken ufaktan ve yazdýklarýmý paylaþmaya baþladýðým bir site: elbet an itibari ile yazýlarým ve sizlerle olan dostluðumda bana açýlan bu son kapý.

Sadece bunu paylaþmak istiyorum can dostumla ve inanýlmaz kaygýlýyým her halükarda beni esir almýþ sýkýntýlar ve problemler ve can dostuma açýyorum içimi:

‘’Biliyor musun, üye oldum.’’

‘’Ne üyeliði?’’

‘’Kýsa metinler ve þiirler yazdýðýmý fark ettim sevgili A.’’

‘’Nasýl yani? Sen ve edebiyat.’’

‘’Ben de yeni fark ettim yazabildiðimi. Gurur duyar arkadaþým benimle diye ve…’’

Telefonu yüzüme kapatýyor ansýzýn ve ben sýkýntýlý ve boðucu bir gecenin eþiðindeyim ve evde yalnýzým. Annemi aramak bile gelmiyor içimden.

Ve tuþluyorum telefonu arkadaþým hatta düþtü diye saflýðýmla yeniden arýyorum onu.

Saat on bir ve gece git gide çöküyor üstüme.

Huzursuzluðumun ve mutsuzluðumun tavan yaptýðý.

Telefon yanýt vermiyor belki gece ikiye üçe kadar arýyorum durmaksýzýn ve içime basan sýkýntýnýn haddi hesabý yok ve aklýmdan çok kötü þeyler geçiyor:

Ben bu olamam.

Ne yani, vaktim gelmeden ben mi karar vereceðim ölmeye?

Ve telefonu açacakmýþçasýna sürekli tekrarlýyorum arkadaþýmýn adýný ve buna kulak misafiri olan dengesiz komþum sesimi taklit edip benimle alay ederken.

O gece.

Ölümün kokusunun ve aðýrlýðýnýn üzerime çöktüðü…

O gece.

Sýrf yazmaya baþladým diye benden bir anda nefret eden çocukluk arkadaþým.

‘’Gitmeliyim.’’

Bunu söyleyen ben olamam.

Nasýl gideceksem artýk…

Olmaz mý formülü ve ben sadece kendimi seyrediyorum uzaktan ve bilgisayar ekranýnda yazdýðým ilk þiir ve ilk denemem.

Henüz çok baþýndayým her þeyin.

Ve hissettiðim:

‘’Bu geceden ben selametle çýkamayacaðým.’’

Sabaha saatler var ve annemi aramakla aramamak arasýndayým zaten kadýna söylesem aklýmdan geçenleri kalbine iner…

Aklýmdan geçenler.

Ve bir film þeridi gibi geçiyor gözümün önünden tüm hayatým.

Sayýsýz dostu ve çevresi olan Gülüm ve hayatta en sevdiðim dostum ve ben ona bahsetmek istiyorum bir þeylerden.

Ama telefonu açmýyor.

Elim gidiyor ölümün kapýsýný açýp da girmek istiyorum aslýnda kendime bir ömür zulmetmiþken kendimi öldürmek ne ki?

Elbet bir ömür nice sýkýntýyý atlatmýþken ve canýma tak ediyor o gece her þey ve dostluðunu tek seferde bitiriyor can dostum.

Derken þansýmý deneyip numarayý tuþladýðým ve telefona çýkan bir ses:

Arkadaþýmýn eþi ve demez mi?

‘’Evi su bastý. Seninle konuþacak halde deðiliz, Gülüm ve asla bizi arama. Artýk A. diye bir arkadaþýn yok senin.’’

Ne yani?

Sadece yazarak bir þeylere baþlangýç yaptýðýma inanýrken sýrf bu sebepten mi bitiyor arkadaþlýðýmýz.

Yanýmdaki masada bir sürü ilaç: aðrý ilacý ve alerji ilacým belki antibiyotik ya da þu bu.

Onlar beni çaðýrýyor.

Bense ç/aðlýyorum.

Beni çaðýran biri var uzaklardan ve ben hala arkadaþýmýn beni nasýl býraktýðýna dair ihtimaller üzerinde duruyorum.

Gecenin üçüne yaklaþtýðým ve aklým hala masadaki ilaçlarda.

Nihayetinde bildiðim tüm dualarý okuyup annemin yüreðine inmesine sebebiyet verecek bir telefon konuþmasýna ihtiyaç duyuyorum elbet gecenin bu saatinde annemi aramak hayra alamet deðil ama sanki paçayý sýyýrmýþ gibiyim.

Terk edilmiþ ve mutsuz ve hiçliðimin doruklarýnda biliyor ve inanýyorum da yaþamak için hiçbir sebebim olmadýðýna.

Telefondaki annemden baþka da kimsenin umurunda olmadýðýmý biliyor üstelik ve onca ilacý bir seferde yutmanýn kýyýsýnda iken fýrlatýp atýyorum hepsini yere ve sabaha kadar aralýksýz aðlýyorum.

Herkes bana ihanet edebilirken.

Üstelik ben bile bana ihanet etmiþken.

Ama bunu Rabbime yapamam: ben O’nun hep sevgili kulu olmuþken ve bir ömür nice sýkýntýdan yüzümü akýyla çýkmýþken…

O geceden kurtulmalýyým ve hala sabah olmak bilmiyor ve komþumun alaylarýný duyuyorum:

Sabaha kadar nasýl dayanacaksam ve arkadaþýmýn ansýzýn gidiþini kabullenemiyorum ve de bu, bardaðý taþýran son damla üstelik iþim bir avuç hapla bitecekken.

Sabah ezaný okunuyor ve ben hala salonda kala kalmýþým gözümde yaþ kalmamýþken gözüm gidiyor bilgisayar ekranýna ve yazdýklarýma bakýyorum bir de gelen yorumlara.

Enginlik.

Huzur.

Rabbimin varlýðý.

Bir gece ki Araf’ta kaldýðým.

Bir gece ki; son dostumdan da olduðum.

Bir gece ki; hayattan tam anlamýyla kopmak isteyip de beceremediðim.

Bir gece deðil aslýnda.

Aslýnda benim miladým ve imdadýma koþan Rabbim bir de sizler, sevgili dostlarým.

Not: yüzlerce hatta binlerce yazý ve þiir yazmýþken son sekiz-dokuz senede…

Ve sizler iken beni ölümden kurtaran.

Sizlersiniz her þeyim ve dostum ve hocalarým ve dostlarým.

Ben sadece yazmýyorum aslýnda ben o gece öldüm ve dirildim yeniden ve umut diye beni hayata döndüren sadece Rabbimin sayesinde ölümün kýyýsýndan ve uçuruma düþmekten kurtulduðum.

Sizler, sevgili dostlarým.

Mutluluk da mutsuzluk da çok izafi.

Hele ki ölümüm soðuk nefesini ensemde hissetmiþken…

Ve iþte yaza yaza büyüyen bir aþk elbet Allah Aþký ile çevrelendiðim ve kendimi hiç görüp de tüm hayatýmý iç ettiðim.

Bazen fevri.

Bazen kördüðüm.

Bazen neþeli.

Bazen mutsuz.

Bazen yalnýzlýðýma yürekten inandýðým.

En çok da sizlere inanmýþken.

Ve iþte Ýlahi Aþkýn daha da büyüyeceði ve büyüteceðimi de bildiðim ve hýzlý adýmlarla Rabbime koþtuðum.

Sizler sayesinde bir þeylere d/okunmak.

Yüreklerinize konuk olmak.

Teþekkür ederim sevgili Edebiyat Evi’m.

Bunca zaman içerisinde bir ailem de sizlersiniz.

Ve içimdeki aðýrlýðý bu gün gün ýþýðýna çýkardýðým.

Ýnancýmla ayakta kalmak ve inancýmla sizlere el uzatmak.

Bir hatam varsa af ola.

Bazý þeyleri dile getirmek imkânsýz nerede ise ve bu yazým sizlere özeldir.

Týpký o geceyi unutmak gibi hayatýmda yolunda gitmeyen her þeye raðmen umuda sarýlmak.

Olduðum gibiyim.

Ýçim dýþým bir.

Bazen kolaylýkla canýmýn yanmasýna vesile olan dünya dolusu insandan sonra sizlere güvenmek ve sizleri sevmek, vazgeçilmezim.

Bu yazýyý yazýp yazmama konusunda çok düþündüm ama bunu artýk daha fazla içimde tutamadým.