Bu Yalnýzlýðýn Sýkýcý Kalabalýklarý Beni Sahiden Sýktý

Aþký yaþamýþ olmam, sevdiðime kavuþamayarak hasreti çeken birisi olarak, bunca tahammül ve sabrýn yardýmýyla soruyorum kendime, ben aþka layýk deðil miydim? Aþký taþýyamayacak bir kapasitem mi vardý? Aþkýn kapýsýný açmak için bir adým kalmýþken, beni yaklaþtýrmayan neydi? Seviyorum dediðim halde suskun bana bakan sorumun cevabýný neden “bende” diyerek cevaplamadý? Ah sorular cevapsýz kalan sorular! Beyni mi kemiren yüreðimde sýzýsýyla duran cevapsýz sorular! Çiçekler gibi kokan, geliþiyle çiçeklerin mevsimin getiren cennet bakýþlým, cennet kokulum gitti ulaþamadým yakalayamadým ellerinden, kaydý ellerimde gönlümde, düþlerimde, karanlýk oldu karanlýk kaldý dünyam.

Kaç bahar geçti diyemeyeceðim ondan sonra baharým hiç gelmedi, ama kaç yýl kaç ay geçti onu sancýsýyla biliyorum, yollarýma kar yaðdý hiç erimedi! Eyvah yoksa yollarýma karlarý ben mi bu olumsuz halimle yaðmasýný istedim de Rabbim yaðdýrdý ve o bana gelirken belki yollarým kapalýydý ulaþamadý, eyvah! Hemen kurtulmalýyým olumsuz deðersiz düþüncelerden, hemen gülümsemeliyim belki gönlünde güneþler doðar, güneþinin doðduðu yönü görür ve ben karanlýða batmadan koþar gelir, sevmeliyim gitmiþ olsa da…Hatýrlarým kuvvetli olursa o hatýrlarým belki onu bana çeker, hatýralarýn içinde gezinirken içine güller serpmeliyim, kokusu ona ulaþýr benim gibi belki hatýrlarýn içinde gezinirken görür fark eder hala sevdiðimi…

Bu yalnýzlýðýn sýkýcý kalabalýklarý beni sahiden sýktý, beni olumsuzluklara umutsuzluklara sürükleyen yalnýzlýðýmýn kalabalýklarýndan kurtulmalýyým. Koþmalýyým önüme gelene gülümseyerek “sizleri seviyorum” demeliyim, diye bilir miyim acaba? Dersem yanlýþ anlaþýlýr mýyým acaba? Yoksa bir ton dayak mý yerim kabaca? Yoksa yanlýþ yola mý girer araba? Ah cevapsýz sorularýn cevabýný bunlarý deneyerek cevabýný bulmalýyým! Sevdiðim gitti bir daha gelmez biliyorum, belki gülüþümde doðan kendisine has söylediðim” canýmýn içi seni seviyorum ’un” açan bahar çiçeklerinin kokusu ona varýr koklar ve hala benim onu benden uzakta ellerin olsa da sevdiðimi ve ona ulaþarak kavuþamadýðým için bir beceriksiz olduðumu da bilir birkaç damla göz yaþý döker de yüreðimdeki yangýný söndürür.

Mehmet Aluç