Avucunda Uçan Gülücükler..
Herşey bir şiirle başlar..
Her mısranın altında bir mana, her manada nice nice nida yatar,
O şiir hayatını o kadar değiştirir ki .!
Uzaklara dalan gözlerinde bir güneş doğar yüreğine..
Kelebekler uçuşur bir bahar gibi şen güller koku saçar, özgür bir ceylanın kırkardan hoplar zıplar misali renga renk bir dünyanın içindesin, o çiçekte o çiçeğe koşarsın bakarsın ellerın desen desen çiçekle papatya ile dolu renkli bir dünyada görürsün kendini, dört bir yanın gülücükler ile dolu, dereler kayalar sesinle yankılamakta, seni seviyorum dünya, dağlar ,taşlar ,çiçekler, böcekler, ağaçlar insanlar sizi seviyorum yankı yapar her yer, o şiirle oturur şiirle kalkarsın.
Veee.. zaman seni baya götürmüştür..
Derken şiir çok geride kalmış bakarsın yine okursun sessiz sedasız sanki yüzüne gülümser,, yüreğinde başlar kırıntılar yavaş yavaş gözlerinden süzülür...
Kendini toparlanmaya çalışınca bakıyorsun bir hayal içindesin.
O hayallere varmak istersin ama yol yordam, ama hâla umutlar tükenmemiş avucunda gülücükler bekler durur..
Ve dönersin derdini en sadık dostun günlüğüne dökersin.
İçinde bir buruk ve diğer tarafda bir sevgi bir özlem hayaller gelir peşpeşe sabır ile elbet geçer diye..
Beklersin hergün bir haber yada bir selam.
Umutlar seni dürtüyor elbet birgün kader güler diye bazen kendini öyle teselli edersin ki, kendi kendine bir şarkı bestelersin kırıntılar akar gönlünde gözlerinde şarıl şarıl şelale gibi..
Soran olur içini açmaya cesaretin olmaz düşerim dillere diye,
Hiç diye, Geçersin., ve sadece kendine sırdaşsın..
Akan duygulara kapılırsın .
Dalgın dalgın ,gidersin, yaparsın, edersin ,çalışırsın her günlüğüne baktığında gözlerin o şiire kayar, her okuyuşunda bir hayal gelir gözüne, hayaler ile oturup kalkarsın, git gide yüreğinde bir canavar oluşur, o canavarla her gün boğuşursun ve yalnızlığa çekilirsin , günler Aylar yıllar derken gün gelir alışırsın.
Derken tekrar farklı bir şiirle karşına çıkar.
İş başa düştü diyorsun, yüreğinde dağılan kırıntılar habire tek tek başlar sızlamaya, canın yanmış bir daha umut etmekten yorgunsun.
Suçu yıllara yollara yüklersin.
O kırıntılar varya bir kurt gibi seni kemirir.
Beynin dolu sığdıracak başka bir şiire yer bulamazsın.
Silmek istersin silinmiyor. unutmak istemiyorsun o ayrı bir acı, bir kitap gibidir içindeki kırıntılar.
Sayfalara bakınca kimi acını tazeler kimi o renga renk dünyanı tazeler, kendi kendine gülersin kendin ile hep konuşursun konuştukça o kırıntilar gözlerinden akmakta, derdini sadece kendine söylersin kendi cevaplarsın, kendi kendinin Sırdaşısın sen oluyorsun kendine arkadaş kendine yoldaş.
Hatırını sorana , acıların altında hafif bir gülümseme ( iyi' ) yim hayat ve zaman başka bir şey söylemeye izin vermiyor maalesef.
Eski sayfalara dönmek istersin, de şehvet yetmez , iradeni yoklarsın demek böyle hayırlı imiş kendi kendine mirıldanırsın.
Ne yazık ki zaman geri dönmüyor
Tekrar geriye dönsen bile de yapacak birşey yok
aynı sayfalar değiştirilmiyor ve
bozamazsın.
Hani bir çocuk kadar gökten yağanlar kadar ağlamak istersin de yetmez gurbet, yetmez iraden
susarsın.
Ve bir bir yığılır önüne geçmişin bir avuç dünyaya sığmazsın
içindeki fırtınalar dinmek bilmez
sahipsiz ellerinle yumruğunu sıkarsın.
Artık ıslanmıştır yastığın mendiller, ve bir bir üstüne gelir duvarlar üstüne gelir geceler gündüzler karabasan gibi,
Annesini arayan çocuk gibi,
mazgallardan sızanlar gibi aynalara küsenler gibi ferhata boyun eğmiş kayalar gibi yağmurlarda ağlayanlar gibi.
Derken yüreğinde biriken kırıntılar yüzünde birer kırışık yaratır.
Her yerde anıların kalmiş sanki bekler seni, ve siluetin götürür uykularını , bir bir geceler gündüzlerine karışır artık böyle bir hayata tutunmuşsun.
Ve dönüp maziye bakınca hepsi..
Avucunda uçan gülücükler.
Fatma Alageyik.
