Öyle bir daraldýki dünya öyle bir
Sýkýþýyoruz durmadan iç içe
Gidecek yer yok açýlýn diyemiyoruz
Ne bir hoþluk kaldý ne bir bahçe

Öyle yorgunuz ki öyle yorgun
Patlýyoruz sýkýntýdan coþmak þöyle dursun
Ellerimizde bir dünya kelepçesi
Anlamýný yitirdik her bir duygunun
Kim nereyi arýyorsa tuþlarda
Ýnanmayýn siz hepsi oyalanma
Farkýnda deðiliz esir olduðumuzun
Üstünde yatýyoruz korkunuzun

Ne kadarda yalncý türedi ne kadar
Utanma duygusunu yitirdik biz
Kirlettik koca denizleri kýyýya vurduk
Çoðaldýk bilinçsizce geniþledik
Dünyaya bu denli aðýr gelmezdik

Biz sadece bizdik bir zamanlar
Ar denilen olgu sözde kaldý
Bir merhumun iç çekmesi gibi
Doðru birini bulmak þansa kaldý

M.Y.