Mevki makam hırsı insanı bozar
Ahdinden, sözünden cayar o hâlde!
Süflî duygulara kapılıp azar
Şirazesi çıkar, kayar o hâlde!
Dizgini şeytanın eline geçer
Ne irdeler artık ne ölçüp biçer
Böylece bencillik yolunu seçer
Sadece nefsine uyar o hâlde!
Polemik yaparken pişkindir gayet
Sunuşunda olmaz akıl, dirayet
Çıkar mevzubahis olursa şayet
Hıyaneti mubah sayar o hâlde!
Vefadan bihaber, dostları satar
Artık satılmıştır başka yol tutar
Menfaat icabı bin takla atar
Sırtını haine dayar o hâlde!
Yandaş dostlarıyla yalnız kalınca
Kin öfke gönlünü esir alınca
Kudurup köpürür meydan bulunca
Yalanı üretip yayar o hâlde!
Mikdadi kendini şişirir güya
Kabustan ibaret gördüğü rüya
Samimî değildir her işi riya
İnsanın gözünü boyar o hâlde!
Şair Mikdat Bal