SÝDÝKLÝ BATTANÝYE

Bugün de önceki günler gibi baþladý. Yine uzaklardan güneþ ýþýklarý yüzünü göstermeye baþlamýþ, tam 06.05’e ayarlý saat var gücüyle odanýn içini inletmiþti. Alarmý gözlerini uykudan ayýrmadan zar zor kapatan Ahmet Usta tekrar uykuya dalmanýn gayreti içerisine girdi. Tam uykuya dalýyordu ki ona asýl tuzaðý hazýrlayan telefonu ikinci alarmý hem daha yüksek hem de daha sinir bozucu bir ses ile çalmaya baþladý. Çare yoktu, bu alarmda uyanmazsa iþe gecikecekti. Kalktý. Ayaklarýný yataktan aþaðý sallandýrýrken elleriyle yüzünü ovuþturdu. Hâlâ tesirinde olduðu uykunun onu terk etmesi için yanaklarýný tokatladý.

-      Hay ananý avradýný… Her sabah ayný terane.

-      Akþam gelirken ekmek almayý unutma.

Uykusu arasýnda akþamki ekmeðin kaygýsýna kalan ama yataktaki istifini hiç bozmayan karýsýna öfkeli bir bakýþ attýktan sonra nihayet ayaklanabildi. 10 dakika sonra kapýdan çýkarken karþýlýk almayacaðýný bilerek ‘Allahaýsmarladýk’ diye seslenip kapýyý kapattý. Sabah saatlerinde iþlerine, okullarýna gitmek isteyen insanlarýn oluþturduðu yoðun trafik içerisinde, soðuktan camlarý buðu yapan arabasýnýn camlarýný bir taraftan silerek bir taraftan da yeniden buðu yapmasýný engellemeye çalýþarak iþ yerine gitmeye devam etti. Hemen hemen her arkadaþý camlarýn buðu yapmamasý için ona tavsiyelerde bulunmuþ ama hepsini denediði hâlde buna engel olamamýþtý. Ýþ yerinin bulunduðu sokaða girince rahatladý. Bu sabahki trafik daha bir çekilmez gelmiþti ona.

Eþikteki gazeteleri aldýktan sonra besmele ile açtý dükkânýn darabasýný. Lambalarý yaktýktan sonra kapý eþiðinde duran battaniyeleri dýþarý dizdi ilk olarak. Sonra içeriden baþlayarak her tarafý hýzlýca süpürüp kapý önündeki kaldýrým üzerine su gezdirdi. Yolda gelirken uðradýðý pastaneden hep severek tükettiði peynirli poðaça almýþtý. Diyafona basýp bir çay istedi. Dünkü gazeteleri sofra bezi yapýp poðaçalarý üzerine koydu. Çay gelmiþti bile. Poðaçadan bir ýsýrýk çaydan da bir yudum aldýktan sonra bugünkü gazeteyi okumaya baþladý. Manþet ilgi çekiciydi. ‘Çocuklarda Ýdrar Enfeksiyonu’ Devam etti. ‘Soðuk havalarýn etkisiyle havada tutunan mikroplarýn yanýnda saðlýksýz ve düzensiz beslenme çocuklarda idrar enfeksiyonu riskini arttýrýyor. Uzmanlar idrar enfeksiyonu için en belirgin semptomun idrarýný tutamama ve altýný kirletme olduðunu ifade ediyorlar. Aileleri bu konuda dikkatli olmaya çaðýran uzmanlar bilhassa soðuk havalarda çocuklarý iyi giyindirmeye, gece üzerlerini açýp açmadýklarýný kontrol etmeye ve saðlýklý beslemeye dikkat çekiyorlar.’

-      Hadi oradan be! Bu krizde kim doðru düzgün kýyafet alabiliyor ki çocuðuna. Elimdeki yün battaniyeler hep duruyor. Ucuz diye millet hep naylon battaniye alýyor, o da terletiyor çocuklarý. Gece üstlerini de açýnca üþütüyorlar tabii.

-      Haklýsýn. Böyle kalakaldým rafta baksana.

Ahmet Usta karþýsýndaki raftan kendisine seslenen, pembe çiçek desenli battaniyeye baktý gözlüðünün üstünden.

-      Zoruna mý gitti beyzadem? Ne güzel her gün beraberiz iþte. Merak etme bu krizde daha çok birlikte oluruz seninle. Tabii eðer zengin bir müþteri gelirse ne âlâ, hemen satarým seni. Ama bu çarþýya zengin müþteri gelmez ki.

-      Ýyi ya ben de zenginlerin üzerine yakýþýrým zaten.

-      Peþin hükümlü olma. Belki içimden gelir sokakta yaþayan bir evsize veririm seni.

-      Sen beni her gün böyle üzecek misin? Daha kimseyi sarýp ýsýtamadan yýpranacaðým burada. Benim yerim sokaklar deðil. Ben evlerde hem de lüks evlerde olmak için yapýlmýþým bir kere.

-      Onu da nereden çýkardýn? Alt tarafý bir battaniyesin.

-      Hýh, sen öyle san. Kaç koyunun yününden yapýlýyorum biliyor musun? Hem de merinos koyunlar. Baksana þunlara, hepsinin etiketinde 25 – 30 lira yazarken bende 250 lira yazýyor, N’aber?

-      Hadi bakalým. Dua et de istediðin gibi bir müþteri gelsin.

Gazete üzerindeki son poðaçayý da iþtahla aðzýna attýktan sonra kalan son çayý da yudumladý. Masa üstündeki gazeteyi buruþturup kapý önündeki çöpe býraktýðý anda karþý kaldýrýmdan bir kadýnýn dükkânýna doðru yürüdüðünü gördü. Bu saatte pek müþteri gelmezdi. Yine de istifini bozmadan bu gösteriþli kadýný dükkâna buyur etti.

-      Buyurun hanýmefendi. Ýçeri buyurun.

-      Ýyi günler. Kolay gelsin.

Kadýn bu soðuk havaya raðmen ayaklarýndan bir karýþ yukarýsýna kadar açýk kalacak þekilde giyinmiþti. Üzerinde parlak, siyah bir kürk vardý. Ýmitasyon olmalýydý ama kaliteli bir ürün olduðu belliydi. Ayaðýnda ise sivri burun ve hafif topuklu bir kýþlýk ayakkabý vardý. Ayakkabýdan bir karýþ yukarýda baþlayan etek ise yine parlak ve pileli bir etekti. Zengin olmasa da hali vakti yerinde sayýlabilecek birisiydi. Pazarlýk etmek zorunda kalmayacaðý için sevindi.

-      Sað olun. Nasýl yardýmcý olabilirim?

-      Þey, ben bir battaniye alacaktým ama civar maðazalara bakmama raðmen hiç yüzde yüz koyunyününden yapýlmýþ bir battaniye bulamadým.

-      Þu an malum ekonomik kriz nedeniyle insanlar ucuza yöneldikleri için maðazalar da onlarýn isteklerine uygun battaniyeler getiriyorlar Efendim.

-      Ama çok saçma, saðlýktan tasarruf yapýlýr mý hiç? Hastalanýp hastaneye gidiyorlar bir sürü ilaç masrafý çýkýyor sonra.

-      Çok haklýsýnýz. Ne kadar pahalý da olsa insanlar saðlýklý þeyler almalý. Tek kiþilik bir battaniye mi bakýyorsunuz yoksa çift kiþilik mi?

-      Tek kiþilik. Kýzým için bakýyorum. Kýz çocuklarýnýn sevebileceði bir þey olursa çok iyi olur.

Çiçek desenli battaniye raftan aþaðý atlamayý istedi birden. Ýþte aradýðý fýrsat gelmiþti. Hali vakti yerinde bir müþteri kýz çocuðu için tam da kendisi gibi bir battaniye istiyordu. Ahmet Usta ile bakýþtýlar. ‘Lütfen beni sat’ der gibi baktý ona.

Ahmet Usta ilk baþta birkaç farklý desenli ve yüzde yüz yün olmayan battaniyeler gösterdi müþterisine. Niyeti pembe çiçek desenli battaniyeyi en sona býrakýp istediði fiyattan satmaktý. Müþterisi umduðu gibi gösterdiði modelleri beðenmeyince raftaki pembe çiçek desenli battaniyeye uzandý.

-      Son olarak bu var Efendim. Bu yüzde yüz koyunyününden imal edilmiþtir. Pembe bir çerçeve içerisine yine pembe çiçek desenleri var. Biraz aðýrca ve geniþçe ama kýzýnýzý gece sýcak tutar.

-      Aa, bu güzelmiþ gerçekten de. Aynen, bunu alayým. Ne kadar fiyatý?

Ahmet þimdi istediði fiyatý söyleyecek olmanýn heyecanýyla açtý aðzýný.

-      350 lira Hanýmefendi.

-      Þey, etiketinde 250 lira yazýyor ama.

-      O geçen seneki fiyatý efendim. Malum kriz nedeniyle elimizde kaldýðý için bu ürün, biz de zarar ettik. Satmaktan da ümidi kesince etiketini deðiþtirmemiþtim.

-      Hay Allah, ne yapsam þimdi bilemedim. Daha düþük fiyata býrakýrsanýz zarar mý edersiniz þimdi?

-      Sizin için son bir güzellik yapayým madem. 300 liraya alýn, hayrýný görün.

-      Anlaþtýk. Teþekkür ederim.

Kadýn parlak siyah çantasýndan parlak siyah cüzdanýný çýkarýp içinden gýcýr gýcýr üç tane 100 lirayý alarak Ahmet Usta’ya uzattý. Oldukça karlý bir satýþ yapan Ahmet Usta raftan indirdiði pembe çiçek desenli battaniyeyi güler yüzle müþterisine uzattý.

-      Hayýrlý olsun Efendim. Güle güle kullanýn.

-      Teþekkür ederim. Kolay gelsin.

-      Sað olun. Yine bekleriz…

Kadýnýn elinde oldukça mutlu gözüken çiçek desenli battaniyeye el sallayan Ahmet Usta biraz sonra masaya oturup diyafondan dumaný üstünde bir çay daha istedi. Tam keyif çayý içmenin sýrasýydý.

Bir saatlik yolculuktan sonra oldukça güzel bir apartman dairesine girdiklerinde çiçek desenli battaniye neredeyse sevinçten baðýracaktý. Hele evin küçük kýzý Canan’ýn odasýný görünce içi büsbütün sevinçle doldu. Her þey hayallerinde gibi pespembeydi. Evin annesi battaniyeyi alýp özenle kýzýnýn yataðý üzerine serince bütün güzelliði ortaya çýkan battaniyenin keyfine diyecek yoktu.

-      Gerçekten de çok güzelmiþ. 50 lira da iyi pazarlýk ettim. Þimdi bir de güzel koku gezdirelim þöyle. Canan öðlene döner okuldan. Bu sürprize bayýlacak.

Battaniye artýk heyecanla üzerini örteceði, geceleri onu ýsýtacaðý küçük sevimli kýzý bekliyordu. Canan çok güzel ve akýllý bir kýz olmalýydý. Yoksa annesi ona neden kendisi gibi çok pahalý bir battaniye alsýndý ki? Görevini çok iyi yapmalýydý iþte bu yüzden. Onu üþütmemeli, sevgiyle sarmalýydý.

Yataðýn üzerinde zamanýn aðýr ilerlemesi nedeniyle heyecaný katlanarak artan battaniye zilin çaldýðýný duyunca beklediði anýn geldiðini hissetti. Canan’a güzel görünmeliydi. Kapý açýldý.

-      Hoþ geldin benim güzel kýzým.

-      Hoþ buldum anne.

-      Hadi çantaný odana býrak, ellerini yýka da mutfaða gel. Yemek hazýrladým senin için.

-      Hemen geliyorum.

Canan’ýn adýmlarýný sayýyordu þimdi battaniye. Birazdan onunla karþýlaþacak, Canan yataðý üzerindeki bu yeni battaniyeyi görünce önce çok þaþýracak, sonra çok sevinecekti. Gelip battaniyeye dokunacak, ‘ne kadar yumuþak, ne güzel kokuyor’ diyerek ona sarýlacaktý. Nihayet odanýn kapýsý açýldý. Tam ‘hoþ geldin Canan’ diyecekti ki Canan’ýn daha odaya bile girmeden fýrlattýðý içi kitap dolu çantanýn üzerine düþmesiyle neye uðradýðýný þaþýrdý battaniye. Derin bir acý hissetti. Kendine gelmesi epey uzun sürdü. Üstelik üzerinde aðýrlýk yapan çanta da canýný fena halde sýkýyordu.

Akþama doðru ancak odasýna girdi Canan. Sokakta oynamýþ eli yüzü kýzarmýþtý soðuktan. Üstelik de terlemiþti. Annesi ise içeride misafir olarak gelen komþularýyla fiskos yapýyor, aðýz dolusu kahkahalarla gülüyordu. Canan annesinin onu böyle terli görürse kýzacaðýný bildiðinden hemen yataðýn içine girdi. Battaniyeyi de üzerine çekti.

Battaniye hâlâ kendisini fark etmediði için Canan’a çok içerlemiþti. Üstelik de terli terli sarýnmýþtý kendisini. Kýzýn burnundan akan sümük de cabasýydý. Gidip lavabo da yýkamak yerine battaniyenin üzerine siliyordu. Battaniye hiçbir þeyin istediði gibi olmadýðýný düþünüyor ve kahroluyordu. Gece bu kýzdan intikam alacaktý. Onu sarmayacak ve böylece üþümesine neden olacaktý. O zaman battaniyeyi fark edecekti ve ne kadar deðerli olduðunu anlayacaktý Canan. Gece olunca kafasýndaki planý uygulamaya baþladý ve yavaþça Canan’ýn üzerinden sýyrýldý. Canan üstü açýk kalmýþtý. Tüm gece böyle geçti. Sabah olunca yerinden zar zor kalkan kýz üstünü açtýðý için annesinden de azar iþitmiþti. Annesi ateþine baktý Canan’ýn.

-      Biraz ateþin var ama bir þey olmaz. Okulundan geri kalma. Nezahat’ýn kýzýný geçemezsen bu sene görüþürüz seninle. Ödevlerini yaptýn de mi?

-      Yaptým anne.

‘Yalancý’ diye geçirdi battaniye içinden. Akþama kadar dýþarýda oynamýþ, terin suyun içinde yataða girmiþ hatta sümüklerini bile ona silmiþti. Ödev falan hak getire. Elini bile sürmemiþti.

-      Hadi bakalým, giyin güzelce. Kahvaltýný ettikten sonra doðru okula.

Kýz kendisine söylenenleri hýzlýca yapýp okula gitmiþti bile. Anne Canan’ýn odasýna gelip yataðýný düzeltti. Battaniyeyi de özenle yataðýn en üstüne serdikten sonra uç kýsýmlardaki sümük kurularýný fark edip bezle güzelce temizledi. Battaniyenin keyfi yerine gelmiþti. Anne odadan çýkýnca kendi kendine konuþmaya baþladý.

-      Ben yüzde yüz koyunyünü bir battaniyeyim. Pespembe rengim var. Güzel kokuyorum. Anne beni her þeyin üstüne serdi. Her þeyin üstünde olmalýyým çünkü ben kýymetliyim ve pahalýyým.

-      Bizler de senin gibi diyorduk battaniye. Bir an evvel bu düþünceni terk etsen iyi olur.

Konuþan sandalyeydi. Kýzýn çalýþma masasýnýn hemen yanýnda duruyordu.

-      Neden terk edecek miþim?

-      Ben de ilk geldiðimde bu eve ayný senin gibi konuþuyordum. Masa da beni böyle uyarmýþtý ama dinlemedim. Canan benim üzerimde rahat edecek diyordum. En sevdiði eþyasý ben olacaðým diyordum.

-      Ee, ne oldu peki sonra?

-      Ne olacak daha üzerime oturduðu ilk an baþladý yellenmeye. Annesi kuru fasülye yapmýþtý. Ondandýr dedim. Ama her gün devam etti yellenmesi. Artýk beni evden atsýnlar diye bekliyorum.

-      E tabii ki, senin üzerine oturuyor. Sen ondan aþaðýda kalýyorsun. Ben ise gecenin en soðuk anlarýnda onun üzerini örtüyorum, onu sarýyor ve ýsýtýyorum. Tabii ki ben senden de kýymetli olacaðým onun için. Þimdi kapa çeneni de keyfimi bozma.

Sandalye kendisine denileni yaptý. Bir daha battaniye ile muhatap olmayacaktý. Battaniye ise sabýrsýzlýkla Canan’ýn okuldan dönmesini bekliyordu. Daha bayaðý vardý gelmesine. Olsun, beklerdi. Ama kapý çalýnca dýþarý kulak kabarttý.

-      Hayýrdýr hocam? Ne oldu?

-      Sizi aradýk ama ulaþamadýk Firuze Haným.

-      Þarjý bitmiþ telefonun. Buyurun, içeri gelin.

-      Yok yok, Canan biraz fenalaþtý okulda da. Hastaneye götürdük.

-      Fenalaþtý mý? Ne oldu? Kýzým iyi mi?

-      Ýyi merak etmeyin. Sizi almaya geldim. Beraber hastaneye gidelim. Biraz üþütmüþ dedi doktor.

-      Hemen hazýrlanýp geliyorum.

Battaniye hüzünlendi. Gece Canan’ýn üzerini açtýðý için hastalanmýþtý muhtemelen. Annenin panik halinde evin içinde oradan oraya koþturduðunu ve nihayet evden çýktýðýný duydu. Sonra biraz daha düþününce Canan’ýn dýþarda terlediði ve terli terli yataða girdiði için hastalandýðý geldi aklýna. Evet, olsa olsa bu sebeple hastalanmýþ olabilirdi. Yoksa bir gece üstü açýkta kaldý diye kim hastanelik olurdu? Üstelik görgüsüz kýz terleriyle battaniyeyi sarýnmýþ, sümüklerini de ona silmiþti. Kýzgýnlýðý yine arttý. Hayýr, suçlu battaniye olamazdý.

Akþamüzeri Canan ile annesi eve geldiler. Canan bu defa battaniyeye muhtaçtý. Ona sýmsýký sarýlacak ve kýymetini anlayacaktý. Annesi Canan’ý odasýna getirip yataðýna yatýrdý ve üzerini örttü.

-      Bu gece iyice terlersen sabaha bir þeyin kalmaz. Ben þimdi sana bol karabiberli bir nane limon hazýrlayayým. Ýyice içtikten sonra terlersin bir güzel. Hadi sarýl bakalým þu battaniyeye.

Nihayet battaniyenin istediði olmuþtu. Canan ona sýmsýký sarýlmýþtý ve titriyordu. Þimdi annenin dediðini yapmalý onu sýmsýký sarýp terletmeliydi. Canan akþam boyunca annesinin getirdiði nane limonlarý içip terlemeye devam etti. Üstelik annesi arada bir gelip atletini deðiþtirdiði için teri battaniyeyi de rahatsýz etmiyordu. Sabaha Canan’ý iyice terletip iyileþtirirse her þey düzelecek ve çok mutlu olacaktý. Böylece kötü niyetli sandalyeye de haddini bildirecekti.

Gecenin çökmesiyle Canan’ý iyice sardý. Tüm aðýrlýðýný üzerine vererek onu iyice ýsýttý. Ama ters giden bir þeyler vardý. Canan onu tekmeleyip üstünden atmaya baþlamýþtý. Pes etmedi. Bu geceyi iyi deðerlendirmeliydi. Yine sardý Canan’ý. Yine tekmeler. Pes etmedi. Yine sardý. Baþarmýþtý. Canan tekrar titriyordu ve onu iyice sarýnmýþtý. Battaniyenin keyfi tekrar yerine geldi. Ama tuhaf bir þeyler hissetmeye baþladý. Aðýr bir kokuyla birlikte bir ýslaklýk tüm bedenine yayýlmaya baþladý. Buna inanamýyordu. Tüm öfkesiyle baðýrdý.

-      Lanet olsun, bu çirkin velet üzerime iþiyor!

Battaniyenin sesine uyanan diðer eþyalar durumu görüp kahkahalarla gülerken battaniye sabaha kadar öfkeyle baðýrmaya devam etti. Sabah odanýn kapýsý açýlýnca anne manzarayý görüp Canan’ý yataktan kaldýrdý. Kýzýný iyice azarladýktan sonra üzerindekileri çýkarýp doðruca banyoya gönderdi. Sonra kocaman siyah bir poþet getirip battaniyeyi içine týktý. Ve balkondan aþaðýdaki çöp konteynýrýnýn yanýna attý.

Battaniye periþan bir haldeydi. Bu olanlara inanamýyordu. O çok pahalý ve kýymetli bir battaniyeydi. Þimdi nasýl çöplerin yanýnda ve sidik içinde olurdu? Çok geçmeden bir evsiz gelip çöpleri karýþtýrmaya baþladý. Adamýn üstü baþý oldukça salaþtý ve kötü kokuyordu. Çöpte bir þey bulamayýnca poþeti fark eden adam poþeti açýnca battaniyeyi buldu. Hemen alýp soðuktan korunmak için üzerine çekti. Battaniye üzerine sinen sidik kokusunun yanýnda bir de bu kötü kokulu adamýn kokusuyla iyice kendinden geçmiþti. Baygýn bir haldeydi. Sabah uyanýnca fark etti ki Ahmet Usta’nýn dükkanýnýn önündeydi. Evsiz adam gece dükkanýn önündeki küçük giriþte uyuklamýþtý. Battaniye toza kire bulandýðýný ve tanýnmayacak bir halde olduðunu gördü. Ama iki senelik dostu Ahmet Usta onu görür görmez tanýr ve bu kötü kokulu adamýn elinden kurtarýrdý. Sonra da güzelce yýkar ve eski güzelliðine kavuþtururdu nasýl olsa.

Ahmet Usta uzaktan kendini gösterince battaniyenin gözleri sevinçten kocaman açýldý. Geliyordu. Birazdan kurtulacak, hak ettiði deðere kavuþacaktý. Geldi.

-      Kalk ulan buradan. Han mý burasý? Defol! Haydi, haydi!

Ahmet Usta’nýn tekmesiyle neye uðradýðýný þaþýran adamcaðýz korkudan kalkýp da nasýl kaçtýðýný bilemedi. Battaniye orada kalakalmýþtý. Ahmet battaniyeye baktý, battaniye de ona. Tam ona yine raftan seslendiði gibi seslenecekti ki Ahmet ‘Deyyus, sidikli battaniyesini de burada koydu gitti.’ Diyerek battaniyeye öyle bir tekme savurdu ki battaniye kendisini karþý kaldýrýmdaki çöp konteynýrýnýn içinde buldu. Aðlayarak sandalyenin kendisine söylediklerini düþünüyordu. Derken sokaðý gür sesiyle inleten çöp kamyonun içine atýldý.

Aylar sonra artýk þehir çöplüðünde yaþayan bir köpeðin yeni yuvasýydý battaniye. Kirin, pasýn, pisliðin içindeydi ama bu köpek ona sadýktý. Hep onun üzerinde yatýyordu. Mutluydu…

Mahmut UZUN