Online Üye
Online Ziyaretçi
Sözcüklerime sahip çıkmalıyım elbet
rutin bir yalnızlığın cafcaflı hüznüdür sözcüklerimle kurduğum o b/ağ ve aşkın
hükmettiği aydınlık bir yoldur.
Bazen kefesi ağrı basan.
Kefen misali giyindiğim hayata kafa
tuttuğum
Semazen yürekteki o vaveyla
Duyulmazlığın indinde yarım ağız
sevenlerden olmadığım aşikâr.
Başına buyruk bir ağrı
Kölesi değilim madem nefsin
Nefese nefese sevdiğim hazan
Baharı bile gölgeleyen bir mevsim
En çok dar koridorlardan firar
ettiğim
Kâh imsak vakti kâh sefasını sürdüğüm
sözcüklerin
Meali.
Resmi olmayan bir bulut misal.
Öykündüğüm zirve:
Şahlanan duyguların mimarisi iklimde
Sefilce sürünen yerde hangi iblis
ise.
Meleklerin ibrazıdır yazdıklarım
Yalnızlığın küfesine binen
sözcüklerden derlediğim
Ne fark eder hem?
Mutlu olmanın minvalinde
Azıcık ağlasam kime ne?
Derlediğim ne ömür
Daralan nefesinde yalnızlığın
Yürüdüğüm şu koridor ne ki ya da
şiir?
Abandığımdır hüzün benzeri bir çehre
Cebelleştiğim kadar dünya ile
Cebbardır gölgeler
Yansızca yaşadığım kadar
Yok sayıldığım nicedir.