Ne çaresiz dertler var, hey canlar şu dünyada!
Su akar yolu bulur, birazcık sabır ya da.
Allah deyip şükredin, olun lebi deryada.
Her ağaran tel saçta, veda ediyor ömür.
Sırtımızda dert yükü, sırattan mı geçeriz?
Olmamamış bebelere, ne diye don biçeriz?
Ecel şerbeti de var, günü gelir içeriz.
Hem hüzün, hem sevinci mutlak tadıyor ömür.
Doğarken ağlamıştın, demedi mi anamız?
O gençlik çağlarında farklı aktı kanımız.
Dünyalık hevesleri sarınca dört yanımız,
Bir harala gürele kendin güdüyor ömür.
Daha henüz dün gibi, on sekiz yaş, yirmi yaş,
Bir baktık ki, kırk, elli, geliyor yavaş yavaş,
Altmışında bağlandı, emekli olup maaş,
Artık vücudumuzu, kesip buduyor ömür.
Gönlünüzce yaşayın, tad çıkarın hayattan,
Ne tarladan fayda var, ne arsadan, ne kattan.
Karnımız doyuyorsa, demi aldık murattan,
Tevekkül etmeyince, başı didiyor ömür.
İçimizde tutmalı, sebepsiz öfkeleri,
Canları acıtmazsak oluruz gönül eri,
Bırakalım gıybeti, bırakalım gideri.
Kırıp da dökmeleri, canla ödüyor ömür.
Kul Fikret yaşamalı, kalan ömrü aheste,
Hayat bu elbet tutar, adem oğlunu teste,
Gözünün içi gülsün, mutlu ol son nefeste,
Tek çaresiz şey ölüm, geçti gidiyor ömür.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
16 Mayıs 2021 Saat 16.20 (Yasaklı Günler)
Güzelçamlı/Kuşadası
(
Aheste başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
17.05.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
