Kocaman bir yýrtýk az evvel patlayan dikiþlerinden duygularýmýn sorumlu tuttuðum o kocaman delik belki de evrenin püsküllü gerçeklerinden düþen payýma ve kendimi her yetersiz hissettiðimde daha da büyüyen bir delik.

Gözlerimin renginde saklý belki gecenin sýrrý ve inisiyatif kullanmanýn da tek çözü olduðu gerçeði.

Gerçekler var kabulü zor olsa direnen diretilen gerçekler. Ya, bizim gerçeklerimiz?

Beþ parmak bir olsa keþke o zaman nasýl da istikrarlý bir yeryüzünde yaþýyor olacaktýr elbet herkesin birbirine benzediði kadar kurallar da gereðiyle uygulanacaktý.

Anlatmakla yükümlüyüm elbet koca bir yanlýþ ve refüze edildiðim hangi mizansense itibar ettiðim kadar itibar görmenin ne muhteþem olduðuna dair geliþtirdiði o yargý elbet kocaman bir yanýlsama.

Ýhanet ettiðim çok þey var elbet bire bir ilintili olduðum ya da kendimi sorumlu hissettiðim hani nerede ise tüm dünyayý esir alan bir virüsten daha tehlikeli ve gereksiz olduðumu düþünmeme vesile olan binlerce ayrýntý.

Elbet ben de bir ayrýntýyým ve genele hükmeden bir de resmin geneline baktýk mý ve iþte tonlarý farklý ne çok insan silueti ve mizacý ve ses tonu ve benzer gayretlerle saf tuttuðumuza dair geliþtirdiðimiz o inanç.

Masumiyet mi?

Ve içten ve samimi bir sevgi.

Herkesi kolaylýkla sevebilirken insanýn kendine t/uzak olduðu ve ömrün her aþamasýnda tek inandýðým:

Sevginin sevgiyi doðurduðu ve büyüyen bir adalet ve huzur.

Layýðý ile yaþamak ve sevmekse…

Payýma düþen neyse seve seve ifa ettiðim gerçeðini kimi zaman reddediyor ve kendimi acýmasýzca yargýlayýp kendimi kendi ellerimle kolaylýkla dibe de batýrabiliyorum.

Tepelere konduðum zamanlardan geliyorum.

Yerin dibinde ne iþim varsa artýk…

Diþimin kovuðunda kalan bir sevgiyse kendime yönelttiðim en çok da çuvaldýzý kendime batýrdýðým sonra da yüreðime batan o diken:

Ýnsanlara battýðýmý ve karaçalý olduðumu düþünmeme sebebiyet veren sayýsýz olgu.

Bayramýn rüzgârý insanlarý farklý mecralara uçurdu bir de içimdeki esintiyi kattýk mý iþin içine ve sürüklendiðimden ziyade sürüldüðüm diyarlar elbet içimde saklý o coðrafya ve ben tek bir duygudan yola çýkýp da kolaylýkla kýtalar ve okyanuslar aþabilirken ve en büyük temennim iken kendimi aþmak bir o kadar üstün hizmet madalyasý beklediðim kainat.

Ne büyük bir yanýlgý iþte dünden beri esir düþtüðüm ki hayatým nerede ise tüm evrelerinde kolaylýkla kabul görmedim ben elbet eðitim hayatýmý bitirip de hayata atýldýðým ve içine girip çýktýðým sayýsýz topluluk: adý iþ ortamý; adý arkadaþ ortamý kýsaca sosyal bir olgu iken bütünleþme ve kabul görme duygusu aslýnda ihtiyacý denilen çünkü insan illa ki deðer görmek ve sevilmek istiyor ve bu uðurda sayýsýz iþ deðiþtirdiðim nihayetinde çok genç yaþýmda inzivaya çekildiðim…

Kurtuluþum ve de…

Elbet ikinci hayatýmýn miladýdýr kalemle olan tanýþýklýðým ki çok geç bir zamanda ansýzýn haiz olduðum bir olgu bir edim.

Sekiz seneden beri iyi kötü yazarken adeta hücrelerimi ve tüm evreni tek tek iþliyorum göðsümdeki ferahlýk ve yazarken ait olduðum sonsuzluk olgusu ve nerede ise yere göðe sýðamadýðým adeta göðe konduðum bir buluttan diðerine sektiðim ve içimdeki cenneti sonsuzlukla buluþturduðum.

Hep de ayný insaným hani ta kendimi ilk hatýrladýðým günden beri hep insanlara olan açlýðým ve insan sevgim.

Beþeri iliþkilerin özel ve özgün olduðuna hep riayet ettim ve ailemde kazandýðým temel deðer olgusu herkesin eþit olduðuna dair geliþtirilen bir inanç.

Sevginin dini mi olur ya da ýrký ya da rengi ya da yaþý ya da cinsiyeti?

Sevgiyle baðdaþýk ve aralýksýz dokunma ihtiyacým insanlarýn yüreklerine ve yüreðime konan ufacýk bir kuþ ama her kanatlandýðýnda tüm kâinatý sindirebilen ve sonsuzlukla yolu buluþan elbet Allah sevgim ilk günden beri katýksýz büyür ve bana eþlik ederken.

Çok zaman ümidi kolaylýkla kesebildiðim hem kendimden hem insanlardan ve iþte her þeyi sýfýrlayýp kendimi kendime adadýðým çok genç yaþýmda sonradan fark edeceðim ve yapmýþ bulunduðum o kocaman yanlýþ.

Bu yüzden kalemimi ilk elime aldýðým o gün o gece: yeniden doðuþumun da sinyali olan ve iþte hala çocuk gibi mutlu olabildiðim bir dünyayý keþfediþimin da ilk gösterge.

Sevmeyi sevmek ve sevgiye düþkünlüðüm derken kendime duyduðum saygýyý korurken bir yandan kendime düþkünlüðüm ve uzaklýðým elbet miladýmdaki o ilk kývýlcým.

Ýnsanlar…

Hem bizi bize sunan.

Hem de bizi bizden uzaklaþtýran.

Doðru ve iyi insanlarýn var olduðu gerçeði elbet yazarak keþfettiðim bir diðer duygu bir inanç bir temenni elbet hayatý da yaþanýr kýlan.

Birçok anlamda farklý bir atmosfer kendimi ait hissettiðim ve de kabul görme arzusu herkesin de dileði deðil mi üstelik?

O aidiyet duygusu ve kabul görmek ve deðere binmek.

Renklerin hasý hatta kokusu.

Düþlerin güzergâhý.

Gerçeklerin sunumu ve gerekçeler.

Göz göre göre terk edildiðimiz bir dünya ve onca insanýn hýþmýna uðrayýp insanýn hissettiði o yetersizlik duygusu ve bu illa ki insana en büyük acýyý yaþatan ve bir adým sonrasý insanýn illa ki muhasebesini yaptýðý bir iç sorgulama ve gelir gider tablosunda kayýtlý iken duygular ve edimler ve kayýtsýz kalmýþ bir evrenden hala ne beklediðimizi anlatamamýþken.

Kaderci olmalýyýz ama iþimizi de layýðý ile yapmalýyýz:

Bir birey olarak ve bir vatandaþ bir insan ve bir evlat bir anne ya da bir eþ.

Çalýþan bir bireyse insan yine iþine duyduðu saygý ve de sevgiyle yapmasý gerekirken iþini.

Bir açýlým daha sunmak gerekirse illa ki umut beslediðimiz bir hayatýn garantisi olmasa bile inancýmýzý da saklý tutmanýn verdiði huzur.

Bayramýn son günü ve benim açýmdan yorucu bir duygu fýrtýnasý sebepli sebepsiz hissettiðim de duygularýn tanýmlamasýnda hüsrana uðradýðým derken dokunan o sihirli deðnek elbet Rabbin ihtimamla kuluna el uzattýðý ve bir yürekten diðerine kurulan köprü: soyut ya da somut verilerin sunumu iken elbet Ýlahi bir ýþýk ve bir selamýn bir çift kelamýn bile ne çok güzelliðe vesile olduðu…

Bu anlamda sizlere çok teþekkür ederim çünkü beni bana sunandan ziyade bana sunulan ve sahip olduðum her þey ve uzaðýnda olduðum ne ise bir þekilde yetinme duygusu ile karanlýðý bile aydýnlýða kavuþturan.

Nice bayramlara, sevgili dostlarým ve þu da bir gerçek ki; yaza yaza ve paylaþmanýn verdiði mutluluk ve coþku ve umut ile çok þey aþabildiðim kadar da nice þey var aþmam gereken bu anlamda sizlerin varlýðýna duyduðum ihtiyacý asla yok sayamam ve sizlere o kadar müteþekkirim ki…

Ýyi ki varsýnýz, sevgili Edebiyat Evi Ailem…