Yitik bir gamzede saklýyým en çok da gülüþlerini dikiyorum ölü kuþlarýn ve içinde hapsolduðum mahzende bir kuþ olmanýn özlemini duyuyorum ama ben buyum, hafýz ýsrarla yalnýzlýðýmýn duvarlarýna týrmanýyorum ama görünen o ki; yüzümdeki çilleri týrmalýyor yalnýzlýðýn pençesi.

Bir duayým belki de annemin dilinde.

Renksiz bir özlemin ve öz verimde saklý özdeyiþler ve kulaklarým pompalanýyor.

Bunla sakit olsun Tanrým, derken yüreðim yerli yersiz sözcükler pompalýyor kalemin ucuna hani derler ya: yüreðim aðzýma geliyor ama ben bunu deðiþtiriyorum çünkü kalem aðzýmda aslýnda aðzým saklý kalemin ucunda en çok en çok da ömürlük sessizliðim hücum ediyor kalemin ucundan dökülen irili ufaklý nidalar ve soytarý imgeler…

Yaþasýn, ben bir düþ cambazýyým.

Düþünüyorum da nedir tetikleyen diye duygularýmý.

Sonra düþüyorum iklimin gözünden aslýnda göðsümdeki boþlukta hýrçýn dalgalarý kucaklamaya yelteniyorum ama görünen o ki; sefil ve sakil ve de saf varlýðým kundaklanýyor tabir-i caizse.

Bir düþ parantezi açýyorum gecenin karnýný yarýp ve içine saklanýyorum sözüm ona ve genzim yanýyor sanýrým içime bir düþ kaçtý belki de bir sürü sözcük seðirtti düþlerime ve düþünemeyeceðim kadar mutluyum bir ömürlük habis hüznümle.

Bazen yer gök kararýyor.

Bazen içim dýþýma çýkýyor ama dýþýmdakileri içime dolduramýyorum çünkü içim o kadar kalabalýk ki ve için için y/anýyorum.

Tesir etmeyen bir ilaç gibi kalemin baþ aðrýsýný dindirmeyen artýk ne yazýyorsam sonra omzumu silkiyorum ve apoletlerim yere düþüyor bense bir meddücezir gibi kabrine sýðýnýyorum babamýn ama beni yanýnda istemiyor ve kader beni geri postalýyor sayfanýn ortasýna.

Gideceðim baþka yer yok yok iþte.

Ya kabir azabý çekeceðim yazdýklarýma nokta koyup.

Ya da ölümü kýþ kýþlayacaðým yazarak.

Ortasý yok iþte asla da olmamýþken bir ömür.

Rengim soluk bu gün ve güne geç baþladýðým için gün ýþýðý küsmüþ bana aslýnda ben de küskünüm hem güneþe hem insanlara bir o kadar sevmeden de edemiyorum ama arz-talep dengesini de saklý tutamýyorum.

Mesleðimi sonlandýrdýðým için geri dönüp bütçe analizi de yapmýyorum ama içim dýþým t-cetveli bense içimdeki çan eðrisinin kulaklarýný çýnlatýyorum týpký evimizin karþýsýndaki tarihi kilisenin zangocuna özenip aralýksýz vuruyorum çana ve kulaklarým çýnlýyor sanýrým birileri beni anýyor ve aldýrmýyorum çýnlayan kulaklarýma pamuk týkýyorum bu sefer hiçbir þey duymadýðým için daha bir tedirgin oluyorum ve iþte karanlýk bir mahzende sessizliðe gömülüyorum.

Ölümse ara sýka takýlan zihnime ve gidip geliyorum zihnimin koridorlarýnda üstelik bu gün bayram ve yarýn ve bir sonraki gün ve…

Kimliðimi arýyorum bir koþu.

Kimliðimdeki kimlik numaramý ise asla ezberleyemediðim için tek ayak cezaya kalkýyorum içimin yokuþunda ve sýnýf atlýyorum elbet pembe yanaklarýmda goncalar filan da açmýyor bense lale mevsimini kaçýrdýðým için þehri Ýstanbul’un için için soluyorum ne de olsa mevsimin en güzel zamaný: hem bahar hem bayram hem ben can atýyorum mutlu yarýnlar adýna ve haberlerdeki alt yazýyý görmezden geliyorum týpký benim de görünmezden gelindiðim gibi.

Bir gelinlik dikiyorum dünümde.

Bir de smokin konduruyorum oyuncak bebeðimin boynuna ve iþte evcilik oynadýðým günlere gidiyorum ve kalýyorum orada daha doðrusu beni yaþatanken içimdeki deli çocuk.

Veli olduðumu düþünüyorum bazen ama birileri ýsrarla delirdiðimi söylüyor bense ekmek uzatýyorum bana taþ atanlara elbet Allah rýzasý için yaþarken bir ömür içime akýttýðým göz   yaþlarýmý da belli etmiyorum ahvalime.

Her anlamda ýssýzým.

Her anlamda dinmiyor da sýzým.

Her anlamda istifli ruhum ve yüreðim aralýksýz dokunduruyor neden her þeyin uzaðýnda olduðumu iyi de ben hep kendimi yakýn hissetmiþken herkese ve her þeye bense oralý olmuyorum çünkü kabul görmediðim bir cihanda yapabileceðim de fazla bir þey yok hani yine de yüksünmeden ve yorulmadan illa ki seviyorum bir o kadar sevecek bir þeyler bulmanýn verdiði coþkuyla umudumu saklý tutuyorum sonra dokunmak istiyorum Mevla’mýn varlýðýna ve görmek istiyorum yakýndan hatta görüyorum da ama kimseyi inandýramýyorum.

Sözcüklerim çil yavrusu gibi her yanýmda.

Çocukluðumdan beri yüzümden eksik olmayan çillerse güneþe göz kýrpýyor çünkü güneþ azýcýk yakýcý oldu mu nasýl da ciltlerce çil doðacak yüzümde bense çile çile yünle ördüðüm kilimlerden kendime bir cennet inþa edeceðim.

Her þey olabilirken…

Herkes olmaya meyletsem de zaman zaman…

Ve arka fondaki iç sesim ve sefil çocuk yaným.

Ýçimdeki mezar sessizliðini ise sonlandýran elbet iç sesime eþlik eden kalemimle seðirttiðim bir yürekten diðerine.

Atlas yorganý varlýðýmýn.

Kýtalar aþtýðým coþkum ve de hüznüm.

Aþkýn bakiyesinde saklý iken özlemim.

Umudumsa bazen solan ve yüreðime kim ise nifak sokan ve ansýzýn infilak ettiðim sonra daðýlan her bir parçamdan yeni benler ördüðüm.

Bensiz bir dünya büyük ihtimalle çok da sýkýcý olacaktýr diye kendimi kandýrdýðým ve git gide kendimi sevmeye yol aldýðým…

Ýki seçenek sunmuþken Rabbim bana ve de bana açtýðý son kapý ki beni yaþarken kabir azabýndan kurtaran elbet yazmanýn verdiði o mucizevi ve ulvi tat.

Adýmda saklý bir tebessüm.

Yüreðimdeki hüzün.

Her ne hikmetse solmayan coþkum ve tutulmayan nutkum.

Bir cümbüþse içimde yaþattýðým ve bir katedral sessizliðinde sektiðim kuytular ve boþ araziler…

Mevsim ne güzel gülüyor bu gün ve çapkýn güneþ nasýl da göz kýrpýyor ve iþte tüm coþkumla firar ediyorum mahzenimden ve çocuklar gibi þen ve mutluyum ve ben de eþlik ediyorum tüm çocuklara ki bize armaðan edilmiþ böylesi bir günü bayram tadýnda geçirmenin de tek kaidesi elbet:

Sevgiyle ve coþkuyla herkesin birbirini kucakladýðý günlerin bir an evvel adresimize ulaþmasý.

Bense hala çocuðum üstelik deliye her gün bayram iken ve hala çözemediðim: veli miyim deli mi…

Ne olursa olsun içimde asla büyümeyen o çocuðun elini tutarken ve diðer elimde Türk bayraðý ve pencereden avaz avaz baðýrýyorum tüm evrene ve dünyaya ki umuda açýlan pencerede saklýyýz aslýnda her birimiz ve geleceðimiz ve yeter ki gözlerimizin ve yüreðimizin ýþýltýsý hep de eþlik etsin bizlere…

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramýmýz kutlu olsun ülkece ve dünya nezdinde tüm çocuklar yeniden ve coþkuyla eþlik etsin umudun peþine takýlýp yeter ki içimizden dileyelim güzel yarýnlarýn bizi bekliyor olduðunu.

Ve bekliyorum.

Ve hep beraber bekliyoruz da.

Sessizliðe ve virüse aldanmadan sadece sekiyorum kuþ kanatlarýmla bir çocuðun yüreðinden diðer bir çocuðun omzuna ve melekler içimdeki yetim çocuðun baþýný okþarken gülümseyerek bakýyorum hayata ve yanýlmam mümkün olsa bile alsa aldýrmýyorum ve içimdeki rüzgarý salýyorum boþluða ve el sallýyorum tüm çocuklara…