Elif-Bâ'sız heybemle âlim neyleye beni
Susayım ki doyumsuz nefsim söyleye beni
Bir korkak bilinmeze battım çıkmam bu gece
Dilimde tevbe hâli, söyler bıkmam bu gece
Pişmanlığım ardımdan durmuş izleye beni
Hüdâ iğne misâli hayra bizleye beni
İblisâne niyetten Mevlâ'm gizleye beni
Bir şehâdet gölüne girdim daldım bu gece
İlk defa ellerime Kur'ân aldım bu gece
Günbegün ve anbean Rahman oldura beni
Günâha nerde açsam orda soldura beni
Meye değil kevsere karıp doldura beni
Bir duânın gizinden tuttum atmam bu gece
Kazancıma kâr diye haram katmam bu gece
Güzel ahlak deyince kalpten vurdura beni
Haddimi biraz aşsam hızla durdura beni
Sonu cennete çıkan ânâ kurdura beni
Bir cehennem arzından kaçtım gelmem bu gece
Şükürsüz nidâlarla göğü delmem bu gece
O şâhâne görkemde kulluk arlaya beni
Rızâya ermek için cânım darlaya beni
Medet edip koymasın kordan tarlaya beni
Bir nurâni kürsiden baktım yanmam bu gece
Hû'dan başka kelâmı artık anmam bu gece
O vakit ki huzurda yaşla inlete beni
Kim var ise gaflette Rabb'im dinlete beni
Bu hülyânın sonunda döndürsün ete beni
Bir rüyâya hak diye daldım battım bu gece
Çünkü besmele ile aşkla yattım bu gece
Böylelikle her güne feyzle kaldıra beni
Çağlar ağır geldikçe rûhen aldıra beni
Münevverden perdeye her dem daldıra beni
Bir billurdan döngüye erdim ölmem bu gece
Bu uhrevi mânâyı şerle bölmem bu gece
