Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir düş’ün tahliyesiydi adeta
sessizlik
Sözcüklere biçtiğim kılıf ve de
Hırsızı idim içimde saklı umudun ve
mutluluğun
Şerh düştüğüm her şiirde
Gözbebeklerimin büyüdüğü bir resim
gibi
Geviş getiren dış sese de duyduğum
hürmet
B/eşiğinde saklı bir derviş adeta
Ruhun tutanağı nice şiir
Yoldaş bildiğim umut ve sevgi
Riyasız bir ömrün güdümünde
Yazmaya doyamadığım bir minval ki…
Kök söktüren gölgelere kırgınlığım
Zaaflarımı öldürdüm ve teslim ettim
karanlığa
Aşkın menşei iken sevgiden yana
hürriyetimi
İlan ettiğim nice cümle
Bazen irin yüklü günün de ikmali
En çok da yalnızlığın ibaresi
Bir çekim kanunu adeta
Ilgıt ılgıt esen rüzgârın tek kurbanı
Elbet içimdeki seyyah ve yalnızlık
Kör kurşun gibi seken bir sözcük
Bazen kas katı kesilen o gaipten
gelen coşkum
Rızası olsun olmasın insanların…
Rücu ettiğim ne çok duygu
Bazen m/imlenmiş ömür ve gözyaşı
İstifli hecelerde kordan bulutlar
Pekişen hüznüm ve iç sesim
Kalbura dönen kalemken minvali
Sessizce yaşadığım bir ömür
Sefasını sürmek ne ki hem düzenin?
Düze çıkmanın da arifesi
Elbet şehla gözlerinde mehtabın
Yıldızlar gibi parladığım ne ki?
Solmaya yüz tutan bir çiçek
Nasıl ki suya hasret…
Sözcüklerim dikensiz ve sevdalı
Uzatmışken elini boşluğa
Bir kor hece ki
İnfilak eden kalemin uğruna
Şakıdığım ne ki?
En çok da acılarla yüzgöz
Sevebildiğimden de öte bir rica
Belki de kibirsiz bir sevdada saklı
niyazım
Nazenin ruhumda kibirsiz duyguların
Tek ilacı
Elbet kalemin düştüğü her iz
Nasıl da benden bir parça iken
söylenmeyen s/onsuz giz
Bir rüya ise gözüm açık gördüğüm
Mademki kalemin eşliğinde teyakkuz
Sakın uyandırmayın beni yazdıklarım
okunmadan
En azından bir gün mutlu olayım
Varsın ben olayım bir kez daha
kendini kandıran.