Düþlerimin perçeminden ördüm ben bu hayatý en çok da sarnýcýnda saklý tuttuðum özlem yüklü niyazý sunduðum Rabbime ve sunduðum kadar yüreðimi ve altýna imzamý attýðým sevgi ve umut dolu akitlerimden kendime inþa ettiðim bir cennetin kapýsýydý açýlmasý ise an meselesi en çok da temiz yüreðimde asýlý kalan duygularýmýn örüntüsünde sayýsýz mizansene denk düþüyordu þiirlerim.

Alametifarikasýydým mevsimin…

En sevdiðimse adým adým yaklaþtýðým þah damarýmdan tek seferde zýplayýp içime bandýðým aþkýn ateþi elbet örülü idim bir zamanlar kehanetlerin bakracýnda buz tutmuþ yüzeyinde nehirlerin aslýnda þelale misali coþtuðum ve koþtuðum bazen söz geçiremediðim yüreðim ve ruhum.

Bir tamlama olmalýydý hayat ve duygulardý tamlayan elbet tamlanan varlýðým ve tavlayandý çapkýn rüzgar en çok da azýða aldýðým hayatýn küpeþtesi ve kimi insan tarafýndan azýmsandýðým bazen aksayan iç sesim ama yere düþüp de ansýzýn ayaða ve ataða kalktýðým kýrýk zamanlarýn lehçesi.

Günlerden Gülizar.

Aþktý abat olan.

Ses idi çýnlayan ve sözdü yazýya dökülüp uçmayan…

Bazense uçan mürekkep en sevdiðim kitap kokusu ve yazgým.

En sevmediðim fevri yüreðime eþlik eden deliþmen mizacýmla daðlar tepeler aþtýðým…

Öykündüðümse huzur ve hala saklý tuttuðum çocuk yaným ve layýðýyla yaþamaksa özümsediðim yüreðimden firar eden sevginin çömez heyecanýnda aþkýn da neþriyatýnda kimi zaman afalladýðým ve rengimle açýk verdiðim saflýðýmla saf tuttuðum o pervaz bir o kadar patavatsýz yüreðim elbet dilbaz kalemimde saklý tutamadýðým içimden yansýyan duygularýn açmazýnda kimi zaman sükûtu hayale uðradýðým.

Dev bir kozalak gibiyim kimi zaman yerlerde yuvarlanan.

Bazense daðlar tepeler aþan bir çoban gibi elimde kavalým yüreðimde vataným dualarýmda tüm sevdiklerim.

Haþmetli bir rüzgârsa içimi eþeleyen.

Raks eden bir mevsimse yüreðimde çiçekler açan.

Solmakla iþtigal bazense sönen bir balon gibi ama en sevdiðim konduðum o beyaz bulutta adeta Rabbimle buluþtuðum imsak vaktinde yüreðimden sökün eden her duyguya da kucak açan iyiliðin minvalinde gün yüzlü bir telaþla annemin dokunduðu saçlarýmda uçuþan kýrlangýçlar gibi çiftleþen iç sesim ve kalemim…

Önünü alamadýðým bir rüzgâr ki kimi zaman.

Öykündüðümse dünde saklý mutlu günlerim oysaki mutlulukla yolum fazla kesiþmemiþken kendimi iyi hissettiðim ne zamanki yüreðimden taþsa aþkýn taþkýn nehirleri.

Bir imbat belki de.

Ya da aþk iken imdat çaðrýsý.

Yanan yakýlan ve kavrulan elbet sözcüklerimden ördüðüm ömrün nazýnda niyazýnda salýndýðým bir koku gibi gül bahçesinden yayýlan kimi zaman bir zümre ki demet demet gül misali tüm sevdiklerime sunmak istediðim…

Top yekûn firar ettiðim içimin zemherileri bazense top tüfek kuþandýðým aþkýn cenderesi.

Layýðýyla bir kul olmaksa içimde saklý tuttuðum her duyguyu neþreden kalemime duyduðum büyük aþk ile yanmanýn da meali elbet yazarak ihya ettiðim yüreðimde minicik buseleri devþirdiðim bahar ikliminde bazen hala soðuktan üþümenin verdiði o sýzý ile kaskatý kesildiðim dünlerin de acýsýný çýkarýyorum iþte:

Elbet severek.

Elbet yazarak.

Simasý çok tanýdýk aþkýn çünkü kendimi bildim bileli tutkunu olduðum en çok pembenin rötuþladýðý ve beyaz ve de hala masum kalabilmenin imkân dâhilinde olduðu bir fidan gibi boy atan aþkýn bazense boyumu aþan dalgalarýn asla durulmadýðý ama her kalemi elime aldýðýmda dingin bir haletiruhiyeye kavuþmanýn verdiði o mutluluk ile yazmanýn ve sevginin iç içe geçtiði bir cennetin tahayyülünün de imkânsýz olmadýðý gerçeði.

Ben ne kadar gerçeksem misal.

Gergin mizacýmda süt liman olma özlemi ile hýrçýnlaþan yüreðimden nemalandýðým aþkýn peksimet tadýndaki mizacý ile örtündüðüm yalnýzlýðýn duvarlar inþa ettiði ömrün bekasý belki de kalemimle yýktýðým putlar devirdiðim tabular oysaki Ýlahi Aþký mesken tutmanýn da verdiði huzurdur ne zamanki kalem dokunsa içimdeki hüzne ne zamanki sevmenin mealinin yazarak ifa etsem…

Ýnkâr da edemem hani içimdeki hüznü.

Ýmha da edemem içimdeki saklý gül bahçesini.

Belki de ihbar ettiðim aþkýn muhtevasýdýr içinde çözüldüðüm bazense çömelip de yere topraðý öpüp okþadýðým en çok da hiçliðin mertebesinde beni yoktan var eden Rabbime duyduðum þükür ve minnettir elbet yaza yaza yollar aþtýðým; seve seve içimdeki savaþý sonlandýrma gayesi…

Bir özlemse giderdiðim ve bir özne iken önsezilerimi seferber ettiðim…

Bir düþ’sem eðer içine düþtüðüm aþkýn da serenadýnda saklý imgelerden ördüðüm umut.

Bir düþsem bile yeniden kalkabilmenin mucizesidir elbet üzerine serildiðim zeminde deðil aslýnda havada asýlý kalmanýn ve uçmanýn da ta kendisi…

Hayýrlý Ramazanlar dilerim tüm Ýslam Âlemine…