Bir Cumartesi yalnýzlýðý adeta: Pazar’ýn peþrevinde sýra dýþý bir þarký.

Yalnýzlýðýn yaldýzlý yolunda ite kaka yürüyen bir zemherinin ýslaklýðý en çok da gözlerimden dökülen yaþ gibi yaþ gibi içine düþülesi aþk gibi hala temiz ve masum kalmanýn verdiði mahcubiyet ve s/özlendiðim kadar ömrün metruk hayallerinde baþýma kakýlasý bir hasret.

Nemalandýðým her duygu.

Ýnsanýn yedisinde neyse yetmiþinde de deðiþmez huyu.

Bir itirafsa her þiir

Ýma ettiðim deðil de kibirli sesi rüzgârýn.

Ýçime esen bilinmezde saklý gizemin ta kendisi

Rüþtünü ispatlamýþ hüznün de sýra dýþý bakiyesi.

Bir rubai mi kundaklanan?

Bir hurafe mi yoksa ýslýklanan?

Belki de bir rivayet aþkýn kýnandýðý.

Belki de bitimsiz bir rehavet

Gölgelerken yalnýzlýðýn tek muhatabý.

Yörüngesinden çýkan bir kuþ gibi.

Belki de sevgi ve uçmak izafi.

Yazarken uçtuðuma kani

Severken çoðaldýðýmsa Rabbimin rahmeti.

Her gün doðumuna sadýk

Her gün bitiminde varla yok arasý bir sýzý

Acýnýn izini sürdüðümse gün gibi

Aþikâr olan ruhun sözcüklerle kefenlendiði

Elbet yazarak ölüp doðduðum

Yazmadýðým kadar havasýz kalýp boðulduðum.

Nemli bir rüzgâr

Üþüten ve büyüten

Acýlarýmla istiflendiðim,

Mezar

Büyüklüðünde bir hicran.

Sevmelerin meali ki henüz rast geldim kendime

Kinayesi, kibri bitimsiz ömrün

Kim bilir kaçýncý dönemecinde.

Uluyan madem aþk

Ünleyense o bitimsiz hasret

Ýçine düþülesi nasýl da þýk

Ve cafcaflý bir mizaç

Kabuk

Deðiþtiren varlýðýn kýrýk

Kanatlarýna yaðan kar gibi beyaz

Hayat gibi yaþadýðýn haraç mezat

Kükreyen her sözcük

Yumuþayan yürek demlendikçe içten gelen niyaz.