nereye koşsam sığınsam
ne güz ne de bahar
mutlu etmedi salgın günlerinde
yaprakları döküldü ağaçların
can kayıpları sayıldı güneşli saatlerde
en kötüsü
ne gülün ne de papatyanın
kokusunu alamamak
iflas etti canlılık
mevsimler soluksuz kaldı
insanı da soluksuz bıraktı
nice gözler güzeldi kapandı
uçurum uçurum korkular
salgın tedhişi dehşetinde ülkeler
küresel akıl çeviriyor düzenini
rant üstüne rant insan üzerinde
hangi yöne kaçsa saklansa
kan kaybetti insanlar
gülümseyen yüzler özledim
mutlu aileler göremedim
yüzleri maske gözleri endişe
korku içinde yürüyorlar
sosyal mesafe cinneti
evden çıkmak dert
dışarıdan eve gelmek dert
hepimiz mesafeliyiz nasıl aileyiz
toplum yabancılaşıyor kendine
ölüm ve umut günlerindeyiz
hüzünlü şiirlere benziyor hikayelerimiz ...
