MEZARA KOYUPTA GELDİK 1. Bl.

Azrail’in geldiği asla görülmez

Niçin can alıyorsun diye sorulmaz

Alanı yoktur rüşvet verilmez

Koyup ta geldik kara toprağa

 

Ne, çocuklar, ne yiğitler, neler

Azrail alınca olur bahaneler

Ecelle kapanıyor nice haneler

Verip de geldik kara toprağa

 

Azrail kapıda nöbet bekliyor

Alınca emrini hemen haklıyor

Gidenin yakınları ağıt ekliyor

Sarıp ta geldik kara toprağa

 

Kiminin anası, babası, ya dayısı

Saymakla bitmez yakın sayısı

Enginli yüksekli kazılır kuyusu

Dürüp de geldik kara toprağa

 

Ölümün haberi çabuk duyulur

Çoğu ağıt yakar, kimi bayılır

Çelimsizi pehlivandan sayılır

Derip de verdik kara toprağa

 

Sanki bir varmış bir yokmuş gibi

Gelip de hiç yaşamamış gibi

Gözlerde canlanan hayalmiş gibi

Sürüp de verdik kara toprağa

 

Ölen namlıdan, hele zenginse

Meraklısına mirasçısın dense

Orada bayılır bu yalana kansa

Malsız mülksüz verdik torağa

 

Asırlardır bu böyle, gelenler gider

Gidenin yerine gelenler gider

Ölenler zamanla unutulur gider

Dualarla verdik kara toprağa

ERDOĞAN ÇALIŞKAN 23 10 2009

Bir tanıdığın cenazesinde yazıya dökülenlerden

 nostajik şiir

 

 

 

( Mezara Koyupda Geldik 1 başlıklı yazı İpciERDOĞAN tarafından 1.04.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.