MEZARA KOYUPTA GELDİK 1. Bl.
Azrail’in geldiği asla görülmez
Niçin can alıyorsun diye sorulmaz
Alanı yoktur rüşvet verilmez
Koyup ta geldik kara toprağa
Ne, çocuklar, ne yiğitler, neler
Azrail alınca olur bahaneler
Ecelle kapanıyor nice haneler
Verip de geldik kara toprağa
Azrail kapıda nöbet bekliyor
Alınca emrini hemen haklıyor
Gidenin yakınları ağıt ekliyor
Sarıp ta geldik kara toprağa
Kiminin anası, babası, ya dayısı
Saymakla bitmez yakın sayısı
Enginli yüksekli kazılır kuyusu
Dürüp de geldik kara toprağa
Ölümün haberi çabuk duyulur
Çoğu ağıt yakar, kimi bayılır
Çelimsizi pehlivandan sayılır
Derip de verdik kara toprağa
Sanki bir varmış bir yokmuş gibi
Gelip de hiç yaşamamış gibi
Gözlerde canlanan hayalmiş gibi
Sürüp de verdik kara toprağa
Ölen namlıdan, hele zenginse
Meraklısına mirasçısın dense
Orada bayılır bu yalana kansa
Malsız mülksüz verdik torağa
Asırlardır bu böyle, gelenler gider
Gidenin yerine gelenler gider
Ölenler zamanla unutulur gider
Dualarla verdik kara toprağa
ERDOĞAN ÇALIŞKAN 23 10 2009
Bir tanıdığın cenazesinde yazıya dökülenlerden
nostajik şiir