Pandemi başlamıştı, yazdığım son mektupta,
O günden bugüne tam, on bir ay on gün olmuş.
Bir yıl oldu çocuklar evlerinde mektepte,
Esnafın dükkanları, sanki yanmış yıkılmış,
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım,
Gözümüzün yaşını, sil istedim anacım.
İnsanlar yine aymaz, yine diller kilitli,
Mesafe bilinmiyor, maskeleri bilekte,
Sevdalılar dolaşır, yine eller kilitli,
Şeytan oyun oynuyor, yardımcısı felek de.
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım,
Senden yine tatlı bir, dil istedim anacım.
Yaz ayları gelirken, kar, kış iyice coştu.
Zengin keyf çıkarırken, fukarımız donuyor,
Bazısının kaderi pandemide buluştu,
Aşıda bile devran, bir acayip dönüyor.
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım.
İçimdeki ateşe, kül istedim anacım.
Şehit haberlerine sanki alıştık gibi,
Üç beş yiğit düştüyse, fazla söz edilmiyor,
Taziye dersimize iyi çalıştık gibi,
Baş sağlığı dilerken fazla naz edilmiyor,
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım,
Acımıza katmaya, bal istedim anacım.
İş bununla bitmiyor saygı, sevgi kalmadı,
Çocuklar ana, baba, hatrını hiçe sayar.
Densizlik hiç böylesi büyüyüp yayılmadı,
Küçükler büyüklere verir oldular ayar.
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım.
Altından çıkamadım, yol istedim anacım.
Bizim için dua et, çiçekler açsın bu yaz,
Çocukluğummuş gibi, muhtaç oldum duana,
Beni çok ihmal etme, arada bir sen de yaz,
Sanki yaşarsın gibi, neler diyorum Ana,
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım.
Şefkatli yüreğinle gel istedim anacım.
Beni ayakta tutan, sevdiğimin desteği,
Hani söylemiştim ya, melek gibi bir kadın.
Omzunda hatırladım, omzun gibi yastığı,
İkimiz arasında, her gün anılır adın.
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım.
Mutluluğumu duyup, gül istedim anacım.
Kul Fikret'im özürüm büyük canım anacım,
Bak hele yaptığıma, seni nasıl da üzdüm.
Özleminle geçerken, bütün günüm anacım,
Dertleri tespih gibi, tutup önüne dizdim.
Ahvalimiz nicedir, bil istedim anacım.
Dünyaya tutunacak, dal istedim anacım.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
28 Şubat 2021 Saat 21.55 (Yasaklı Günler)
Güzelçamlı/Kuşadası
