Gümeç
GÜMEÇ
Tasasız geçmiyor şu ömür
Şükür diyen bulutlara göz gezdirirsin
Buğulu camlara söz geçer mi
Burnunun direği sızlar
Üç kuruşluk dünya bu dersin annem
Köşe taşımsın ak saçlı Tanrıça
Yürüdüğüm yol bazen hoyratça izini silse de
Putları kırar
Sır perdesini aralar
Tozu dumana katarak
Minicik ellerini öpmeye
Babamın dediği gibi
"Keklik ayaklı" annem af dilemeye gelirim
Hoyrat bir uçurtma düşer peşime
Çivisi çıkmış dünyada
Fingirdek yıldızlar
Güneş sanıyorlar kendilerini oysa
Duru bir su birikintisi varsa işte ben oradayım anne
Minnetler sana
Kulağına küpe dersin
Malûm ne ekersen onu biçersin
Ayan herşey
Kül rengi yüzler
Usul usul gölgeler içinde gizlenir
Hele de söylersin ya tatlı tatlı mırıldanarak
"Gözler kalbin aynasıdır" anne
Kumrular serçeler gelir cama
Ekmek kırıntısı bırakırsın usulca
Pırr diye kanat çırpan kargaya
Hal hatır edersin
Pencerenden bakıp
Spor yapan kadın
bugün niye geçmedi diye merak edersin
Hani durakta oturan amcayı dedeme benzetiğini
Hergün görmek için çabanı bilseler
Sen ne şekersin
Sen ne gümeçsin anne
H. Çiğdem Deniz
(
Gümeç başlıklı yazı
çitlembik tarafından
7.02.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
