Online Üye
Online Ziyaretçi
Gün saklı avuçlarında şehrin ve şehla
bir özlem en çok da aşkı hissetmek layıkıyla.
Diz(e)lerin dermanı kalmadı madem
Bir ferman mı yazılmalı
Sözde kalan gülücüğe eşlik eden?
Her kurak yalnızlığın tohumu iken
Sessizlik
Kuru gürültüde heba olur
Bu tevazu yüklü yürek
Sefası mı dünün yoksa bir özveri
Günden arda kalan ya şiir ya da
hüzün.
Düş simsarları haybeden çaldı bu
masalı
Mahlası ya aşk ya hüzündü yazılmaya
duran
Bir şiirden öte
Çöreklenen her hece bitiminde gecenin
Kalıpların söküldüğü
En çok da mutluluğun çürüğe çıktığı
Bir matem ki
Mabedin arka yüzü
Görünenden de fazla iken şairin yükü.
Resmi yoktu hayallerin
Rengi ne uçuk ne asık düşlerin
Recminde ömrün bir veda
Vasfında sevginin
Sonsuzluğa meyyal bir özlemden
Arda kalan
Kurusıkı bir tebessüm
Avuçları kanarken şehrin ve şiirin
Yaslı bir hazan pekişen içimde
Devinen nice takoz gerçek
Belki de dilinde meleklerin
Hali hazırda ölümle dans eden
O fermandan
Yazılmaya dair neydi sahi dünden
kalan?
Kallavi duygular
Yokuşa süren laneti iblisin
İyilik ve sevgi kimi zaman yok
sayılan
Varlığın titrinde bitmeyen hezeyan
Beylik bir tabirle
Sözcükler yetmiyordu asla hüznü
anlatmaya.
Renkler düşkün kollarında mevsimin
Özlemse tekelinde bilinmezin
Neye delalet ki ve neye hasrettir
Şiirin gövdesinde devasa bir kovuk
İçine saklanan nazenin düşlerin
Serpildiği peşi sıra
Kayan yıldızın tozu dahi kalmadı
gecenin sonunda.
Enkazı devralan sözcükler
Yalana ne hacet
Gerçekler değil miydi acı ile sökün
eden?
Her ayraç bir yankı
Her aykırı sonsa bilinmeyen bir şarkı
Hele ki nakaratı ömrün
Güme giden hayallerden yana mıydı
varlığı meleklerin?
Ne kısasa kısas yaşandı hayat
Ne yalan ne hezeyan saklıydı ardında
Bir kehanetten uyarlanmışçasına aşk
Şiirler kurtuluş muydu?
Yoksa yok yere içine düşülen bir
tuzak?
Zaman yorgun, tanrısı yoktu kâfirlerin
Yoktan var eden Yaratan
Tok gözlü bir seyyahtı elbet her
inanan.
Şükre vesile bir tebessüm
yüklenmişken evren
Aşkı katık yapan her canlı
İçinde saklı kayıp ferman
Yazmaya durulan her şiir
Aslında göğe asılan
Bir gülücük gibi şakıyan
İçinde şairin bir bülbül gibi
Yoklukla sınandığına binaen
Sabrını katık etti mi ezelden
Kurtuluşu nasıl da yakın.