AT, AYRAN, KONYAK, TATLI

             Yaðcý Hacýnýn Omar askerden geldikten sonra Güdük Ýreþid’in Hasan’la ortaklaþa bir müddet kahve çalýþtýrmýþ, oradan ayrýldýktan sonrada köy köy gezerek çerçilik yapmýþ, üç beþ lira para biriktirmiþti.

             O yýllarda köyünde elinde parasý olanlar canlý hayvan alýp satýyorlar (Çelikçilik) iyi de para kazanýyorlardý.

             Omar’ýn aklý fikri bu iþteydi ama anlamadýðý bir meslekti. Onun 

için bu iþi köylüsünden anlayan birisiyle yapmak istiyordu istemesine de herkes kendine geçinebileceði ortakçý bulduðundan dolayý aradýðý arkadaþý bir türlü bulamýyordu.

              Birkaç sefer iþin erbabý Sarýnýn Mustafa’ya teklif ettiyse de “Ben Apo ve oðlu Nahat’le ortaðým, onlardan ayrýlýp seninle çalýþmam, onlara karþý ayýp olur” diye teklifini geri çeviriyordu.

             Sarýnýn Mustafa basit bir nedenden dolayý Apo ile ortaklýða son verince Omar’a el altýndan haber salýp iþi beraber yapmayý teklif etmesiyle zaten tetikte bekleyen Omar'la hemen ortakçý oldular.

             Sabah erkenden eþeklerine binen iki ortak hevesle yola döküldüler. Köyün birinden üç beþ inek, dana, öküz, tosun alýp diðer köye ulaþtýlar.

             Kimini fark alýp deðiþmekle, kimini satmakla köy köy dolaþarak bir hafta sonra Yerköy’e ulaþtýlar. Vakit akþama yakýndý eþeklerini bir hana teslim edip hemen yanýndaki otelden de kendilerine iki yataklý bir oda ayarladýlar.

             Yerköy küçük bir kaza (ilçe) idi. Biraz gezseler de oteldeki odada yataklarýna uzandýklarýnda yorgunluktan hemen uyumuþlar, horultularý gökten geliyordu.

             Sabah ne de çabuk olmuþtu, giyinip alt sokaktaki bir lokantadan çorbalarýný içtiklerinde güneþ bir adam boyu yükselmiþti. Hemen hayvan pazarýnýn yolunu tuttular.

              Pazar yeri o gün için çok kalabalýktý. Sabah gün doðmadan hayvanýný satmaya, deðiþmeye gelenler pür dikkat müþteri kesiyorlardý.

             Sarýnýn Mustafa para kazandýracak hayvanlarý uzun süren pazarlýklar sonucu alýrken satýcýnýn gözünün yaþýna bakmýyor, hayvanlarý Omar’ýn þaþkýn bakýþlarý arasýnda kârýyla hemen bir baþkasýna satýyor, tekrar alýyor, tekrar satýyor böylelikle paraya para demiyorlardý.

             Alýþ veriþ öðleye kadar devam ederken pazar yeri de yavaþ yavaþ tenhalaþýyordu. Oradan ayrýlýp güzelce karýnlarýný doyurduktan sonra Yozgat hayvan pazarýna gitmek için tren garýndan biletlerini alýp kalkýþ saatine kadar garýn çevresinde yarenlik ettiler.

             Akþama doðru tren onlarý Yozgat’a getirdi. Trenden iner inmez otelden yerlerini ayýrýp yorgun olan bedenlerini ötelin bitli ve kirli yataðýna teslim ettiler.

             Ertesi günü Yozgat mal pazarýna vardýklarýnda yer yerinden oynuyor, baðýranlarýn, çaðýranlarýn, pazarlýk sesleri birbirine karýþýyordu. Öðleye kadar beþ on hayvan alýp sattýlar iyi de para kazandýlar.

             Öðleyin Pazar tenhalaþýrken cins bir atý ucuz paraya satýn aldýlar, gel gör ki her nedense atý bir türlü satamýyorlardý. At deli ve huysuzun tekine benziyordu. Arada þaha kalkýyor, çifteleri ardý ardýna sallarken iki arkadaþ onu zapt etmekte güçlük çekiyorlardý.

             Biraz sonra yanlarýna yaklaþan bir adam “hemþehrim bu namlý atý siz niye satýn aldýnýz, delinin, huysuzun biri.”

             Adam daha lafýný bitirmeden Sarýnýn Mustafa yediði çifteyle aniden yere kapanmaz mý. Atý Yerköy’e giden bir pazarcýnýn kamyonuna güç bela bindirdiler. Bir müddet iþi icabý çarþýya gidip gelmekte geciken þoförü beklemek zorunda kaldýlar. Þu talihe bak ki þu deli atýn yüzünden tren yerine kamyonla yolculuk yapmak mecburiyetinde kalýyorlardý.

              Onlar kamyon þoförünü beklerken “ayraan vaar ayraaan, bardaðý on kuruuþ, ayrancýýýýý, ayraaan”  diye cam damacanayla ayran satan bir adamýn baðýran sesiyle irkildiler. “Ayraným soðuk var mýýýý içeeen, ayraaan, ayraaan, ayraným buz gibiii, ayraným buz gibiii”

             Sýcak yüzlerinden okunuyordu. Omar mahsustan geri dururken Sarýnýn Mustafa karýn doyurmaya ve içerken de üç sefer nefeslenip dinlenmeye ayrancýyla iki liraya anlaþtýlar.

              Sarýnýn oðlu bardaklarý boðazýna diktikçe adamýn gözleri fal taþý gibi açýlýyor. “O koca karýn nasýl dolar” diye piþman piþman onu seyrediyor, yaptýðý pazarlýktan dolayý kendisine kýzýyordu.

             Mustafa’nýn karnýnýn büyüklüðü köyde herkesin dilindeydi, oðlu küçük Mustafa’ya “Babayýn karnýnda ne var” diye sorduklarýnda “Üç yýlan, beþ çýyan, on kurbaða vs. var” diye sayar, milleti güldürürdü.

             On beþinci bardaðý içen Sarýnýn Mustafa para vermemek için ‘aniden çatlayýp ölmüþ’ numarasý yaparak olduðu yere nefessiz yýðýlýrken o anda olayý dýþarýdan birisi imiþ gibi seyreden Omar hemen atýlýp “Hemþehrim senin ayran zehirli mi nedir, baksana adam öldü herhalde, polis çaðýrayým bari” derken ayrancý topuklarý yaðlayýp korkudan kaçarken ayraný, parayý unutmuþtu. Tökezleyip yere serildiðinde sýrtýndaki damacana parça parça olurken üstü baþý beyaza boyanmýþtý.

             Bindikleri kamyon üzeri hayvan yüklü olduðundan Yerköy’e ancak gecenin ilerleyen saatinde gelebildiler. Atý handa eþeklerin yanýna yerleþtirip karýnlarýný bir güzel doyurduktan sonra otele yerleþtiler. Sabaha kadar Sarýnýn Mustafa gök gürültüsünü (!) andýran karýn gurultularýyla taþ gibi uyurken Omar la havle çekiyordu.

            Sabah handan at ve eþeklerini alýp yola düþtüler. Þu köy senin, bu köy benim, ala vere yaparak, atýn bin bir eziyetine katlanarak günler süren yolculuktan sonra köylerine ulaþtýlar.

             Omar’ýn beyni zapt olunmayan, baþlarýna belanýn belasý olan bu atý ‘nasýl elden çýkarýrýz’ vesvesesiyle yorulmuþ, çare üstüne çare düþünmekten günlerce gözüne uyku girmez olmuþtu.

              Günün bir vaktinde birden gözleri fal taþý gibi açýlmýþ, ‘neden olmasýn’ diye uzandýðý yerden fýrladýðý gibi soluðu doðru ortaðýnýn evinde almasý bir olmuþtu.

             Cumartesi günü sabaha karþý köyden aldýklarý birkaç hayvanla atý da yanlarýna alarak satmak için Kervansaray daðýndan aþýp pazar sabahý þehre ulaþtýlar.

            Omar hayvanlarý Mustafa’ya teslim edip onu þimdiki Kýrþehir stadyumun olduðu hayvan pazarýna gönderirken kendisi de içki satýlan bir dükkandan bir þiþe kanyak alýp koþar adým hayvan pazarýnýn yolunu tuttu. Daha pazara varmadan ortaðýna yetiþip atýn aðzýný güç bela bir eliyle açýp diðer elindeki konyaðý azar azar ata içirdi. At önceleri kafasýný beri öte sallayýp itiraz etse de tadýndan mýdýr nedir o da iþi oluruna býrakýp kanyaðýn tamamýný içti.

             Yarým saat sonra deli dolu at gitmiþ yerine bambaþka bir at gelmiþ etrafý alýcýyla dolup taþmýþtý. Fazla pazarlýk yapmadan sakinleþen atý anýnda bir doru atla deðiþip üste üç beþ lira da fark alýp beþ dakika sonra da bir çingeneye bol karla satarak pazar yerini anýnda terk ettiler.

             Öyle acýkmýþlar ki, bereket çarþý pek uzakta deðildi. Uzun çarþýda uðradýklarý bir lokantada güzel ala karýnlarýný doyurduklarýnda iki arkadaþýn gözleri ýþýl ýþýldý.

             Lokantadan dýþarýya çýkýnca karþýda bir adam ‘tatlýcý tatlýcýýýý, tatlýcýýý yemezmisiniz, halkalý tatlýlarým vaaar’ diye bas bas baðýrýyordu.

             Sarýnýn Mustafa o koca karnýndan düþen pantolonunu göbeðine kadar çeke çeke adamýn yanýna yaklaþtýktan sonra “doymasý kaç para hemþehrim?” diye sordu.

             Satýcý ilk defa böyle bir soruyla karþýlaþýyordu. “Hemþehrim ben taneyle satarým, senin dediðine pek aklým ermez” derken ‘bu karný büyük adam çok yer’ düþüncesiyle bu pazarlýða pek yanaþamýyordu.

             Uzun pazarlýklar sonucu doyumuna iki buçuk liraya arayý girenlerin sayesinde anlaþtýlar. Sarýnýn Mustafa tatlýlarý lüpür lüpür midesine indirirken tatlýcý da ara sýra þerbetinden veriyor ki ‘tatlý adamý belki keserse, az yer bende para kazanýrým’ düþüncesindeydi. Ama ne mümkün, Sarýnýn Mustafa bir türlü doymuyor ha bire atýþtýrýyordu.

            Omar “Bu adam çatlar ölür de tatlýcýnýn baþýna bela olur” düþüncesiyle o anda oradan geçmekte olan bir polis memurunu durdurdu.  “Memur bey kardeþim, bir zahmet bakar mýsýn, þu karný büyük adam tatlýcýyla doyumuna anlaþtý, bir türlü doymak bilmiyor, eðer çatlar ölürse tatlýcýnýn baþý belaya girer, aman memur efendi sana yalvarýyorum olaya müdahale et.” Polis baþýný bir o yana bir bu yana çevirip Omar’ýn yalvarmalarýna dayanamadý.

             Polis zar zor Mustafa’yý tatlýlardan ayýrýrken tatlýcý parayý, pulu unutmuþ artan tatlýlarý kurtarma telaþýnda iken birden yanýndan hýþýmla kaçan bir atýn tekmelerine maruz kaldý.

             Meðer sattýklarý adamdan atý bir baþkasý satýn almýþ, konyaðýn tesiri geçince ayýlan at pazarýn kalabalýðýndan ürkerek kaçmýþ, sahipleri arkada at önde çarþýda cirit atýyorlardý.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN GERÇEK YAÞANMIÞ HÝKAYELER KIRÞEHÝR 14 10 2014

Ben bu hikayeyi dükkanýmda rahmetli Ömer amcanýn aðzýndan dinlemiþtim