Bir yanýlgýyý ihbar etmenin vaktidir, hafýz ve düþlerimin çengele takýlý olduðunu fark etmenin de.

Bir düþ isem eðer ama düþmemeli iken yoksa avuçlarýmdaki yarýðý ve diz(e)lerimin kanýný kim durdurur?

Sessizliðe büründüðüm ömrün bu demlerinde kim tutar ellerinden þiirimin ve þiirlerle diktiðim bunca kesiðin ve desenin izini kim sürer?

Baðrým açýk deðil ama aðrýma gidiyor alaylarý gülüþleri mevsimin hep ellerim de yüreðim de ve alným asla kirli deðil ama zaman zaman aðýtlar yakýyorum ve küllerimden doðuyorum elbet kül izleri her yerimde ve ben sadýk bir kul olmanýn bilinci ile sýrt üstü yatmýyorum ve uyanýkken bile eþlik eden düþlere yanýt veriyorum.

Keyfimden de yazmýyor ve yaþamýyorum ama yazdýðým her cümle ve sevdiðim her insan bana inanýlmaz keyif veriyor, hafýz.

Buluþtuk yine seninle, gecenin sefil teninde ama bir eksiðimiz var, hafýz: daha bir gün bile geçmedi üzerinden çok sevdiðim yaþlý komþumu topraða vereli hem de ailesinden kalan son bireydi o.

Hayatýn g/izini sürüyorum hafýz ve hatalarýmdan ders alýp sözüm ona büyüyorum ama hala küçücüðüm, hafýz: ben nasýl büyürüm ve nasýl büyütürüm kendimi?

Allah yukarýda ve hem büyükten büyük Mevla’m.

Kadir de bildim kýymette.

Kala kaldýðým bir baþýma esefle sürüklendiðim rüzgâra da tek veryansýn etmeden elbet yine bana eþlik eden sadece O ve mezar ýssýzlýðýnda bir gecenin koynunda rahmet okuyorum ölülerime.

Caným amcam, caným büyüðüm, sen de gittin ya ve þimdi kimse kalmadý eskilerden ama eskimeyecek bir aþkla ve güzellikle ve hoþlukla ben neler öðrendim sizlerden.

An itibari ile sen dinle, hafýz bense rahmetli ile son kez konuþayým.

Titrek elleri, bacaklarý ve elinde Pazar arabasý…

Dün gibi gün gibi aslýnda hiç ölmemiþ gibi.

Maviden ince montu ve kasketi ve iþte bir yitim daha yaþadým sensiz.

Toplam dört kardeþ idiniz ve en son ablandý giden caným amcam ve ben þimdi adýný telaffuz etsem biliyorum ki etik olmayacak ama tüm kuþlar duyuyor sesini ve biliyorum ki kulaðýna fýsýldayacaklar sana duyduðum özlemi.

Onlarýn elinde büyüdük: ben ve kardeþim hem de gayri Müslim bir aile ama bizim geleneklerimize, dinimize nasýl da saygýlý.

Onlarýn Paskalyasý bizim ise milli ve dini bayramlarýmýz asla ayrýmýz gayrýmýz yoktu hem olamazdý da ve ben iþte sevgiyi onlardan öðrendim ailemden sonra. Okul dönüþü koþa koþa gittiðim eþsiz güzellikte bir aile.

Öðütleri, övünçleri ve nice öðreti çünkü biz bizler insanlýðýmýzý ve komþuluðumuzu paylaþtýk ve yaþadýk ve ben herkesi onlar gibi bildim, senin gibi bildim güzel yürekli amcam.

Bir gün bile aklýmdan geçmedi ayný dinden olmadýðýmýz çünkü biz birbirimize ve inançlarýmýza saygýlý ve sadýktýk.

Rengim siyah bu gün. A, siyah, dedim de: ne zaman cenazeleri olsa hep siyah giyinirlerdi çünkü bu, onlarýn inancý ve geleneði idi.

Sözcüklerimde kasvet var ama daðýlmalý bu kasvet nihayetinde dört kardeþ de cennette buluþtu buluþacak da elbet Allah’ýn izniyle ama onlarýn cehenneme gitme ihtimali yok çünkü kötülük bilmeyen, gýybet yapmayan o denli güzel yüreklerdi ki.

Günlerdir hasta olduðunu biliyordum, amcam ama atlatýrsýn diye ümit ettim ama yorgun ve yaþlý bedenin kaldýramadý iþte hayatýn ve zulmün yükünü.

Sessizdin ve güler yüzlü.

Çok da sevgi dolu bir kalbin vardý hem de ezelden ve sevdiceðine kavuþamadýðýn için de hayatýn uzun bir diliminde sessizce yaþar ve acý çekerken.

Kuþlarýn da göçtü, amcam. Ne de olsa dillere destandý kuþ sevgin ve evinde odanda beslediðin ne çok kuþ.

Annem dedi de bu gün:

‘’Kuþ gibi gitti caným komþumuz.’’

Kuþlar özgürdür ama sen özgür deðildin belki de bu yüzden seni daha da çok sevdim.

Keþke elimden bir þey gelseydi ki ne zaman geldi ki?

Sevmekten ve dua etmekten baþka yapabileceðim hiçbir þey de yok þu ahir zamanda.

Kaç gündür hava nasýl da soðuk hem kar da kapýyý az çok almýþken ve ben bu gece çok üþüyorum ve senin nasýl üþüdüðünü düþünmek bile soðuðu ve acýyý daha fazla hissetmeme sebep oluyor.

Kuþlar hep üþümez mi hem üstelik camýn içinde çýrpýnan minicik kuþlar bize bakýp bizler de onlarý besledikçe mutlu olmaz mý?

Ablan öleli az zaman oldu biliyorum ama sen daha bir çöktün ve mecalsiz bedeninle tüm apartmana daðýttýðýn helva.

Þimdi kim yapacak senin helvaný çünkü sizden geriye kimse kalmadý.

Kuþum benim, güzel yürekli komþum, manevi amcam.

Sen de göçtün ya: daha ne diyeyim?

Hem ben herkesi her komþumu hatta her insaný hep sizler gibi bilip de içimi sýrrýmý açmýþken baþýma gelmeyen kalmamýþ olsa da asla vazgeçmedim inanmaktan insanlara ve vazgeçmeyeceðim de.

Acý olan ne, biliyor musun?

Cenaze çýkmýþ bir ev geride kalmýþ duvarlar bile aðlar ve aðýt yakarken, saðdan soldan gelen sonuna kadar açýlmýþ o müziðin sesi beni ve de seni daha da çok üþütürken aklým da almýyor insanlarýn nasýl bu kadar zalim ve duyarsýz olduðunu.

Kanatlarýn üþümesin en azýndan ve gittiðin yerde kime rastlarsan benden selam söyle.

Ayný dinden olmamýz önemsiz ve ben bildiðim tüm dualarý sana okuyacaðým ve seni ve o güzel aileni rahmetle anacaðým.

Kuþlar özgürdür, deðil mi?

Umarým bu dünyada çektiðin tüm sýkýntýlar geride kalýr ve tüm sevdiklerinle kuþ misali uçarsýn cennette ve ne zaman bir kuþa rast gelsem bil ki seni hatýrlayacaðým týpký annemin dediði gibi:

‘’Kuþ gibi gittin göçtün hem de zamansýz.’’

Ýyi de ben þimdi kimleri seveceðim senin ve rahmetli ablalarýn gibi?

Elbet sizi hep sevip de saklayacaðým yüreðimde ve dualarýmda.

Ýnsan gibi insandýnýz ve nasýl asil yürekli.

Mekânýn cennet olsun, kuþum.