" Kulların diriltilecekleri gün beni utandırma (şuara 87) "
SÜRÇ-Ü LİSÂN
//
Sürç-ü lisân etti dilim, âlim derken dedi zâlim O esnada vuku buldu âyân oldu bin mezâlim Bir değirmen taşı döndü insanlığı öğüterek Hâşâ dedim sümme hâşâ ; sözü geri almam gerek !
Sürç-ü lisân etti elim, vermek varken aldı elden Ecirlerim silinerek yol buldular hırçın yelden Enâniyet hâsıl oldu tevazuyu gömüp arşa Hâşâ dedim sümme hâşâ ; ayak vermem ben bu marşa !
Sürç-ü lisân etti tenim, kor ateşe vurdu yüzü Tövbe ederim diyerek bahar sandı hâin güzü Cehennemde dibe vurdu yandıkça yandı durmadan Hâşâ dedim sümme hâşâ ; susmam zenbi durdurmadan !
Sürç-ü lisân etti belim, bükülmedi kibriyâya Yalpalandı yedi iklim düşeyazdı hep riyâya Örselendi mâsumiyet gönüllerden rengi aldı Hâşâ dedim sümme hâşâ ; bu dünyâ kimlere kaldı !
//
Mezalim : zulümler Enaniyet : kibir ,gurur Zenb : günah Riya : iki yüzlülük ,gösteriş
( Sürç-ü Lisan başlıklı yazı GÜŞTA tarafından 18.01.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
