Evveli yaþanmaya müsait olamamýþ, sonrasý birileri tarafýndan karanlýða çökertilen, geleceði üzerinden kilitlenmiþ zamanýn kapýsýna varmak...Sevmek nedir bilmemiþ, sevilmek nedir görmemiþti ki  hiç...ya da gördükleri hep gözden idi. Aþký idrak edebilmek için gönüle ihtiyacý olduðunu nereden bilsindi. Karamsarlýk sarýldýðý tek dostu,yeis içine girdiði tek mekandý.Hele ümitsizlik onun üç vakit yediði içtiði sofrasýydý. Ta ki karanlýklara her an gebe, boyalarý akmýþ, panjurlarý kapalý gönlüne o ýþýk vurana dek." Gel sen de aydýnlýðýn, sevmenin, sevilmenin, âþkta kaybolmanýn zevkini yaþa" diyen o gönül dostuna rastlayana kadardý çekilenler. Geldiði bu þadýrvan, onun gönül dünyasýna akýtmýþtý içindeki tüm berrak þýrýl þýrýl sularý. Sus pus olmuþtu; o efsunlu sesin karþýsýnda.

Oysa þahitti tüm kuþlar ve aðaçlar. Gölgeler inkâr etse de görenler hele de âþýklar þahitti ki ; yaðmur yaðmur yaðardý gönlüne âþk damlalarý. Derin ya da sýð bu zamana kadar atýlmýþ adýmlanmýþ bütün çorak topraklar nasýl ki suya kavuþmuþtu onunda çorak topraðý yeþerecek miydi burada? Her sabah, manþetleri süsleyen kirli dünyaya ait kirli baþlýklar olmamalýydý yaþadýðý zamaný dolduranlar. Zembereði ezelden boþanmýþ güven kalýntýlarý, sarhoþluða maðlup inanç kýrýntýlarý olmamalýydý her daim. Saðnak saðnak bardaktan boþanýrcasýna yaðan yaðmur sonrasý bir sel gelip þehre ait tüm duvar diplerinde ki pislikleri temizlemeliydi. Sonrasýnda gök kuþaðýný gocunduran bir renk armonisi vurmalýydý siyah beyaz dünyama.Tüm bu güzellikleri yaratana giden yolun yolcusu olmalýydým bundan sonra.Her an beþ vakite hazýrlýkla geçmeli.

Gönlüm antremanlarýný bu sahada yapmalýydý.Hele hele de seherler... 

Secdeye varan baþý oraya götüren gönle giren huþunun,kavuþmayý tetiklediði o anlarda meydana gelen huzur anlatýlmaz yaþanýrdý. Ýkrarýn sokaklarýnda, yalvarmanýn ,yakarmanýn sahibe sunulan arzuhal olduðunu anlamalý kirli paslý tüm uzuvlar. An be an çýðlýk çýðlýða kalan gönlüm, bazende inkara paralel geçitlerden sýzar geldiði yere gerisin geri. Ýþte o aný geçebilmektir erlik. Bin bir ismine giryan topyekûn zerreden kürreye bütün varlýðým o anda kaybolmalý.Kötülükler, karanlýklar, aymazlýklarla çete kuran ve eþkýyalýk günlerime ait yüreðimi nakýþ nakýþ iþlemeli her daim huzur. Beni bana döndüren o sesi neden duymazmýþ bu kulaklar.Ýçine kurþunu dökenler ne kadar ustaymýþlar. 

"Nasýl yaþarsak öyle inanmaya baþlýyoruz ya" sözlerin en güzelini söyleyen Peygamberi ziþan efendimizin buyurduðu gibi.Bakýþ penceremiz zerre kadar dar veya asuman kadar engin olsa neye yarar. Kulaðýn duymasý,gözün görmesi,dilin þakýmasý gerekmez gerçeðe varmak için. Bir kere kendini kaybet onda yeter...