İnsanın içini dökmekten vazgeçmesiymiş ya ayrılık
Durulduğum içinde bu boşluğun adı mıymış,
Ayrılık
Buluştuğum sevgilim yalnızlık mıymış,
Ayrılık
Sahi ne ara vazgeçtim ben
İçimi dökmekten, sevmekten, özlemekten...
Böyle içi dolu ses çıkarmayan
Bir dolu kutu gibi
Hangi ara köşede,
Kendimi unutturdum ben
Suçlu aramıyorum
Ama ben miyim suçlusu?
Böylesine bir ayrılığın
Sahiden mi?
Ben mi, tek başıma ben mi,
Unutturdum kendimi
Hemen, birden
Haklılık çoğu zaman paylaşılır derler
Suçlu aramıyorumdur belki
Hakkımı buluyorumdur ben de!
Bırakmazdan evvel döküvermeyi içimi
Sahici ilgileneni kaybolmuştur,
İçimin belki
Ne belli
Kim bilir ki
İlmek ilmek örülmek isterken
Yanlış bir ilmek yüzünden
Çözülüp gidiyoruz sanki
Unuttum da nerede kaldığımızı
Devam etmek isterken
Evet baştan başlamak gerek belki
Yüreğime biraz daha emek mi gerek ki
Ben biriktiriyorum belki'leri
Gün gelir bir tam eder , belki
Bir süre sevdalısıyım bu ayrılığın
İçimden dökülmek yine içime
Toplamak için eksikleri
Bir liste yaparım günün birinde
Çıkıp alırız içimde tükenenleri
Yeri dolar mı yeniden
Bilmiyorum
