benim hiç olmadı oyuncaklarım
komşu kızı Zerrin’inde
ben kağıttan kuyruk yapardım uçurtmama
Zerrin yırtıp atardı
ben kuleler yapardım taşlardan
zerrin dağıtırdı aniden
beş taş oynamasını öğrettim
mızıkçılık yapıp taşlarımı kaptı
pikniğe gittik seyran bağlarına
aldı topu vermedi bir daha
en güzel elbiselerimle çıkmıştım bayrama
çamur atıp kaçtı ağlaya ağlaya
derdi ne bu kızın
oyuncaksa benim de yoktu
hem fakirdik
oysa Zerrin’in hallice
okula başladık birlikte
ben onu beklerdim evin önünde
beni bırakıp giderdi istediğiyle
aynı sınıfta oturduk
önceleri yan yana
sonra aldı başını gitti arka sıralara
çantamı atar yere ,silgimi çalar
defterimi karalar sonra şikayet yapar
tebeşirle çizdi önlüğümü bir gün
çıkmadı izi o gün bugün
ben bitirdim okulu , taşındık hem
kurtuldum o komşu kızı Zerrin’den
bir gün Samanpazarı çevresinde
akan bir cadde de gördüm onu
tanımadığına sevindim önce
sonra koşup geçtim önüne
boyluca olmuş bense kısa kalmışım
başından belliydi uzayacağı
benimse dertlerden yarım kalacağım
bu kez gülümsedi
o gün ilk kez böyle gördüm Zerrin’i..
( Komşu Kızı Zerrin-1 başlıklı yazı cirik tarafından 11.12.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
