Evreni     ilmek   ilmek,   sanatýyla  ören Rab,

Kudretinin     önünde,      eðilirim      hilafsýz.

Kulun yanlýþ yapýnca, haþmetiyle gören Rab,

Senin  tövbe  kapýndan, gönderme  bizi  afsýz.

Herkes maruzat sunar, sonsuzdur merhametin,

Doksan   dokuz  isminle,  alem  zikreder  seni.

Kuluna    nazar  etsen,   haþrolur  ol  kudretin,

Örter    ukba  örtüsü,   sarar  bütün  bedeni.

Acizdir sözcüklerim, kelamým yetmez sana,

Belki   abad  olurum,  lütfetsen  huzurunda.

Unutulmuþ ademim, selamým yetmez sana,

Sade  sende maðfiret, o mahþer pazarýnda.

Soyut  somut  ne varsa, bilinmezi bilensin,

Þavkýný  saklayamaz, siyah  gölgeler bile.

Sen  affeden  elbette,  günahlarý   silensin,

Ol  dedin mi   olurlar,  taþlar  da  gelir  dile.

Bir   Ademim    duamý,  makamýna  arz   ettim,

Affetmeyi   seversin,  Rabbim   sen  bizi   affet.

Doðru bir müslim olmak, budur bütün niyetim,

Rahmetinde    tecelli,   bulur   cümle   zerafet…

Adem Efiloðlu