Köyümüz , bir düþ beldesi , masaldan düþmüþ gizemli bir gezegen gibi , her zaman ilgi odaðý ve çekiciliði ile yýllarca çevre köyler içinde bahsedilen bir dünya olarak anýlýr , baðlý olduðu Aðýn ilçesi de mavi ve yeþil rüya kadar güzel ,aslýnda her bir köyün kendine mahsus hayran býrakýcý manzarasý ve bereketli topraklara sahip olduðunu söylemeliyim , Vahþen köyümüzün iç dünyasýna girip evler arasýnda taþlý sokaklarýnda dolaþmak insanlarýyla tanýþmak apayrý bir rüya , evet köyü karþýdan gören tepeye Mahmut’un geyiði denilir , köyü buradan da seyre koyulmak ayrý bir masalýmsý görsel bir fotoðraftýr , bugünden dünlere uzandýðýmda yaþadýðým anýlarýyla köy günlerim , gerçekten tarihi eserlerin sýra sýra dizildiði standtlarýn  önünden geçer gibi bir heyecana , bir hisse insaný sürüklüyor , o yýkýk duvarlar içinde saklý evlerin hikayeleri ,taþlarýn ve kerpiçlerin sayýlý hüzün yüzlü halleri, viran olmuþ evler ve ayakta direnmeye çalýþan duvarlarýn anlatmaya çalýþtýðý , zamana direnen fýsýltýlarý belki çýðlýklarý , ve içinde oturulan evlerin kabýna sýðmaz mutlu görünümleri , kýsaca Vahþen'in her hali , insaný dinlendiren düþündüren mutlu þarkýlar gibi sevindiren bir yönü var , hatta durup hissettikçe insan kendisi için mutluluk ýþýklarýný bulmasý kaçýnýlmaz oluyor, günün her vaktinde köy insanlarýnýn toplandýðý mekanlardan biridir Hakko ve Cirik çeþmesi  , sularýndan içmek nefeslenmek ve gerek sulama gerekse hayvan sulama iþlerini tamamlamak için kimi zaman insanlarýn bir araya gelmesine vesile olur bu çeþme baþlarý , genellikle o çocuk ve gençlik yýllarýmda , akþam ezanlarý öncesi Cirik çeþmesine çýkan taþlý sokaðýn sýrasýnda uzanan evlerin sekilerinde köy insanýmýzýn kümelendiklerini görürdüm , ne zaman bu kýsa taþlý yolu su almak için çýksam köyün insanlarý ile selamlaþýr konuþuruz , karþýlýklý selam ve sevgiler ile yol güzelleþirdi , güler yüzlerini eksik etmediði güzel anlar olurdu , bana seslenirlerdi '' çaðam sularýný taþý , aferin iyi yapýyorsun , taþý taþý sularýný ..'' , evet pappam’ýn(babaannem) su ihtiyaçlarýný karþýlardým , evin ne kadar suya ihtiyacý varsa üç dört kez inip çýktýðým olurdu ,elimde kimi gün su kabaklarý kimi zaman bakraçlar neredeyse taþlarý sayarak her birine basarak saða sola selam vererek benim için  hem spor hem hizmet hem de zevk aldýðým bir iþti, beni tanýyan tanýmayan ilgilenir yaptýðým hizmetten dolayý dua ederlerdi ,ardýmdan konuþmalarýný duyar fýsýltýlarýný çözerdim, kimin nesi olduðumdan adýmý bilmeyenlerin meraklarýna kadar, kimin çaðasý y mýþým , kimde kalýyor muþum , annesi babasý kimlerden , bu kimin çaðasý ...vb , þunu gördüm yaþadým ki köyümüz Vahþen'de , uzakta akan murat(belki karasu) suyuna kadar onca araziyi yol gitseniz hiç susamazsýnýz , o kadar çok su kaynaðý vardýr ki ve sizi aç suzuz býrakmayacak o kadar zenginliklere rastlardýnýz ki kendinizi köyün içinde hissederdiniz, ve Cirik çeþmemizin suyunun üstünde su bulamazdýnýz , ister aç karnýna içilsin ister tok , eðer içtiðiniz su cirik çeþmesindense  korkmayýn,  gerçekten zarif olduðu kadar insanýn içine huzur býrakýyordu , ne þiþkinlik , ne de tatsýzlýk asla söz konusu deðil , aksine incelik ve gýda vericilik özelliði taþýrdý Cirik çeþmesinin suyu , o yýllarda su taþýdýðým her gün , Cirik çeþmesine giderken , o taþlý yokuþlu sokaðý geçmeyi çok severdim, Cirik te beni sevmiþ olmalý ki onu hiç kurumuþ görmedim , her zaman akýyor buldum eli boþ dönmedim , ne güzeldi orta-lise-fakülte yýllarýmýn köy günleri , her yaþýmýn farklý güzellikleri vardý , ilk kalp çarpýntýsýný yaþamak gibi...

18.11.2020

istanbul/üsküdar