Ben Su Deðilim Ki Yani, Kaldýrma Kuvvetim Yok Ki Sizi Yerinizden Kaldýrarak Kitap Okumaya Sevk Edeyim.

Aslýnda þaþýrmak diyeceðim yalnýz bu þaþýrmak ayný halde hayata devam etmek, birazcýk endiþe duymakla alakasý hiç yok bu olsa olsa tedirgin olmak bir an ne yapacaðýný bilmemekten öte kulak arkasý ederek savuþturmak olur! Gerçi hemen hemen ayný anlama gelse de þaþýrmak,bir anda elinde yerinde olmayan bir iþ yapmak, yersiz düþünmek olsa da þaþýrmak benim dediðim bu deðil, tamam asýl þaþýrmak bu da þaþýrdýktan sonra bir daha þaþýrmamak için önlem almayý aklýselim olarak ne yapýlmasý gerektiði mevzusundan söz ediyorum. Bunu ortaya da söylemiyorum ben dâhil hepimize söylüyorum yanýnda promosyonda beklemeyin! Yani þaþýrýrken Önemli olan birine neler verebildikleriniz bunun için nelerden vazgeçebildiklerimiz deðil midir?

Korona günleri bizi içeriye hapis etti, eskisi gibi dýþarýda fazla dolaþmadan evimize geliyoruz, öyle zaten eskide de yoktu hýsým akraba komþu ziyaretleri þimdide yok… Lakin bu salgýnda tatile devam, madem þaþkýn kaldýk önlemlere uyalým oda yok evdeyiz, kitap okuyalým masallar anlatalým o hiç yok, oysa o kadar boþ vaktimiz var ki! Ben okuyorum ve yazýyorum hem de þaþýracaðýnýz korona dan daha fazla, yazarken ben su deðilim ki yani, kaldýrma kuvvetim yok ki sizi yerinizden kaldýrarak kitap okumaya sevk edeyim. Ýþte ben sizlerin bu yönde olmasýndan dolayý þaþýrmak isterken þok yaþýyorum, kitap satýþlarýnda hiçbir hareketlilik yok, sosyal edebiyat sitelerinde hareketlilik yok, Twitter de diðerlerinde boþa yazanlar haddinden fazla çok! Dalalým hayallere, kardeþim ne güzel hayallere dalmýþ ve yazmýþ:

Bizden bahsetmeli denizlere
Ve yahut yaþamdan biraz
Tuz biber katsa yaralara seneler
Ölüm bu kadar acý olur muydu ya?
Gece lambasý kadar sönük
Hürriyet kadar süt beyaz ömrüm
Yelkenlerimi savurup meltemlere
Mektuplar saçabilmeli miyim dalgalar boyu
Cebimden iki mangýr çýkarýp
Sahipsiz bir çiçek edinebilirim yâ da
Sahi çiçekler neden bu kadar ölü
Bahçeme güneþ vurmadýðýndan olsa gerek
Ve zaman neden bu kadar adaletsiz
O çýkýp gitmeler, veda buseleri neden var
Babama sordum bu soruyu
Öylece bakýp kaldý tavana
Tavanda ne olsa gerek
Bir ideolojik kadýn asýlýydý
Hani þu çocukken vurulduðum
Ýri göðüslü kadýn
Orada duruyordu
Urganý geçirmiþ boynuna
Bir Akdeniz þehri gibi gülümser bakýyordu yüzüme
Ve bu þehir tutsaklýðýna tutsaklýk katýyordu
Pekiþiyordu kýrmýzýlý rujlu kadýnýn dudaklarý
Asma tavanda hayallerimle boðuþuyordu
Bir öpücük kondursam simdi yanaðýna
Tümüyle benim olur musun?
Bütün her þeyinle
Kaçýp gitmelerin, Öpüþlerin
Sýcak þehvetinle
Gökyüzüne bakýp seninim diyebilir misin
Þu güzelim Ýstanbul’a
Saat çok geç olmadan gel
Gece perdelerim inmeden
Sütunu kaynatmadan haydarýn
Vakit gecikmeden gel
Ömrüm geçmeden
Þu güzelim boðazda bir içim sarýlýp
Kokunu çekme vaktine denk gel ki
Kýz kulesi ve galata rýhtýmý
Hasetle seyretsin yeþile çalan gözlerini

Gökcan Baþtýmar

Yazdýðým þeylerin ucu dönüp dolaþýp bana deðiyor üzülüyorum gerçi buda çare deðil. Demek ki ben kendi etrafýmda fýr dönüyorum ve boþuna baþým dönüyor. Öyle ise yazmaya gerek yok diyerek yazmamayým, o zaman yazan hiç kalmaz! Þayet yazmakla yazmamak arasýnda bir fark yoksa bir diðeri arasýnda kararsýzlýk yaþýyorsan diðerini yazmamayý seç dese de þimdi birileri ama öyle deðil. Zira ben eðer yazmamayý sevseydim þimdi benim için bir seçenek olmazdý, kararsýz da kalmazdým. Korona’lý evdeki günler boþa zaman harcamakla geçmesin alalým elimize bir kitap okuyalým, zaten arada mesafeler var bunu okuyarak dolduralým, vesselam selamlarýmla.

Mehmet Aluç