Benim şiirlerim çiçeksizdir
Niye dersin?
Bedenimdeki tüm damarlardan beslenen
Sevda çınarımı sökememiştin ama
İlk gördüğümde üzerinde olan açık mavi elbiseyi
Ve geleceğimizi zamanın elinden çalıp
Katlamadan elindeki valizin içine atmıştın
Gidiş o gidiş değil mi
Biliyorum bana gelen yolların hepsinde var bir kesik izi
Ama umudum eline almıştı bir perçin makası
Yollar birleşir diye hep bekledim
Nerede mi?
İstasyon olmayan kasabamda
Demir kapılar hiç açılmaz
Acımın bulaştığı tren sesi yürekleri dağlardı
Sen gelmezdin
Gümüş martıların gözlerinde sarı pınarlar ağlardı
Yağmurdan sonra biriken suların iskelesine giderdim
Demir alan hasretten karaya doğru
Kürek çekerdi kayık dolusu üzüntülerim
On yıllar sensiz geçerken
Bir gün yollar perçinlenir
Nar gibi gelirsin diye
Kıskandım çiçeklerimi şiirlerden
Seni minibüs durağından bir tane alıp
Eve gelince bin tane olursun diye
Kiminizin yakasına
Kiminizin kulağının arkasına takarım
Kiminizin de saçlarına taç yaparım diye
İçimde çiçek çok ama kalan zaman az
Hadi çabuk
Açık mavi bir elbiseyle gel
Gel ki çiçekler bereketlensin
Gel ki şiirler de çiçeklensin