Ölümü beklerken her seferinde diriliyordum
ben kemiklerim sızlarken kanım
çekilse de ağız dolusu lafları 
duyarken hep bir teselli arıyor dum.
işte kendimce gök kuşağındaki rengarenk 
bulutların arasın da dolaşıyordum
seninle günüm aydınlıkti, neşe huzur 
enjekte edilirdi ruhuma seni düşünürken 
Ben acıları çeker gibiydi mutluluklar 
gelir kendine  irkilir aniden
yüzüme su serpilir çamurludur...

Kuzu gibi sessizce sinerim köşeye 
kurt uğultusunu duysam da vazgeçmemeli 
Gözlerimdeki yağmurdan sonra
ilk gülümsemeyi bekliyorum hala!
yağmurun beni koruyacağına inanarak.
Üzerine alacak sanırım, korkum geçecek.
gözlerim kapanmadan son kez belki de toprak Kokusu burnumda bir  sızı ! bu hüzün 
ile karışık bir duyguydu...

Güneşe dokunma sevinciydi.
Zemheriyi örterdin, dağlar da koşardım.
Belki de seni de görecektim. 
Amalar içinden bir ses çınlar kulağımda 
işte bir umut uzaktan bakarken bana 
sonra susacaktım zaten sonsuza kadar...


( Yağmur başlıklı yazı ebru çimen tarafından 23.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.