Başkumandan kim hoca, kim Sultandır sefere.
Sefer-i hümayûn'u, canda pazar eyledük.
Hep ileri diyerek, emir verdik nefere.
Meydanı düşmanlara anda mezar eyledük.
Kıyam eyledik elbet, kim ki latife dedi.
Şeyhülislam efendi, bizi Sultan belledi.
Fetvayişerife'yi kulağıma söyledi.
O sebeple laf atıp size nazar eyledük.
Bed-nâm olmak ne demek, ünümüz arşta bizim.
Gam sizdedir lebaleb, yönümüz arşta bizim.
Buyurun taam edin, sinimiz arşta bizim.
Paradaysa gözünüz, sizi Sezar eyledük.
Arş-ü ferşte uçarız, doğru söze ne denir?
Habise duçar deyi, bizce size söylenir.
O bayrak ki, semada ancak bizle şenlenir.
Biz teb'a değülüzdür, sözü azar eyledük.
Ne ayıp eylersiniz, Cami duvarı deyu.
İt' miyiz ki, işeyip, haşa salalım suyu.
Mizan-ı hak ehliyiz, budur ademin huyu.
Terazi kefesini, biraz bizar eyledük.
Müteessir olmuşuz hali ahvalinize.
Elekler almaz bizi, peşün söyleyim size.
O karizma bizdedur, gelmelisiniz dize.
Biz uyanık gezerken sizü sızar eyledük.
Efeyüz evellallah, var mı itarazunuz?
Sille-i şedit ile başkasını ezunuz.
Var mıdır hatırlamam biz gibi zaferiniz.
Vücudumuz tas tamam, kolu hızar eyledük.
Kuşları çok severiz, ama kafeste değil.
O falaka zor biraz, sözde nefeste değil.
Keramet bilektedür, baştaki feste değil.
Eğin bire kolaysa, sizi güzar eyledük.
Bizde dost bildik sizü, böyledir hilkatimiz.
İnkisârı hayâle, sürülmez hiç atımız.
Riyaziye ilmiyle anılır sıfatımız.
Biraz fazla yüklenip sizi bezer eyledük.
Pençe-i kahrınızdan, tavşanlar ürker ancak
Kazanı kaldırdıysak, bellü bizdedür sancak.
Sultan bizim adımız, sanmayın ipte boncuk.
Biraz fazla yukardan sizi süzer eyledük.
Benim ile yarışmak alında ki akınız.
Gevşetün yayınızı, bize değmez okunuz.
Mehter ile geldünüz, İzmir marşı hakkınız.
Kendimizi biledük, şair bozar eyledük.
Kul Fikret'in kellesi, kolay lokma sanmayın.
O tarih sayfasında kendünüzü anmayın.
Şu keskin dilinizi ateş ile yunmayın.
Kendimizü boşa mı şair yazar eyledük.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
14 Ekim 2010 Saat 13.30
Güzelçamlı/Kuşadası
