Durulmuş deniz gibiyim
Hırçınlığını kaybetmiş dalgalarım
Rıhtımın sessizliği sinmiş üzerime

Akşamın ardından gelen geceyi dinliyorum
Yüzüme çarpan sonbahar rüzgarıyla
Yine üşüyorum iliklerime kadar

Dalıyorum siyah göğün rengine
Kayboluyorum adsız bilinmezlerde
Sağır edici bir sessizlik

Çarpıyor kulaklarımın duvarına
Kim olduğumu unutuyorum
Sanki ruhum bedenimden göçmüş gibi

Bir çölün ortasında misali
Bakınıyorum sağıma soluma
Her yer birbirine benziyor

Anlamasam da dillerinden
El sallıyorum üzerimde uçan kuşlara
Kocaman yalnızlığın boşluğun içinde.

( Gecenin Sessiz Rıhtımı başlıklı yazı ÖNDER_34 tarafından 6.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.