Online Üye
Online Ziyaretçi
(gidenlerin ardından -karmaşık
duygular-memleket, aşk, hüzün ve hasret halleri)
Kar
altında
Yapraksız
çırılçıplak titreşen bir ağacım ben
Baharları
düşleyen…
Halkım
ben
Akkuyu’da,
Sinop’ta… Yüreğine ölüm santralleri kurulan
Roboski’de
parçalanan kaçakçıyım
Kürt’üm
Yüreğinde
tahrip gücü yüksek bombalar patlatılan
Türk’üm,
Laz’ım, Çerkez’im, Ermeni’yim…
Alevi’yim,
Sünni’yim, Süryani’yim…
Her
halimle insanım yani -insanın her
haliyim-
Cizre’de
çocukların gözyaşı
Kanayan
hançer yarasıyım
Delik
deşik bir duvar ardıyım kurşunlarla vurulan
Dondurucuda
saklanan bir çocuk ölüsüyüm…
İpin
ucunda; yaşamın en kör…
En ters…/ en uzak…/ en dönülmez noktasında
sallanıp duran
Sersefil bir intihar anıyım; işsiz bir
babanın…
Rize’de
Havva anayım; bin yıllık çınar;
Başı göğe/ ayakları yeryüzüne kök salan…
Günlerden
Cumartesi
Kaçırılan
çocuk sesi: Annee! Anneee! Anneeeee!
Annelerin
elindeki mahzun resim
Mis
gibi çocuk kokan kırmızı bir karanfilim;
İki kolunda altı polis yerlerde
sürüklenen…
Yüreğim
üşüyor ateş altında yanarken ülkem
Köklerim
kuruyor, gövdem çürüyor
Sıcaklığını
düşlüyorum ay ışığında parıldayan gülüşünün
Düşlerim
Düşlerim
üşüyor sensiz
Buzlar
sarkıyor avuçlarımdan
Çığlar
düşüyor yüreğime
Bakışlarını
özlüyorum
Gözlerinden,
gözlerinden öpüyorum seni…
Mayıs 2017