NÝCE YILLARA ASYAM (kýzýma)

Bir hikâye anlatsam sana

“Ýyi ki doðdun Asya, nice yýllara”

Desem mesela,

Ne sen beni dinleyecek yaþtasýn

Ne ben becerecek usta;

Ama olsun

Nasýlsa avare gezer cümleler

Anlam kaybolur bazen saðanaklarda;

Fýrtýnalar ayýklandýðýnda gezegenden mesela

Ýklimler sayýldýðýnda

Yaz, kýþ, ilk ve son baharý

Bin dökülüp çiçek

Bir gittiðinde bulutlar

Pul pul olur kalp

Ve açar sevginin çiçekleri;

Ýster tufan olsun göklerden akan yere

Ýster zelzele titreyen kalabalýklarda;

Deðil mi ki sen benim içimde

Kalbimin kilerinde bir cevher oldun

Bir saltanat estirdin geldiðinde;

Deðil mi ki kýzým seferber oldu içimin tanrýlarý

Dokundular vakitlerine günün,

“Asyam” yazdý duvarlarýma sökülmüþ bütün kalýplarýmýn;

Aðladým yýkýldýðýnda dünkü sabahlarým

Gece büründüðünde en körüne karanlýklarýn

Küçük bir ýþýk güneþim oldu,

Gözlerindeki mavi,

Okyanuslarým;

Umarsýz yokluklarýma dokunabiliyorken minik ellerin,

Desen ki, “neden sayýlýr iklimler bir ömürde baba”

Belki de, ayýklamak içindir içinden kýþý kýzým;

Belki de zamana doyamadýðýnda insan

Bir bahar daha eklemek ister ömrünün mevsimlerine,

Ýþte bu yüzden kýzým

Beþinci mevsimi oldun dünyamýn, doðduðunda;

Belki de bu yüzden hala,” Asya” derim seslenirken kardeþine;

Bilincin kurduðu vaktin gelmesi gibi mevsimlerin anasý oldu gülüþlerin,

Her bir gülüþ ayrý bir tomurcuk,

Her çiçek ayrý bir rengin sýrrý oldu, bebek kokulu zamanlarýnda;

Ýþte böyle kokladým seni,

Kocaman kucaðým oldu mevsimleri sýðdýran,

Ýþte böyle bir dünyam oldu sihrin dokunduðunda;

Büyüdükçe büyüdü,

Ve kývrýldý mesafeler içinde

Büyüttükçe sen, seni; büyüttükçe,

Beþ mevsime sýðmadý dünyan,

Kayboldum belki ben ikliminde bu havalarýn;

Ama bütün mevsimlerin yaðmuru yaðdý üstüme kýzým

Bebek kokunu getirdi gökler her daim,

Çektim içime;

Ben kokladýkça getirdiðini mevsimin

Seni büyüttü, yüzlerce sabah ve gece

Sen büyüdükçe, dünya küçüldü

Yirmi adým saydýðýn mesafe bazen küçük bir oda

Göðünde gördüðün milyon yýldýz

Sadece bir gece;

Altýna serilen Miss Asya kalabalýkta bugün,

Nice yýllara…

Ýþte böyle kýzým,

Tükettikçe zamaný hoyratça kocaman oluyorsun,

Büyüyor kavgalarýn;

Bir hikâyen oluyor

Yedi baþlý ejder gizleniyor kaf daðýnýn ardýna

Kusuyorsun, zehirledikçe al almayla cadýlar,

Kusuyorsun kirini, bazen yaþanýlanýn;

Ve bir yýl daha alýyor zaman;

Veriyorsun…

Veriyorum pinokyo burunlu cümlelerimi,

Dokunamýyorum;

Daðýlýyor yüreðim bunca mevsimde,

Her bir parçasý daðlý kan damlayan uçlarýnýn;

Her mevsim ayrý Asyam

Her ayrýlýk, bir yarým;

Ýyi ki doðdun, iyi ki varsýn

Seni çok seviyorum…