Gece ardı dumanlı dağlar gibi,
Beni hüzünle demliyor. 
Pusulam elimde 
Yönümü arıyorum  bulmak umuduyla
Deli rüzgarlarda.

Kapalı perdelerin ardına el ayak çekilmiş.
Sessiz sokaklar yalnızlıkla arkadaş.
Sırlar dilsiz,
Sessiz çığlık yankılanıyor yamaçlarda.
Bir ben duyuyorum, bir de karanlık.

Yürüdüğüm zaman tünelinde,
Dağılmış  parçalarımı topluyorum.
Dizlerim kan içinde
Ve ağır aksak
Yaşamak, yaşamak var ya,
Nefesim yettiği kadar.

 


( Gece Beni Hüzünle Demler başlıklı yazı ÖNDER_34 tarafından 20.07.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.