Online Üye
Online Ziyaretçi
DER SENİ
Diyemedim yârime goncasın yüreğimde
Diyemeden söyledi onca zaman dil seni
Gece gündüz karanlık pervane oldu nurun
Diyemedim dur dönme tespih etti dil seni
Ne Leylaya verdi hak ne Mecnunu anladı
Bencilliğin kabında tutsak etti dil seni
Mir-i kelam cümlede sesleniyor zatına
Zahire isyan edip lâl etti o dil seni
Ben gizledim adını âlem bilmesin diye
Bilirse coşkun selde çağlayacak dil seni
Sonrası cehennemde harlı alevler ile
Yandığında sevdamız ağlayacak dil seni
Sırrına aşinayım duruşuna müptela
Uzaktan sevişimi diyemedi dil seni
Gözlerim dolduğunda çakmak olup yaş ile
Sürme olup yeşile gizledi bu dil seni
Ab-ı hayat suyunu içerek sonsuzluğa
Sunup sevdanı kurban eyledi bu dil seni
Sen yanar ben yanarım dumanımız aşk ile
Tütüyorken semaya savuracak dil seni
Eşkâlini gizleyip varırsan başka kalbe
Bitmeyecek bu feryat haykıracak dil seni
Sen bana yazılmadın saiki zalim felek
Sevdamı şiir ile söyledi bu dil seni
Benim naçiz varlığım öksüzdü yokluğunda
Varlığımı yoklukla meşk eyledi dil seni
Onca yıldız gecede yanar ve söner iken
Bir mum yakıp karaya ışık etti dil seni
Lâl olan keş dilimin seslenişi semada
Ah sevdiğim der adın yankısında dil seni
Mademki duyulmadı figanımın inşâdı
Zakkum içer yüreğim sustuğunda dil seni
Belki de şirazesi sökülen kalbim benim
O zemheri yalnızlık ağlar ağlar der seni