Ben ve kalbim oturuyoruz yine
Aydınlıktan uzak ama yıldızlara yakın akşamlarda
Bir rüzgar esiyor karşıdan
Çimler ıslanıyor
Geceye ses veren o küçük fısıltılardan
Oysa kalbimin çimlerini yeşerten,
Gözyaşımdı belki büyüten
Dal verip budaklanırdı
Kimi zaman ümitler yeşerirdi yapraklarında.
Sonra büyümüş ama küçük kalmış,
O kalbimle toplardım ümitleri dallarından.
Kalabalıklaşırdı işte odam
Sonra bunalırdım buhrandan
Beklemekten yorulurdum
Hatta boğulurdum
Meçhulün üstüme toprak attığı odalarda.
Ama zaten bu değil miydi?
Büyümek demek bu değil miydi?
Yaşamın öz meyvesi
Geceler öğretirdi beklemeyi
Doğacak bir güneş, kucağında neşesi
Şimdi yine bekliyorum elimde tütün,
Yüreğimde hüzün
Dağılsın da haydi karabulutlar aydınlansın dört bir yan!
(
Doğacak Bir Güneş başlıklı yazı
Kankurt tarafından
16.07.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
