Sýra arkadaþý Yaþar vasatýn altýnda; hele de Botanik dersinden çok zayýftý. Anlaþtýlar; o dersten yazýlý sýnav olduðunda onun kaðýdýný Murat cevaplarken, isminin yazýlý kaðýt ise onda olacaktý. Cevaplama iþlemi bittikten sonra kaðýtlarý deðiþtirip; kendi sorularýný yanýtlayacaktý.  Geldi, çattý o gün. Heyecan dorukta; alýþkýn  olmadýðý bir fiildi.  Arkadaþýný kurtarma düþüncesi aðýr basmýþtý. Öðrencilik iþte !  Bir çýrpýda tüm sorularý eksiksiz  yanýtlamýþ ve kaðýdýný vermesini beklemeye baþlamýþtý. Ama nafile. “ - Tam yap. 10 almalýyým” diye tutturdu. Bir türlü ikna olmuyordu, inattý. O ara hoca beþ dakikanýn kaldýðýný söyleyince; zar zor kaðýtý önünden aldý ve aceleyle sadece bir sorunun bir þýkkýný kaðýdýn ön kýsmýna yazmayý baþarabildi. Alacaðý not 2 den fazla olamazdý. Yaþar’ýn kaðýdý ise 10 luktu. Dýþarýda iyi bir dayak attý ona ve 2-3 ay küs kaldýlar.

                         15 gün sonra imtihan sonuçlarýný okuyordu hoca. Numarasý 136, arkadaþýnýn ise 151 di. Numara sýrasýna göre ayaða kaldýrýp sonucu okuyordu. Numarasý okunduðunda; utanarak doðruldu .”-  Aferin evladým. Her zaman olduðu gibi yine 10! “ dediðinde þok olmuþ, inanamamýþtý. Nasýl olurdu? Arkadaþý ise 8 almýþtý. Nereden kýrdý, bir anlam verememiþti yýllarca.

                      Bu olay ve nedenini yýllarca merak etmiþti. 12 yýl sonra hocalarý  Samsun Tarým Meslek Lisesine atandýðýnda ziyaretine gittiler. Bilahare; davet ettikleri yemekte, olayý anlattý ve iþte o zaman verdiði cevapla meraký izale oldu.” - Ne zaman yazýlý kaðýdýný okusam, hiç eksik olmazdý. Bu kadar tanýdýktan sonrasý daha sonralarý hiçbir kaðýdýný okumadan ismini gördüðümde 10 verip bir kenara ayýrýrdým. Yaþar’ýn kaðýdý 10 luk olabilirdi. Ama bir bit yeniði vardýr diye kýrmýþýmdýr 2 puanýný” diye yanýt vermiþti.

                      Bu anýnýn düþündürdükleri ortada iþte! Tek geçmek. Hayattaki Bankolarýmýz! Hepimizin hayatýnda, düþüncelerinde artýk sabitleþmiþ oluþum ve fikirler yaný sýra tek geçtiðimiz neler, kimler vardýr.  Hepsini makul görmek, saygý duymak gerekir elbette.

                       Baþ köþede gönül tahtýna oturtmuþ olduklarýnýz vardýr hayatýnýzda.. Her þeyine “evet” dediðiniz, her fiilini tartýþmasýz kabullendiðiniz! Dokunulmazlýklarý vardýr. Laf söyletmeyiz kimselere. Siper ederiz kendimizi! Çünkü onlar vazgeçilmezlerimiz, tek geçtiklerimiz, bankolarýmýzdýr. Orada, doruktadýrlar ya bir kere; hatalarda olsa görmez, irdelemez, savunuruz.Ýþte fikri sabitlik.  Bel baðladýðýnýz; hayatýnýzý adadýðýnýz o bankolar ya tutmaz, yatarsa! Yýkýlýrsýnýz deðil mi?  Ýþte o! “- O doðrudur, bilir, yanlýþ yapmaz! “ Ayýrýn o tarafa. O hep en yüksek notu alandýr. Ya fiili kaðýdý ,yaptýklarý boþ ve yanlýþsa ? Hiç getirmeyiz aklýmýza. Çünkü o bankomuzdur!

                        Hep öðretile geldi  “Devlet Baba ”, ”. Devlet Ana .”  diye çocukluðundan beri. Pek kavrayamamýþtý  bu lakaplar; ta ki Malatya Bölge Ziraat Okulu yatýlý sýnavýný kazanýp kayýt yaptýrana dek
                        Aldýlar imtihaný kazananlarý okula. Giydirdiler,  yedirdiler, içirdiler, barýndýrlar, okuttular. Ýaþe, ibate vs. her þey bedava, cabadan. “-Ýþte bakýn bütün bunlarý size veren, yaþatan, okutan Devlet Baba ; babamýz “dedi okul müdürü ! O zaman anladý bu kavramýn ne olduðunu ,on beþ yaþlarýnda iken.
                         Sonra;  ikinci sýnýftaydý. Topladýlar öðrencileri ,çýktý Müdür Bey “ – Çocuklar yarýn Reisicumhur’umuz okulumuza gelecektir.” dedi. Ne yapmalarý  gerektiðini  provalý olarak akþama kadar gösterdiler, tembihlediler,öðrettiler .Malum teftiþ öncesi þeyler.
                          Bir türlü uyku tutmadý onu sabaha dek. Öyle ya devletimizin baþý,”Devlet Baba” gelecekti. Ve o an geldi çattý. Bir sürü siyah arabalar. Forslu uzunca bir arabanýn kapýsý açýldý ve biri çýktý. Heybetli, dað gibi idi. Ýþte o Reisicumhur Cevdet Sunay’dý. Tek sýra halindeydiler. Baþtan yürümeye baþladý ve durdu yanýnda. Tarif edemeyeceði müthiþ bir heyecan sardý; titriyordu! 
                         “- Merhaba evlat! “ sesini çok zor duyabildi, kulaklarý uðulduyordu çünkü.  Elini uzattý ve tokalaþtý. ”-sað ol “ cevabýný nasýl verebildi hatýrlayamadý. Yanaðýný, saçlarýn ý okþadý.Ýþte devlet babanýn eli,sevgisi,þefkatini hissetti o an. Okul müdürüne  onu sorduðunda;” – Okulumuzun medar-ý iftiharý..Okulumuzun birincisi “ cevabýný alýnca; sýrtýný okþadý ve yürümeye devam etti o vakur haliyle. O hep farklý düþünmüþtü “devlet baba” yý. Elleri vardý okþayan, dili vardý konuþan,gözleri vardý sevgiyle bakan. Oda bizim gibi insandý iþte. Rahatlamýþtý. Dedesine çok benzetti. Tek farký dedesi gibi pala býyýklarý, elinde iri taþlý tesbihi ve fötr þapkasýnýn olmayýþý idi.
O  yine de; adaletini, þefkatini ve merhametini özledi anne ve babasýnýn.
                            Edebiyata çok ilgi duyuyor, çeþitli deneme ve þiirlerle o dünyaya dalýp gidiyordu. Sosyal bir çocuktu. Çeþitli etkinlikleri sunup þiirler okuyordu. Tiyatroya sevdalýydý ayrýca. Kendine ait bir makaraya sarýlmýþ 5.5 metre uzunluðunda ki þiirini sahnede okuyunca gözdesi oldu okulun. Ve bunu geçim kaynaðý haline getirdiðini gülümseyerek hatýrladý. Arkadaþlarýndan talepli olanlarýn anlattýklarý olaylara ve tariflerine göre þiirler yazdý sevgililerine 3-5 dal sigara karþýlýðýnda. Buna fizik ve cebir dersleri için çalýþtýrdýklarý öðrencilerden aldýðý dal sigaralar eklenince tekel bayiine döndü neredeyse. Sigaraya hiç para vermedi okul bitene kadar.

                           Ziraat Okulu 2. sýnýftayken, Öðretmen Okulu öðrencilerin içinde bir kýza takýldý kaldý, þehir stadýndaki 19 Mayýs Bayramý Töreni çalýþmalarýnda. Bir sürü fotoðrafýný çekti çaktýrmadan emanet aldýðý fotoðraf makinesiyle. Çok etkilenmiþ, neredeyse her gün baþlamýþtý sayýklamaya. Unutamýyordu bir türlü; anlattý dururumu fark eden arkadaþlarýna. Tek çarenin kýzla konuþmak olduðuna hükmettiler ve ona göre baþladýlar plan yapmaya dört kafadar. Önemliydi elbette ilk görüþme; kibar ve entel olduðunu göstermeliydi. Kýza en azýndan adýný Ýngilizce sormasýnýn yerinde olacaðýný ve böylece entel havasý yaratacaðýný düþündüler. Ama Murat, bir kelime dahi bilmiyordu Ýngilizceden. “ - Nasýl soracaðým adýný Ýngilizce olarak? “ dediðinde   “ - Ay Lav Yu !”  cevabýný aldý ve unutmadan kazýdý aklýna. Pusuya yattýlar kýzýn evinin köþesinde ve bir süre sonra çýktý kýz yuvarlana yuvarlana. Kilolu ve kýsa boylu biriydi. Gönül iþte; akýl yoktu! Atmaya baþladý hýzlýca yüreði Murat’ýn; telaþla takýldý peþine. Arkasýna baktý bir ara, arkadaþlarýnýn yakýn takipte olduðunu görünce cesaretlenerek yaklaþtý kýzýn yanýna ve öðretildiði gibi adýný sordu “ – Ay lav yu “ der demez, kýz “ – terbiyesiz, utanmaz, ayýp be! “ diyerek tükürdü ona ve uzaklaþtý. Bir teðmen üniformalý delikanlýnýn koluna girdi az ileride. Kalakalmýþtý öylece, mahcup. Kendilerini yerlere atmýþ kahkahalarla gülüyordu o muzip arkadaþlarý. Anlamadý ilk anda tabi ki. Ýzahýný yaptýlar “ - sen ona adýný sormadýn, seni seviyorum! “ dedin diye. Kafadan, daha selam bile vermeden  kýza öyle dersen, hakaret ederler tabi insana . O da baþladý bu oyuna gülmeye katýla katýla. Gözlerinden yaþlar geliyordu gülmekten. Unuttu gitti sonradan o kýzý.

                              “ Hababam Sýnýfý” adlý eseri sahneye koyacaklardý son sýnýfta. Sorumlu öðretmen yönetmen yardýmcýsý olarak seçti onu ve Kel Mahmut rolünü verdi. Bir kaç ay sürdü provalar, öðretim yýlý sonu yaklaþmýþtý. Eserin tuvalet sahnesinde öðrencileri sigara içerken yakalýyordu müdür muavini Kel Mahmut. Ama sigaralarý yoktu. Kendisini daha önce tuvalette sigara içiyor þüphesiyle azarlayan Ýngilizce öðretmeni Müdür Hüseyin Sinni’nin makam kapýsýný çaldý ve girdi içeriye. Çok sert bir idareciydi. “ – Ne var? “ diye sordu sertçe ve Murat durumu anlatarak tiyatro oyunu için sigara lazým olduðunu anlattý. Bir paket çamlýca sigarasýný çýkardý çekmeceden istemeyerekte olsa ona uzatýrken “ – Artanýný getir. Sigarayý da içmeyin, içer gibi yapýn! “ dedi. O ara Müdür’ün çakmaðýný da almayý ihmal etmedi yani.

                               En önde yanýnda kýzýyla oturdu Müdür Bey ve baþladý oyun. Her þey harikaydý. O söz konusu tuvalet sahnesi gelmeden; arada üç beþ sigara daðýttý rol arkadaþlarýna. Kapýlarýn ardýndan yükselmeye baþlamýþtý sigara dumanlarý. Kel Mahmut aslýnda sigara içmiyordu eserde; ama gýcýðýna çýkardý paketi yaktý bir sigara ve keyifle üfledi müdürden tarafa. Hýrsýný almýþtý. Oyun sonrasý ayakta alkýþladý seyirciler ve sahneye gelen Müdür Bey’in kýzý ona çiçek verip kucakladý, öptü. Bu bir kýz tarafýndan ilk öpülüþüydü. Meþhurlar gibi hissetti kendini.

                               Ertesi gün çoðunun döküldüðü Ýngilizce dersinden kurtarma yazýlýsý yapacaktý Müdür Bey. Bütün dersleri 10 olan Murat; onun insafýna býrakmýþtý kendisini. 2. sýnýfta iken, yanýndaki arkadaþýna bir soru sormuþ ve o iki dilden cevap verir gibi olmuþtu. “ – Sen kalk bakalým yanýndaki. Cevap ver !” bir þeyler mýrýldanmýþtý aklýnca. Ve müdür “- Yanýndaki aptal Ýngilizce soruya; yarýsý Ýngilizce yarýsý Fransýzca cevap verdi alakasýzca. Be geri zekâlý sen hangi dilden konuþuyorsun ?” diye azarladý ve tahtaya kafasýný vurdu defalarca. Çok mahcup olmuþ, sýnýf hayret ve þaþkýnlýk içinde izlemiþti bu durumu. Olayý duyan diðer öðretmenlerin müdür beye onu anlattýklarýný ve sahip çýktýklarýný sonradan öðrenecekti.

                               Müdür sýnýfa seslenerek “ – Dün akþam harika bir oyun seyrettik kýzýmla. Hele Kel Mahmut rolündeki arkadaþýnýz muhteþemdi. Ýþte onun hatýrýna imtihan yapmaktan vazgeçtim. Herkes benim dersimden geçti.” dediðinde alkýþlar arasýnda önüne gelen kucakladý öptü Kel Mahmut’u. Ne güzel þeydi o anlar. Müdür Bey o günden sonra ne sigara paketini ne de çakmaðý sormamýþtý.
                             

                      Samsun garýna varmýþtý saatler süren yorucu tren yolculuðundan sonra. Karanlýk çökmüþ þehrin üstüne, yaðmur yaðýyordu çise çise. Az ileride hareket etmeye hazýr Terme Münübüsünü görünce hýzlandý.Yeterli parasýnýn olmadýðý gelmiþti aklýna. Ne yapacaktý? Muavine uzattý kalan parasýný, “- Bu kadar var. “  dedi çekinerek. Muavinin olmaz demesine imkan vermeden iþaret eden þoföre minnetle baktý, rahatlamýþtý. Gecenin geç saatlerinde Çarþamba’ya varmýþlardý. Þehrin ýþýklarý yanmýyordu. Korktu. O kadar yolu elinde bavulu ile nasýl yürüyecekti. Neyle karþýlaþacaðýný bilememenin korkusu çöktü üzerine. Durumunu fark eden dikkatli, iyiliksever þoför orada bekleyen faytoncuya iþaret ederek delikanlýyý evine götürmesini tembih ederken, ne kadar olduðunu bilmediði miktarda ki ücretini býraktý avucuna. Karþý taraftaki evine doðru yol aldýlar, o meþhur tarihi köprüyü geçerek. Heyecanlanmýþ, yüreði daha hýzlý çýrpýnmaya baþlamýþtý ailesine kavuþacaðýnýn sevinciyle. Nihayet aylar sonra mesleki diplomasý bavulunda, kendisini kurtarýcý olarak bekleyen ailesine kavuþmuþtu. Birkaç defa vurdu ahþap kapýya yumruk yapýp ellerini. “ – Kim o? “  diyen annesinin sesiyle daha da arttý heyecaný. Sarýldýlar uzunca sure aile fertleri. Bayram vardý evde. 5 erkek 7 kardeþtiler. Ankara’da okuyordu aðabeyi. Anne, baba, dede ve 6 kardeþ koskoca bir aile. Bir köþede baþý önde mahcupça oturuyordu babasý. Elini öpüp sarýldýðýnda gözyaþlarýný görünce “- Artýk geldim bak . Ben varým Baba, üzülme. Ýyi olacak her þey!“ dedi, baba ise suskundu.

                                     Büyümüþ adam olmuþ, sorumlu biri olduðunu düþünerek yattý mutfaktaki yer yataðýna küçük kardeþleriyle. Onlara sarýldý ve derin bir uykuya daldý. Bir baþka keyifle uyandý sabah. Birkaç lokma attý aðzýna demli, taze çayla.