Günaydin dedi sessizce
Her zamanki yerine
Arka sýraya geçti
Ceketini astý
Defterini çýkardý
Dersin önemi yoktu
Zaten tek bir defteri vardý
Onu da öðretmenler
Defterin nerde senin
Diye sorduklarýnda
Daha fazla azar yememek için
Taþýyordu
Yaný boþ olan sýrasýný düzenledi
Derse hazýrdý
Beþ dakika vardý zile
Çevresine baktý
Ýyi bir gözlemci sayýlýrdý
Az çok bilirdi
Sýnýfta kim nasýl biri
Tahtaya doðru baktý
Mehmet iyi bir insandý
Onun yanýnda Özge vardý
O da iyi birisiydi
Biraz sola çevirdi kafasýný
Arda yine kendi halindeydi
Ona kötü birisi demek için
Kötü olmak lazýmdý
Onun yanýnda Akif vardý
Biraz haylazdý
Ama özünde o da iyi çocuktu
Öðretmeni girdi sýnýfa
Nejla hoca
Baðýrdý çaðýrdý
Menapoz dönemindeydi galiba
Normaldi böyle davranmasý
Hem azýcýk tolerans
Piþman ederdi
Eðer öyle davransa öðrencilere
Yani o da özünde iyi sayýlýrdý
Ama bir eksik vardý
Bu kadar iyi insan
Böyle bir dünya
Mantýklý gelmedi sanki
Sonra kalemini çýkarmak istedi
Titriyordu elleri
Durdu
Beþ saniye sadece
Titreyen ellerine baktý
Yok caným dedi
Deðildir,hayýr
Sonra sordu kendi kendine
Bu kadar iyi insan
Bu kadar gülen surat
Aceba
Aceba kötü olan
Kendisi miydi
Kabul etmek istemedi
Fakat
Herkes iyiyse
Geriye bir seçenek kalýyordu
Tekrar duraksadý
Kabullenemedi
Hiçbir þey olmamýþ gibi devam etti
Yaþadý
Yaþamaya çalýþtý
Ve öldü...