Bir rüyadan bir rüyaya uyanan adam,

Adama dedi ki:

“Rüyamda bir adam vardý.

Bir filmi izler gibi izledim hayatýný.

Ama ne acýdým ona,

Ne sevinciyle sevindim.

Uyuyan ruhumdan açýlan ruhumda

Yaþattým ruhunu.

Onun en gizli düþünceleriyle hem haldim.

Tüm zevklerden azade, tüm ýzdýraplara kayýtsýz,

Duygu ötesi nasýrlý bir yürekle her anýný tattým.

Bilinç akýþýmda halden hale devinen

Bir var oluþ bahþettim ona

Onun hiçbir hali, içinde bir hal

Uyandýrmayan öyle boþluksuz

Bir doygunluktaydým.

Ve an geldi o,

Rüyaadam olma ihtimalini düþündü.

Uyuyanadamý aradý rüyamda.

Ona göre ben,

Rüyamdaki dokularýn özüne sinmiþ

Tümel teklikten ibarettim.

Ve ben,

Onlarýn da en gizli hislerini bilen bilinç,

Rüyamýn dokularýna indirgenmeme darýlmadým.

Kimisi anladý

Ýnandý rüyaadama,

Çoðu umursamaz davrandý buna

Ve bana.

Bilincimin onlara saðladýðý hayatý

Fütursuzca yaþýyorlardý.

Derken birden

Bir’e uyandým

Tüm rüyaadamlarý

Kesif yokluklarýnda býraktým.

Anlayabileceðim en son sýnýrda asýlý

Allah’ýmý andým.”