Bir yansýmanýn baþþehrisin, sen karanlýk bense bir hipotezi çürütme kaygýsýyla sonlandýrýyorum varlýðýmý.

Haþmetli bir sözcük diliyorum dilemmasýnda evrenin, katlar çýkacaðým büyüklükte ömrün romaný ve diskalifiye edildiðim güne dönüp bir bakýyorum ki…

Annemin çýðlýðý ve yorgun rahmi.

Gecenin gözleri koyu ve ameliyathane masasýnda gözlerimi açýyorum diri ve dingin bildiðim dünyaya bilip bilmeden yediðim tokadý sahipleniyorum da sessiz benliðim aksaný olmayan bir dilde aðlamaya baþlýyor ivedilikle ve her nasýlsa herkes mutlanýyor ve gözlerimdeki lacivert parýltýlar sonlanýyor bir anda.

Uyumalýyým aslýnda uyuduðum dokuz ayýn sonunda biliyorum ki bir ömür asla sahip olamayacaðým o cenin pozisyonuna ve fukara yüreðimle duygularým daha ilk günden kývýrýlýyor içimde bir yerlere biliyorum da içerlemenin gereksiz olduðunu ama yaþ aldýkça içime kaçmaktan men edemiyorum kendimi.

Kurban edilen bir asa.

Aþk bildiðim deðil öðreneceðim bir þey ve þevkim kýrýlsa da aþka âþýk oluyorum, sonlanmaya dair tüm dürtülerim ve açlýðýmý önceleri sütle gideriyorum.

Kocaman bir aðzý var biberonun.

Kocaman da bir gülümseme hâsýl oluyor karným her doyduðunda ve sonlanmayan bir istek sevilme arzusu bu yüzden sýk sýk aðlýyorum bir kucaða kavuþmak adýna býrakýlmamak üzere defalarca kitleniyorum o kadýna.

Kadýnýn rahmeti.

Ýnsan olmanýn gayesi.

Gaipten gelen seslerle de ruhum besleniyor.

R/eþit olmayý diliyorum bir süre sonra ve bilsem de bunun asla mümkün olmayacaðýný.

Huzurum yerinde ve mutluluðum da.

Bir bakmýþým ki r/eþit olmanýn güncesini ve vadesini çoktan doldurmuþum ve istikrarla yaþ alýyorum.

Kat izleri var her yaþýn.

Yirmi ve üstüne koyduðum onluklar aslýnda bir duvar saksýsýna gömmeliymiþ göbek baðýmý yine de sehven geliþiyor aidiyet duygum en çok da topraða çýplak ayakla basma özlemim.

Gölgelerin teþrif ettiði bir ikindi vakti.

Iþýklarýn süzüldüðü; yüzümün de.

S/üzgün olan ne varsa peþine düþtüðüm sonra da kýblemi sabit tuttuðum ve temcit pilavý gibi gelenler gidenleri aratýyor ve onlar gitmekten yorulmuyor ben ise uðurlamaktan.

Kasnaðý var mý sahi duygularýn?

Sezilerimde saklý kimi insanýn ezikliði bu yüzden mazlumlarý daha bir yakýn buluyorum hem kendime hem Mevla’ya hem de evrene.

Evreler var ve de geçiþtirdiðim ve kuramlar ve kurallar bir de aidiyet duygumu biteviye sorguladýðým.

Yana yakýla filan da geçmiyor ömür ta ki taþkýn bentleri aþýp da kendine yeni mecralar ararken.

Ebegümeci þarkýlar ve de sözcüklerin mýrýltýsýna eþlik eden.

Kesif bir sessizlik sözcüklerin doðasýnda saklý gel gör ki ne zaman þiir inþa ediyorum o sessiz ümmetten daha çok aþka baðlanýyorum, rahmeti ile çoðaldýðým kimi zaman yuhalandýðým ve hala kendimde deðilim gerçi kendimden gitmiþ de deðilim ama…

Yuvarladýðým ne varsa yokuþ aþaðý ve inip inip yeniden taþýyorum eteðimden dökülen taþlarý ta ki kendime bir mabet inþa edene kadar.

Satýrlar yakamoz.

Ýmgeler saðaltým.

Aþk ise imlecin ta kendisi.

Ve tüm noktalama iþaretlerine hürmetimi sunuyorum bazen kala kalýyorum bir soru ekinde ne cevap vermem gerektiðini bilmeden…

Ve bilip bilmeden yaþadýðým bir ömür, hacmi geniþ hicvi de bitimsiz.

Bir þarký olmanýn vakti geldi belli ki ve hala bir þarkýda karar kýlamadýðým belki de bir bebeðin dünyaya geldiðinde attýðý o ilk çýðlýk aslýnda sonsuzluðun þarkýsýna damga vuran elbet yüreðime yerleþtirdiðim ve doðasý umudun illa ki hüzünden geçiyor ve mutluluða açýlan kapýya varmak adýna kim bilir daha kaç çýðlýk atýyor insanoðlu?

Duyulsam da duyulmasam da duyumsadýðým kadarým hatta daha da fazlasý…